Historia jak z obrazka
O transferze Patryka Mazura do Juventusu Turyn pisał Fabrizio Romano. Teraz Polak trenuje z gwiazdami, a ma dopiero 16 lat.
Nieco ponad trzy tygodnie odmieniły życie Patryka Mazura, który kilka miesięcy temu był zawodnikiem czwartoligowych rezerw Stali Rzeszów, a teraz walczy o miejsce na treningach pierwszego zespołu Juventusu Turyn. 13 sierpnia 16-latek zadebiutował w pierwszym zespole Stali Rzeszów. Mazur rozegrał ponad kwadrans w spotkaniu z Arką Gdynia (2:3). Po tygodniu pierwszy raz wystąpił w reprezentacji Polski do lat 17 podczas Pucharu Syrenki. Dziesięć dni później o jego transferze do Juventusu pisał sam Fabrizio Romano, jeden z najpopularniejszych dziennikarzy zajmujących się piłką na świecie.
– Jechałem z mamą na lotnisko, gdy nagle zaczęli wypisywać znajomi. Pytali, czy widziałem, co napisał Fabrizio. Przeczytałem wpis na Twitterze, byłem w szoku, nie wiedziałem, co się dzieje – komentuje dla „PS” Mazur. Po chwili dodaje: – O zainteresowaniu Juventusu dowiedziałem się tuż po Pucharze Syrenki. Kiedy informację przekazała mi mama i menedżer, w domu było ciekawie. Ze szczęścia nie wiedziałem, co mam ze sobą zrobić. Może pojawiło się małe zawahanie, ale takich ofert po prostu się nie odrzuca, bo w moim wieku mogą się już nie powtórzyć.
Pomagał mu Vlahović
Od najmłodszych lat nad łóżkiem Mazura widniał pewien obraz. Na nim młody chłopak zakochany w futbolu, w tle… herb Juventusu. Portret wciąż znajduje się w domu rodzinnym 16-latka. – Każdego ranka budzę się z myślą, że idę spełniać marzenia. To świetne uczucie. Nawet gdy jestem zmęczony, przypominam sobie o portrecie w moim pokoju. Dzięki temu na każdy trening wychodzę ze znacznie większą siłą niż w Stali, bo wiem, że zawsze chciałem się znaleźć w miejscu, w którym teraz jestem – komentuje wychowanek Avii Świdnik.
Kariera Polaka w Turynie potoczyła się w bardzo szybkim tempie. Mazur już po tygodniu treningów z zespołem do lat 17 zadebiutował w meczu z młodzieżową drużyną Cremonese. Pomocnik rozegrał 90 minut. Juve przegrało 0:1, lecz Polak zagościł w składzie na dłużej. Zagrał w każdym z następnych 11 spotkań, tylko trzykrotnie wchodził z ławki rezerwowych. Jego drużyna dwa mecze zremisowała, resztę wygrała. W międzyczasie Mazur zadebiutował w zespole do lat 19 we włoskiej Primaverze. Półtora miesiąca w Turynie wystarczyło, aby pojawił się na treningu pierwszego zespołu. Znalazł się w doborowym towarzystwie takich piłkarzy jak: Gleison Bremer, Adrien Rabiot, Federico Chiesa czy dwóch Polaków – Wojciech Szczęsny i Arkadiusz Milik, którzy pomogli młodszemu koledze w aklimatyzacji.
– Sama baza treningowa pierwszego zespołu robi wrażenie, chciałoby się tam zostać na dłużej. Byłem w szoku, gdy zobaczyłem Nicolo Fagiolego. Jest przepiłkarzem, nigdy nie widziałem gracza o takich umiejętnościach. Dodatkowo bardzo motywował mnie Dušan Vlahović, który podczas gierek chciał mi pomóc. Choć może krępowałem się komuś założyć „dziurę”, to strzeliłem gola Mattii Perinowi i udało się wymienić kilka zdań z trenerem Massimiliano Allegrim. To wszystko bardzo mnie motywuje, myślałem, że takie rzeczy spotkają mnie po półtora roku. Chcę walczyć o kolejne szanse, grę w zespole do lat 23, a później w seniorach, bo o wypożyczeniu na razie nie myślę – opowiada Mazur.
Inny świat
Jedną z pierwszych trudności, jaką Polak napotkał w Turynie, była komunikacja, pomimo znajomości języka angielskiego. Ten nie zawsze jest przydatny. Dziennie Mazur dwie godziny spędza na nauce języka włoskiego, dzięki czemu robi spore postępy.
– Drugim problemem była intensywność. Pierwszy trening z zespołem do lat 19 był trudny. Miałem okazję zobaczyć typowo włoską kulturę gry w piłkę, bo zawodnicy przygotowywali się do meczu z Lecce. W Polsce sporo gramy górą. Nie chcę mówić, że nasza piłka jest zła, można się wiele nauczyć, ale tam poznałem po prostu inny świat. Jeśli chodzi o intensywność czy zwykłe podania, nagle musiałem się nauczyć zupełnie nowych rzeczy. Nawet ewentualne górne zagranie musi być dopieszczone, bo nie ma czasu na długie opanowanie futbolówki, trzeba zagrać z pierwszej piłki lub się zastawić i utrzymać – mówi Mazur.
Dla Polaka nie jest to pierwsza styczność z włoskim futbolem. W marcu zeszłego roku wyjechał na testy do Bolognii, gdzie spędził tylko cztery dni, gdyż musiał wracać na turniej UEFA Development Cup z reprezentacją do lat 16. Pomimo bariery językowej Polak świetnie
odnalazł się w drużynie do lat 17. Miał nawet nadzieję, że ostatecznie uda mu się dołączyć do zespołu latem.
– Stal nie dogadała się z Bologną, więc musiałem to zaakceptować. Ostatecznie wyszło mi to na dobre, gdyż pojawił się Juventus. Już tamte dni spędzone we Włoszech dały mi do myślenia. W Bolonii każdy chciał grać po ziemi, górna piłka była ostatecznością – ocenia Mazur.
Postawił ultimatum
Stal Mazura wypatrzyła w BKS Lublin. Pomocnik przygodę z piłką rozpoczął jednak w Avii Świdnik, mając sześć lat. W tym spory udział miał jego o dwa lata starszy brat Kamil, który do dziś reprezentuje barwy drugiego zespołu Stali. Młodszy z dwójki podpatrywał starszego na treningach, aż szkoleniowiec sam zaproponował mu dołączenie do klubu ze Świdnika. Bracia sporo zawdzięczają również tacie. – Kocha futbol, więc po nim tę miłość odziedziczyłem. Sam grał w piłkę, lecz amatorsko. Od kiedy pamiętam, w domu zawsze w telewizji oglądaliśmy mecze – czy to mistrzostw Europy, czy Ligi Mistrzów. To był standard. Na prośbę moją i brata tata zbudował nam boisko przed domem, abyśmy nie musieli grać na chodniku. Dodatkowo zabrał mnie na pierwszy mecz. Gdy miałem siedem lat, tata pojechał z nami na Arenę Lublin, gdzie grał Górnik Łęczna – opowiada zawodnik młodzieżowego zespołu Juventusu.
Mazur w Avii spędził trzy lata, a przez rok stał na bramce. Z nim w składzie zespół zajął szóste miejsce na ogólnopolskim turnieju Deichmanna. Sam zawodnik wspomina, że szło mu nieźle, choć potrafił rzucać się tylko w lewą stronę. Piłkarz młodzieżowego zespołu Juve wybrał grę w polu. W wieku dziewięciu lat przeniósł się do Lublinianki Lublin, a po trzech sezonach odszedł do BKS Lublin. Nagle młodym piłkarzem zainteresowała się Stal, był jednak problem, gdyż Rzeszów od Lublina oddalony jest o blisko 200 kilometrów. – Powiedziałem rodzicom, że zgodzą się, abym pojechał do Rzeszowa lub kompletnie skończę z piłką. Mama bała się, że przestanę uprawiać sport, więc pozwoliła mi na wyprowadzkę z rodzinnego miasta – zdradza Mazur. Punktem zwrotnym był lockdown w 2020 roku. Gdy ten się skończył, Mazur pojechał do Rzeszowa. Wcześniej przebywał na obozie ze Stalą, lecz dopiero latem dołączył do niej na stałe. Mieszkał w nowo wybudowanej bursie, choć początki nie należały do najprostszych.
– Nie czułem się dobrze kondycyjnie, co w dużej mierze spowodowane było pandemią koronawirusa. Co za tym szło, nie najlepiej było pod względem mentalnym. Klub, można powiedzieć osiedlowy, zmieniłem na akademię drugoligowca, więc miałem problem z obciążeniami. Mam taki charakter, że jeżeli słabo radzę sobie na boisku, sporo o tym rozmyślam. Sam siebie wprowadzałem w dołek. W pewnym momencie zastanawiałem się, czy transfer do Stali był dobrą decyzją. Trenerzy próbowali mi pomóc, ale ja sam tego nie chciałem, rozważałem zakończenie przygody z piłką. Z czasem wyszedłem na prostą. Podbudowywałem się każdym udanym treningiem – stwierdza pomocnik, który był blisko powołania do reprezentacji Polski na zeszłoroczne finały MŚ U-17..
Na początku w Rzeszowie zawodnik występował w wojewódzkiej lidze, po czym coraz częściej wchodził na murawę w CLJ do lat 15. Motywowało go to do jeszcze cięższej pracy. Z czasem trener Łukasz Cabaj włączył Mazura do zespołu do lat 17, więc grał z chłopakami o dwa lata starszymi. Pomimo sporego przeskoku szybko zadomowił się w pierwszej jedenastce. – O dziwo sezon 2022/23, gdy wprowadzany byłem do pierwszego zespołu, nie należał w moim wykonaniu do najlepszych. Nawet na początku aktualnie trwających rozgrywek trenerzy i koordynatorzy nie patrzyli na mnie jak na piłkarza, który może należeć do seniorskiej drużyny – kończy wychowanek Avii. Ostatecznie jego wola walki oraz determinacja spowodowały, że w sumie w pierwszym zespole Stali rozegrał niespełna 20 minut. To wystarczyło, aby młody zawodnik zrobił ogromny krok, a może nawet skok naprzód i teraz ma do czynienia z gwiazdami jednego z najbardziej utytułowanych włoskich klubów.