Między Hadesem a Himalajami
W poniedziałek o 18 ostatni mecz Polaków w ME 2024. Przeciwnikiem jest rewelacja turnieju – Wyspy Owcze.
Woptymistycznych rozważaniach to miało być spotkanie pieczętujące awans reprezentacji Polski do drugiej rundy. Rzeczywistość okazała się jednak brutalna i o żadnym wyjściu z grupy nie ma już mowy. Kto by się spodziewał, że przed ostatnią potyczką w grupie D to Farerzy, a nie my, będą jeszcze mieć matematyczne szanse na drugą rundę…
Remis jak zwycięstwo
Na pewno jednak w sztabie Wysp Owczych już wszystko policzyli i wiedzą, że na wyeliminowanie Norwegów nie mają realnych szans. Musieliby osiągnąć lepszy ogólny bilans bramkowy od Skandynawów przy ich porażce ze Słowenią, co jest praktycznie niemożliwe, wystarczy rzucić okiem na zamieszczoną obok tabelę, w tej chwili różnica wynosi +14 na korzyść Norwegów. Tych samych Norwegów, z którymi w sobotę Wyspy Owcze zremisowały 26:26, sprawiając nie tylko największą sensację tych mistrzostw, ale także jedną z największych niespodzianek w historii 16 turniejów ME. – Ten remis jest dla nas jak zwycięstwo. To największy sukces w historii farerskiego handballu – emocjonował się po tym sukcesie Oli Mittun. Lewy rozgrywający zespołu prowadzonego przez duńskiego trenera Petera Bredsdorffa-larsena to najmłodszy gracz w składzie (w czerwcu skończy 19 lat) i jedna z trzech jego największych gwiazd. Dwie pozostałe to prawoskrzydłowy Hakun av Teigum (21 lat) i absolutny mózg i lider zespołu, a od soboty bohater narodowy całego archipelagu, Elias Ellefsen a Skipagotu.
Ten niespełna 22-letni środkowy z THW
Kiel dwie sekundy przed końcem meczu z Norwegią wykorzystał rzut karny na wagę remisu. Potem w berlińskiej hali zapanował absolutny szał, bo na trybunach było kilka tysięcy ubranych na biało kibiców z Wysp Owczych. Patrzenie na wspólną radość zawodników i fanów wywoływało z jednej strony uśmiech, z drugiej zazdrość, a z trzeciej... obawę przed poniedziałkowym starciem. Wyspiarze bowiem są teraz w emocjonalnych Himalajach, a Polacy w Hadesie. Paradoksalnie jednak to sprawia, że szykuje nam się przeciekawe widowisko. Biało-czerwoni zagrają bowiem o zachowanie twarzy, o to, by mogli z tego nieudanego turnieju zabrać cokolwiek pozytywnego. A w obecnej sytuacji psychofizycznej (kilku graczy jest lub było chorych) – jakkolwiek to zabrzmi – nie są faworytem tego starcia. Choć Mittun mimo euforii twardo stąpa po ziemi. – To będzie trudny mecz, Polacy mają dobry zespół i są silni fizycznie. Ale my znowu damy z siebie sto procent! – zapowiada Farer.
Polacy są więksi, ale wolniejsi
Faktycznie warunki fizyczne zdecydowanie są po stronie naszej drużyny. U rywali tylko dwaj obrotowi mierzą ponad 192 cm. To jednak sprawia, że wyspiarze stawiają na szybkość gry, a u nas w obu przegranych meczach powrót do obrony wyglądał słabo.
Ale drużyna Marcina Lijewskiego tak naprawdę nie ma wyjścia – porażka byłaby sportowym i wizerunkowym gwoździem do trumny. Za to zwycięstwo w obecnej sytuacji stanowiłoby realny sukces. Trzeba też pamiętać, że na ME 2024 handball się nie kończy. Lada miesiąc ruszą kwalifikacje do mistrzostw świata, a drużynom, które teraz skończą na miejscach 13–18., będzie łatwiej awansować niż tym z lokat 19–24. WOJCIECH OSIŃSKI Z NIEMIEC