Stacja na drodze do odrodzenia
Rozgrywany w dniach 2–3 lutego mecz z Uzbekistanem w Taszkiencie będzie istotny dla reprezentacji Polski, ale jeszcze ważniejszy dla Kamila Majchrzaka.
Kamil Majchrzak wrócił w styczniu do rywalizacji po 13-miesięcznej przerwie i zawieszeniu za naruszenie przepisów antydopingowych. Bez rankingu, za to z nadzieją, że uda się odbudować dawną pozycję i szybko wrócić do pierwszej setki. Początek tej drogi był w jego wykonaniu bardzo obiecujący. Startując absolutnie od zera, piotrkowianin przeszedł eliminacje w tunezyjskim Monastyrze i zwyciężył w turnieju kategorii ITF M15. Potem pojechał na challengera do belgijskiego Ottignies-louvain-la-neuve, gdzie dostał dziką kartę i w drugiej rundzie trafił na Bornę Ćoricia. Miał szansę, by wyeliminować świetnego Chorwata, ale ostatecznie przegrał z nim w trzech setach. Pokazał jednak, że wciąż może grać na poziomie, do którego nas kiedyś przyzwyczaił.
Najbardziej potrzebuje ogrania
– Po pierwszych turniejach po powrocie mogę stwierdzić, że wszystko jest u mnie OK. Wygrałem od razu turniej, choć nie spodziewałem się, że może tak błyskawicznie „kliknąć”. Bardzo się cieszę, że rozegrałem już sporo pojedynków, bo właśnie ogrania najbardziej potrzebuję po tak długiej przerwie. Na pewno dodało mi to dużo pewności siebie – oceniał otwarcie sezonu Majchrzak.
W Belgii przed starciem z Ćoriciem wygrał z kolegą z kadry Maksem Kaśnikowskim. Teraz obaj są w składzie na mecz z Uzbekistanem, gdzie zobaczymy także Karola Drzewieckiego oraz Huberta Hurkacza, Jana Zielińskiego i Tomasza Berkietę, którzy dotarli na miejsce prosto z Australii. Dla nich to oczywiście ważny występ, ale najważniejszy jest on bez wątpienia dla Majchrzaka. – Co prawda rozegrałem dopiero trzy turnieje, więc nie wyciągam żadnych daleko idących wniosków, jednak po spotkaniu z Ćoriciem myśli są wyłącznie pozytywne. Jestem dumny z tego, że kapitan Mariusz Fyrstenberg znowu powołał mnie do drużyny. Cieszę się, że ponownie mogę rywalizować z moimi przyjaciółmi w rozgrywkach Pucharu Davisa. Ten powrót, najpierw w grudniu na zgrupowanie, a teraz do reprezentacji na mecz daviscupowy, to dla mnie niezwykle emocjonalne wydarzenie. Czuję dużo dobrej energii. Na pewno zrobię wszystko, co w mojej mocy, by pomóc w każdy możliwy sposób w odniesieniu zwycięstwa nad Uzbekistanem – podkreśla Majchrzak. Piątkowo-sobotni mecz w Grupie Światowej I odbędzie się w hali Humo Arena. Biało-czerwoni są w nim faworytami. Gospodarze, biorąc pod uwagę pozycje poszczególnych graczy na liście ATP, są od nich teoretycznie znacznie słabsi. U rywali wystąpią Chumojun Sułtanow, Siergiej Fomin, Maksim Szin oraz Amir Miłuszew, a najbardziej znaną osobą jest w tym gronie grający kapitan, 37-letni weteran Denis Istomin.
Plany trudne do zdefiniowania
– Wierzę w zwycięstwo, a moje najbliższe plany co do startów indywidualnych są bardzo trudne do zdefiniowania. Przy aktualnych listach zgłoszeń nigdzie nie dostanę się do drabinki. W związku z tym, że w Taszkiencie gramy w piątek oraz sobotę i wylecę stąd w niedzielę, nie zdążę na eliminacje do żadnego turnieju ITF. Muszę polegać na dzikiej karcie. Staram się o nie cały czas, ale te kwestie załatwia się w ostatniej chwili. Wszystkie kierunki i nawierzchnie są otwarte – wyjaśnia Majchrzak, w 2022 roku 75., a dziś 807. tenisista świata.