MŁODZI STRACĄ OCHRONĘ, ALE MUSI BYĆ COŚ W ZAMIAN

Likwidacja przepisu o wystawianiu młodzieżowca w meczach PKO BP Ekstraklasy jest już właściwie przesądzona. Teraz gra toczy się o to, by jednak nie nastąpiło jedynie proste wykreślenie kilku zdań z regulaminu rozgrywek. Grupa wpływowych działaczy chciałaby w to miejsce wprowadzić inne regulacje – na przykład dotyczące posiadania w drużynie obowiązkowej liczby piłkarzy mających za sobą edukację w polskim systemie szkolenia.

Łatwiej byłoby powiedzieć, że chodzi o obowiązek gry polskich piłkarzy, ale pomysłodawcom nie chodzi wyłącznie o Polaków, bo szczególnie w ostatnich latach przybywa adeptów, którzy pochodzą z innych krajów, a jednak swoje losy z różnych powodów, najczęściej za sprawą decyzji rodziców, związali z Polską. Grunt, że w Polsce czują się jak w domu i w związku z tym uczą się języka polskiego, co zawsze będzie poważnym wyznacznikiem integracji z daną społecznością. Popatrzmy na mistrza Polski – w Rakowie cudzoziemców zatrzęsienie, za to grających młodych Polaków jak na lekarstwo, w związku z czym najlepszy w ligowej rywalizacji klub musiał za poprzedni sezon zapłacić karę regulaminową i to niebagatelną, bo aż 2 miliony złotych. Z drugiej strony ten napływ obcokrajowców przynajmniej w minimalnym stopniu był kontrolowany pod wpływem ich funkcjonowania w naszej rzeczywistości. Otóż każdy nowy zawodnik Rakowa musi się zgodzić na uczestniczenie w lekcjach języka polskiego. Piłkarzom ze słowiańskiej grupy językowej nauka idzie znacznie łatwiej, ale obowiązkowi podlega oczywiście też choćby Gustav Berggren (bo dlaczego nie?) i w jego przypadku jest trudniej, ale chłop stara się, jak może. W miarę nieźle podstaw polskiego nauczył się Grek

Giannis Papanikolaou, dlaczego miałby się nie nauczyć Szwed?

To jednak tylko dygresja, bo faktem jest, że Raków, zapatrzony w realizację dużych sportowych planów, wprowadzanie młodych Polaków do pierwszej drużyny cokolwiek zaniedbał. Dlatego przy wszystkich zachwytach nad konsekwentną i cierpliwą pracą w Częstochowie, która zaprowadziła drużynę na ligowe szczyty i do fazy grupowej Ligi Europy, pojawiał się też zarzut zawarty w retorycznym pytaniu: „A co z rozwoju Rakowa ma pierwsza reprezentacja Polski?”.

W Rakowie chyba też odczuwają ten feler, przy czym wcale nie chodzi o refleksję motywowaną patriotycznie. Najlepiej to wiedzą w Lechu Poznań – wywindowanie młodego Polaka na poziom międzynarodowy to potencjalny zysk dla reprezentacji, ale jeszcze większy dla klubu, który w takiej sytuacji na zagranicznym transferze zarobi miliony euro.

Ta pragmatyczna świadomość w polskich klubach w ostatnich latach się poprawiła. Nawet Zbigniew Boniek – występujący już tylko w roli eksperta i recenzenta, ale bardzo wpływowego – który wprowadzał i jak lew bronił obowiązkowego wystawiania młodzieżowca w meczach Ekstraklasy, teraz nie jest już tak radykalny. Nie sądzę, by zmienił poglądy. On raczej doszedł do wniosku, że zmienia się nastawienie polskich klubów, które coraz lepiej rozumieją, że stawiając na młodzieżowców, działają we własnym interesie, a jeśli tak, to być może nie są już potrzebne nakazy i sankcje.

Gdy więc pod koniec ubiegłego roku przedstawiciele klubów Ekstraklasy i 1. ligi w wyraźnej większości uzgodnili między sobą, że nie chcą żadnych regulacji nakłaniających ich do wystawiania w meczach młodzieżowców tylko dlatego, że są młodzieżowcami, można to potraktować ze zrozumieniem. Jest program nagradzania wynikający z Pro Junior System i taka „marchewka” wystarczy, bez „kija” można się obejść. Najbliższe posiedzenie zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej – bo tam tworzy się regulaminy rozgrywek – jest 30 stycznia. Wtedy jeszcze wiążącej dyskusji na ten temat nie będzie, ale na następnym spotkaniu, mniej więcej za miesiąc, możemy się spodziewać zmiany w regulaminie, który wejdzie w życie od nowego sezonu. Zaznaczmy, że w myśl przepisów w bieżącym sezonie młodzieżowiec to zawodnik z polskim obywatelstwem urodzony w 2002 roku bądź młodszy.

Nie można jednak ufać klubom bezgranicznie, niektórzy ludzie stojący na ich czele mogą jednak działać krótkowzrocznie, a interesu polskiej piłki nigdy nie powinniśmy bagatelizować. Nie będzie wymogu młodzieżowców, to spróbujmy realnie zapanować nad niekontrolowanym napływem obcokrajowców. Tych posiadających paszporty państw Unii Europejskiej w żaden sposób nie można ograniczać bez narażania się na łamanie unijnych zasad, to jasne. Krajowa federacja może natomiast wprowadzać w swoich rozgrywkach dolny próg piłkarzy z polskim obywatelstwem albo – o czym było już wcześniej – szkolonych w polskim systemie. I to wydaje się najciekawsze. Jeżeli większość klubów do słuszności koncepcji, sensownie sprecyzowanej, da się przekonać, całkiem możliwe, że będzie to bardziej pożyteczne niż utrzymywanie przepisu o młodzieżowcach. W każdym razie wizja, w której nasze ligowe drużyny bywają złożone z jedenastu niespecjalnie utalentowanych i niekoniecznie młodych cudzoziemców, jest na tyle realna i niepojąca, że prezesi i właściciele klubów razem z władzami PZPN powinni rozwiać niedobre wątpliwości.