Co ma Kogut do Radomia?
MARCIN DOBOSZ: Trochę dziwnych rzeczy wydarzyło się ostatnio w piłce.
RADOSŁAW KAŁUŻNY (BYŁY REPREZENTANT POLSKI, KOMENTATOR „PRZEGLĄDU SPORTOWEGO”):
Czyli wszystko w normie. W naszej piłce nigdy nie brakowało dziwów. Niedawno czytałem słowa Jana Urbana. Trener Górnika Zabrze gorzko naśmiewał się właśnie z dziwnych rzeczy. Z przepisu o młodzieżowcu, z dzielenia punktów… Zgadzam się z nim, bo sporo eksperymentów w polskiej piłce było po prostu kretyńskich, jak ten z dzieleniem punktów i tabeli. Zamiast brać przykład i nieśmiało próbować równać do najlepszych – Anglików, Niemców, Hiszpanów, co rusz wymyślamy jakieś bzdury, starając się na siłę być oryginalni albo tłumacząc, że to jest postęp i pomysł na uatrakcyjnienie polskiej piłki. Przepis o młodzieżowcu też za mądry nie jest, ponieważ bogatszy klub ma w du… Płaci karę i tyle. Kiedyś, o czym niedawno rozmawialiśmy, za ligową wygraną różnicą trzech goli zespół otrzymywał w bonusie punkt. A tym, którzy przerżnęli trzema bramkami, punkt odbierano. Zapachniało cyrkiem.
DOBOSZ: Co do dziwnych rzeczy, największą z nich jest z pewnością wypożyczenie przez Radomiaka Radom utalentowanego chorwackiego piłkarza – Luki Vuškovicia. I to za aprobatą Tottenhamu, do którego za półtora roku trafi za niespełna 14 milionów euro.
KAŁUŻNY: W tej historii brakuje tylko, by Radomiak zapisał w umówie po wypożyczeniu prawo pierwokupu za 20 milionów euro. (śmiech)
DOBOSZ: Szesnastolatek ma się w Radomiaku
ogrywać.
KAŁUŻNY: Może się mylę, ale w Europie jest kilka lepszych miejsc do ogrywania. W ogóle to jakaś dziwna historia, bo z tego, co czytałem, ten chłopak nie łapał się w Hajduku Split. Zakładam, że Tottenham za 14 milionów kupuje potencjał. Z drugiej strony Radomiak i ten nastolatek na początku rundy przykują uwagę kibiców, bo ci zechcą zobaczyć, na co stać chłopaka, za którego wykładają taką kasę. 14 milionów euro – za tyle piłkarze nie odchodzą z Ekstraklasy.
Nikt nie proponuje naszym klubom choćby zbliżonych sum.
Z Tottenhamem i Ekstraklasą kojarzy mi się stara anegdota, gdy bodaj za kadencji Czesława Michniewicza Zagłębie Lubin zamarzyło sobie wypożyczenie z londyńskiego klubu jakiegoś kozackiego piłkarza. Ten zapytał ponoć przedstawiciela Zagłębia o miasto.
– Nooo… 60 tysięcy ludzi.
– Na meczach? – chciał się upewnić zawodnik. – Nieee… mieszkańców.
Mówi pan o dziwnych rzeczach. Mnie też jedna rzuciła się w oczy. Chodzi o wypowiedź jakiegoś człowieka z PZPN, który sugeruje, iż jeśli w barażu o awans do mistrzostw Europy naszej reprezentacji powinie się noga, to selekcjoner Michał Probierz powinien podać się do dymisji. A może zmieniajmy selekcjonera co dwa miesiące? Probierz objął kadrę pod koniec września, więc wystarczająco się napracował. Dawać następnego. A jeżeli ten przerżnie baraż – kolejnego. Spokojnie, trenerów nie zabraknie. Temu panu z PZPN najwyraźniej przeszkadza spokój, którego ta reprezentacja potrzebuje. Nie wiem, czy on kojarzy, lecz Probierz objął reprezentację, kiedy ta dogorywała po kompromitującej kadencji Fernando Santosa. I nawet jeśli baraże zakończą się klapą, uważam, że rozliczenie Probierza powinno nastąpić po eliminacjach mistrzostw świata 2026, ewentualnie w ich trakcie, gdyby drużynie obecnego selekcjonera szło tak,jak zupełnie niedawno Santosowi. Wówczas należy reagować.
DOBOSZ: „Jedyną radość mógłby sprawić awans do mistrzostw Europy w Niemczech, ale słabo to widzę. Nie chcę znęcać się nad kadrą Michała Probierza, lecz na dziś daję jej jakieś 7 procent na to, że weźmie ona udział w Euro. Przecież na ten moment mamy rozbabraną kadrę, którą trzeba poskładać do kupy. Przeprowadzić generalny remont. Wydaje mi się, że skromnie ogramy Estonię, pewnie 1:0, lecz w ostatecznej rozgrywce nie damy rady Walii lub Finlandii. Więcej gry, więcej minut na boisku naszych reprezentantów – to podstawa do tego, by kadra zaczęła lepiej funkcjonować. Zadaniem Michała Probierza, choć nie sądzę, by wyrobił się przed barażami, jest wykreowanie, odkrycie nowych twarzy. Coś, co uczynił Probierz z Jakubem Piotrowskim. Postawił na niego, a ten dał nadzieję, że reprezentacja będzie miała z niego pożytek”
– podtrzymuje pan swoje słowa? A jeśli oberwiemy od Estonii, nadal będzie się pan upierać, by Michał Probierz pozostał na stanowisku?
KAŁUŻNY: Bez dwóch zdań byłaby to kompromitacja, ale powtarzam – eliminacje mistrzostw świata są etapem, za który z czystym sumieniem będzie można Probierza rozliczyć, a nie za cztery miesiące pracy, włączając w to zimową przerwę w grach reprezentacji.
DOBOSZ: Probierz uciął właśnie spekulacje co do nowej twarzy w kadrze. Mam na myśli Santiago Hezzego, pomocnika greckiego Olympiakosu. Piłkarz otrzymał polski paszport, więc zaczęto łączyć go z naszą reprezentacją. Ale selekcjoner wykluczył jego udział w barażach. Sam zawodnik był zaskoczony telefonem od Probierza, choć ten jedynie bardzo wstępnie zapytał o jego plany.
KAŁUŻNY: I bardzo dobrze. Niepoważnym byłoby, gdyby w pierwszej telefoniczej rozmowie Probierz zaprosił go na zgrupowanie albo ten gość zapytał, w którym hotelu jest zbiórka przed meczem z Estonią?
DOBOSZ: Po pierwsze pochodzący z Argentyny piłkarz sam jeszcze nie określił, w której reprezentacji chciałby ewentualnie występować. Ten temat 22-latek pragnie skonsultować z najbliższymi. Pan nigdy nie był przeciwny „farbowanym lisom”?
KAŁUŻNY: Przecież zarzucano nam, że próbujemy wciskać do reprezentacji „farbowanego lisa”, a miał nim być Matty Cash!
DOBOSZ: Fakt. Nie mieliśmy nic przeciwko obrońcy Aston Villi. Mama Matty’ego jest córką polskich emigrantów. Podobnych historii, że za naszymi granicami dorastają usportowione dzieciaki, których rodzinne korzenie tkwiły lub tkwią w Polsce, jest masa. Tak pan się odniósł do tego tematu: „Nie mam z tym najmniejszego problemu. Pod warunkiem, że trener uzna, iż jest mu potrzebny i pomoże jego drużynie. Nie jestem przeciwnikiem grania w jakiejkolwiek kadrze któregokolwiek piłkarza. Wyszedłbym zresztą na hipokrytę, zmieniając zdanie, bo nie protestowałem i nie uwierał mi w »mojej« reprezentacji Emmanuel Olisadebe. Cash, chłopak piłkarsko wychowany w Anglii, z tamtejszym podejściem do zapieprzania jest zapewne gotowy, by natychmiast wejść do gry. I zapewne pozbawiony »ekstraklasowych« naleciałości. Dlaczego nie? Tylko się cieszyć, by do naszej reprezentacji dołączył prawy obrońca, który ma miejsce w solidnym klubie Premier League, a nie polskiej lidze…”.
KAŁUŻNY: Prawdę mówiąc, po Cashu i jego występach w reprezentacji spodziewałem się więcej. Pogadamy o tym przy najbliższej okazji. A na marginesie – dzisiaj to Premier League przyjeżdża do Polski, do Radomia.