Raków chce wrócić na tron
Wiosną w Częstochowie zrobią wszystko, aby obronić mistrzostwo albo odzyskać Puchar Polski. A najchętniej wzięliby jedno i drugie.
Raków na sukcesy czekał sto lat i w tym przypadku nie jest to hiperbola, a fakt. Kiedy jednak już przyszły wraz z początkiem trzeciej dekady XXI wieku, to seryjnie. Do dobrego łatwo się przyzwyczaić, od trzech sezonów Raków nie skończył rozgrywek bez wywalczonego trofeum! W latach 2021–2022 sięgał po Puchar oraz Superpuchar Polski. Jeśli mistrzowskiego tytułu z poprzedniego sezonu nie uda się obronić, to zdobycie pucharu stanie się absolutnym minimum, który pozwoli zaspokoić choć częściowo mocno rozbudzone pod Jasną Górą apetyty.
Kolejne trofeum w dorobku to jedno, ale przede wszystkim sięgnięcie po krajowy Puchar da szansę na zachowanie Rakowowi status quo na arenie europejskiej. W związku z reformą pucharów Puchar Polski będzie przepustką do Ligi Europy, w której Raków zadebiutował w tym sezonie.
Będą kibicować Legii!
Wiosną w Częstochowie mocno będą ściskać kciuki za... Legię. Oczywiście mowa o występach stołecznego zespołu w Lidze Konferencji. Raków chce przy tej okazji upiec dwie pieczenie na jednym ogniu – gra wiosną w Europie może odbić się na dyspozycji ligowej rywali, dodatkowo Legia pracuje na ranking klubowy dla całej polskiej piłki, a Raków zamierza być stałym bywalcem europejskich salonów w najbliższych latach. – Każda polska drużyna grająca w pucharach to coś dobrego. Dążymy w końcu do tego, aby za dwa, trzy lata mieć dwie drużyny w eliminacjach Ligi Mistrzów, w tym jedną zaczynającą je zdecydowanie później. Przez lata ranking był zaniedbany i dopiero teraz za sprawą Lecha, Legii i nas idzie to do przodu. Trzymamy kciuki, aby zaszli jak najdalej – mówi nam Rafał Niewmierzycki z zarządu Rakowa.
Powrót lidera
Rakowowi jesienią brakowało zdecydowanego lidera. Wirtuoza, który potrafiłby w pojedynkę odwrócić losy rywalizacji. Momentami próbował Fran Tudor, w Limassolu na absolutny olimp fenomenalnych interwencji wzniósł się Vladan Kovačević, ważne gole w jeszcze ważniejszych momentach strzelali John Yeboah czy Sonny Kittel. Prawdziwym liderem w ostatnich latach był jednak Ivi Lopez i są duże szanse na to, że już niedługo ponownie zobaczymy go na boiskach Ekstraklasy. Hiszpan, który w czerwcu ubiegłego roku doznał koszmarnej kontuzji zerwania więzadła krzyżowego, 27 stycznia doleci do drużyny na obóz w Turcji. Na razie indywidualnie ćwiczy zwrotność lub skacze przez płotki. Po powrocie zostanie już w Polsce, gdzie będzie kontynuował ostatni etap rehabilitacji. Wedle optymistycznych rokowań na boisko może wrócić już w połowie marca, wedle realnych miesiąc później. Przy tak poważnym urazie pośpiech jest najmniej pożądany i w klubie wszyscy zdają sobie z tego sprawę.
Kogo szuka Raków?
Atutem Rakowa będzie z pewnością również szeroka, budowana pod kątem pucharów kadra. Drużyny nie powinien opuścić żaden z czołowych zawodników. A kto do niej dołączy? Nowy dyrektor sportowy Samuel Cardenas zdecydował się na ruch mocno nietypowy w realiach Ekstraklasy, ale... bardzo typowy dla samego Meksykanina. 27-letni Erick Otieno (transfer jest finalizowany) to pierwszy Kenijczyk, który będzie miał szansę zagrać w naszej lidze. Ostatnio występował w szwedzkim AIK, a transferowanie ze Skandynawii afrykańskich graczy z potencjałem sprzedażowym cechowało Cardenasa jako szefa skautów w Gent, do którego zresztą chciał Otieno ściągnąć już wcześniej, ale sprawa upadła ze względów finansowych. Silny, dobry technicznie i bardzo szybki zawodnik powinien być wzmocnieniem na wahadle. Sprawi też, że Srdjana Plavšicia trener Dawid Szwarga będzie mógł przesunąć na „dziesiątkę”, da również więcej możliwości Dawidowi Drachalowi i będzie to dobry ruch pod kątem ewentualnego zamieszania w składzie.
W Rakowie planują pozyskać jeszcze środkowego obrońcę, środkowego pomocnika i napastnika. Tego pierwszego są zresztą bardzo blisko. To piłkarz, który już grał w naszej lidze i miałby być alternatywą dla Zorana Arsenicia na środku obrony.
Uratować rezerwy
Na lokalnym podwórku głośnym echem odbił się transfer 33-letniego Piotra Noconia ze Skry do drużyny rezerw Rakowa. W ślad za nim mają podążyć również Adam Mesjasz (grał już w Rakowie, zasłynął m.in. honorową bramką w przegranym 1:8 meczu z GKS Tychy jeszcze w II lidze) oraz Adam Olejnik, czyli najbardziej doświadczeni gracze Skry. Klub z Loretańskiej przeżywa ogromne problemy finansowe, a odejście Noconia, który był legendą Skry, reprezentując jej barwy przez dziesięć sezonów z rzędu, urosło wręcz do miana symbolu. – Czułem, że to dobry moment na zmianę otoczenia, aby dostać jeszcze nowy bodziec do pracy. Mogłem to uczynić po spadku do drugiej ligi, ale uznałem, że byłoby to nie fair wobec Skry. Teraz sportowo drużyna jest w dobrym położeniu, więc mogłem z czystym sumieniem zdecydować się na taki ruch. Raków to klub, w którym się wychowałem i gdy padła propozycja, stwierdziłem, że to będzie fajna historia – powiedział nam zawodnik.
Zadanie przed nim i kolegami wcale nie będzie takie łatwe, ponieważ drastycznie odmłodzone rezerwy Rakowa jesienią spisywały się fatalnie i z dorobkiem 10 punktów zajmują ostatnie miejsce w III lidze. W Rakowie nie wyobrażają sobie, aby druga drużyna spadła do IV ligi, za wszelką cenę będą chcieli się utrzymać, stąd sięgnięcie po doświadczonych graczy. Oprócz umiejętności stricte piłkarskich mają być również mentorem dla młodych zawodników akademii.
Tradycyjnie do Belek
W Rakowie wychodzą z założenia, że jeśli coś dobrze funkcjonuje, nie ma sensu tego zmieniać. Pod względem zimowych przygotowań klub z Częstochowy jest bardzo konserwatywny. W piątek drużyna wznawia treningi, a tydzień później (20.01) wzorem lat ubiegłych uda się na dwa tygodnie do tureckiego Belek. Nad Bosforem częstochowianie zaplanowali cztery mecze sparingowe. Przed rokiem zagrali tam m.in. z Qarabagiem Agdam, z którym kilka miesięcy później mierzyli się w eliminacjach Ligi Mistrzów. Wyeliminowanie Azerów w II rundzie było kluczowym i jednym z najważniejszych w historii zwycięstw Rakowa. Teraz tak mocnych sparingpartnerów częstochowianie mieć nie będą. Najatrakcyjniej zapowiada się konfrontacja z bułgarskim Łudogorcem (27.01), regularnym uczestnikiem europejskich pucharów. Ponadto Raków zagra ze słoweńskimi Murą (24.01) i Mariborem (1.02) oraz na koniec z ukraińskim Dnipro (2.02).
Cel jest jeden
Zakładając, że Raków czwarty raz z rzędu zagra 2 maja w finale Pucharu Polski, to i tak w rundzie rewanżowej czekać go będzie maksymalnie 19 oficjalnych spotkań. To niemalże połowa z 35 (wliczając jeszcze Superpuchar z Legią) rozegranych jesienią. Trzeba wziąć pod uwagę, że dystans czasowy również będzie nieco krótszy (107 dni w stosunku do 156), ale średnio daje to przestrzeń ponad jednego dnia wolnego między meczami więcej. To może być jednym z największych atutów częstochowian w wyścigu po mistrzowski tytuł.
Lech niedawno zmienił trenera, a Legia przynajmniej na początku rundy będzie miała w głowie Ligę Konferencji. Będącym na czele Śląskowi i Jagiellonii trudno będzie utrzymać rewelacyjną formę z jesieni, a może jeszcze trudniej swoje największe gwiazdy. – Jeśli wziąć pod uwagę liczbę naszych kontuzji i meczów, rundę jesienną uznajemy za bardzo dobrą. Jesteśmy jednak świadomi, że obrona tytułu może się nie udać. Mamy dziewięć punktów straty do lidera, ale też zaległe spotkanie z Koroną. Celem bezwzględnie jest mistrzostwo. Zobaczymy, jak to będzie wyglądać po kilku pierwszych kolejkach – kończy Rafał Niewmierzycki.