Jak wyszkolić marketingowca sportowego?
Czasy tzw. leśnych dziadków bez żadnej wiedzy słusznie odchodzą w zapomnienie. Dziś skuteczny menedżer musi mieć nie tylko znajomości, ale przede wszystkim kwalifikacje z zakresu ekonomii, statystyki, wiedzy prawnej, marketingu, PR-U czy zarządzania sytua
Rozwój technologii powoduje, że część zawodów znika, za to pojawia się zapotrzebowanie na nowe, m.in. związane z nowoczesnym przemysłem sportowym. O następujących zmianach przekonałem się na własnej skórze w Luksemburgu, gdzie prowadziłem moduł zajęć dla studentów z całego świata (m.in. z Niemiec, Zimbabwe, Maroka i Azerbejdżanu) na Lunex University. To nowoczesna uczelnia finansowana z prywatnych środków, która działa od 2016 roku. Na uniwersytecie funkcjonują jednostki zajmujące się: zarządzaniem sportem, nauką o sporcie, fizjoterapią, zarządzaniem zdrowiem oraz żywieniem. Uczy się tu 700 osób z ponad 40 krajów. Studia są wymagające, prowadzone w języku angielskim i nie tak łatwo się na nie dostać.
Uczelnia na pływalni
Sam budynek uniwersytetu jest bardzo ciekawy. Uczelnia powstała na terenie dawnej pływalni, jeden z basenów przekształcono w salę wykładową. Podłoga na korytarzach przypomina bieżnię lekkoatletyczną, a studenci mogą odpocząć w gondoli z ośrodka narciarskiego w austriackim Kitzbühel lub na ławce trenerskiej Bayernu Monachium. Do dyspozycji studentów i wykładowców są również przestronne sale do fizjoterapii i nowoczesne laboratorium m.in. z technologią Research Pro IMU, która umożliwia dokładne pomiary ruchu w 3D. Rektorem uczelni jest Andreas Mierau, który uzyskał stopień doktora nauk o sporcie na renomowanym Niemieckim Uniwersytecie Sportu w Kolonii. Jego głównym obszarem zainteresowań jest neuronauka sportowa, czyli badanie złożonych relacji pomiędzy mózgiem, układem nerwowym a aktywnością fizyczną. Na czele katedry zarządzania sportem stoi natomiast Mathieu Winand. Zanim dołączył do Lunex Univeristy, pełnił podobną funkcję na University of Stirling w Wielkiej Brytanii. Jego obszary zainteresowań to: wykorzystanie innowacji w sporcie, edukacja antydopingowa i cyfryzacja.
Na Luneksie pracuje kadra z całego świata. Wykładowca z Polski Igor Perechuda prowadzi kursy dotyczące finansów sportowych oraz ekonomii sportu. Uniwersytet regularnie zaprasza na zajęcia praktyków. Osobiście uważam, że to najlepszy sposób zdobywania wiedzy. Uczelnie nie powinny być jedynie teoretycznymi molochami, w których studenci są przytłoczeni wkuwaniem i bombardowaniem książkowymi regułkami. Przykładowo – absolwenci nie muszą mieć szerokiej wiedzy na temat procesów opewedług racyjnych w spółkach akcyjnych. Wystarczy, żeby wiedzieli, jak je założyć, do którego dnia miesiąca należy zapłacić podatek i gdzie szukać potrzebnych informacji. Zapytałem o to studentów w Polsce – w 100-osobowej grupie tylko kilku znało podstawy tego zagadnienia. Sami przyznali rację: – Faktycznie, brakuje nam życiowej wiedzy, współczesny uniwersytet tego nie daje.
O studentach Lunexu mogę powiedzieć, że to błyskotliwi ludzie z otwartymi głowami, którzy są bardzo zaangażowani w zdobywanie wiedzy. Uczelnia prowadzi programy stażowe we współpracy ze swoimi partnerami, m.in. Europejską Konfederacją Piłki Siatkowej, Sportingiem Lizbona oraz krajowymi związkami sportowymi, m.in. piłki nożnej, koszykówki i lekkoatletyki. W otoczeniu uczelni znajduje się stadion piłkarski, boiska treningowe, wielki aquapark i siłownia. Obiekty są wykorzystywane przez wyczynowych sportowców, dorosłych amatorów i młodzież. A to wszystko w niewielkiej miejscowości Differdange (29,5 tys. mieszkańców). Tak profesjonalna infrastruktura sportowa to rzadkość nawet w znacznie większych miastach.
Cały kraj przejedziesz za darmo
Differdange sprawia wrażenie niezwykle przyjaznego miejsca. Jest tu bezpiecznie, nowocześnie i na każdym kroku można zobaczyć coś ciekawego. – Differdange bardzo szybko się rozwija, tworzy je ponad 100 różnych narodowości. Bardzo dbamy tutaj o ekologię. Mamy pływającą elektrownię fotowoltaiczną, która zasila 800 pobliskich gospodarstw – opisuje swoje miasto pani burmistrz Christiane Brassel-rausch. W Luksemburgu chciałem sprawdzić na własnej skórze, jak w rzeczywistości działa bezpłatny transport na terenie całego kraju – to jedyny taki przypadek na świecie! Od 2020 roku korzystanie z autobusów, tramwajów i pociągów jest darmowe (wyjątek stanowią bilety w pierwszej klasie). Wcześniej bilet dobowy (na cały kraj) kosztował 4 euro. W skali zarobków w Luksemburgu to naprawdę grosze (średnia krajowa wynosi w przeliczeniu ok. 26 tys. zł), więc rząd postanowił całkowicie zrezygnować z opłat.
Wiele gmin wiejskich oferuje autobusy na żądanie (Ruffbus), które odbierają mieszkańców spod ich domów. Wystarczy zgłosić zamówienie dzień przed planowaną podróżą. W Luksemburgu są również rozwinięte systemy rowerów miejskich, np. VËL’OK działający w gminach na południu kraju. Projekt jest zarządzany przez Centrum Inicjatyw i Zarządzania Lokalnego (CIGL), a cała flota składa się z kilkuset rowerów elektrycznych, które świetnie sprawdzają się w górzystym terenie. Z raportu Międzynarodowego Funduszu Walutowego wynika, że Luksemburg jest najbogatszym krajem świata w przeliczeniu PKB na mieszkańca – 140 304 dolary (to trzy razy więcej niż w Polsce – 45 538 USD). danych Luksemburskiego Urzędu Statystycznego z 2023 roku obcokrajowcy stanowią ponad 47% populacji kraju. W latach 60. państwo zaczęło przyciągać imigrantów (głównie z Włoch, Portugalii i Hiszpanii), żeby zaspokoić rosnące zapotrzebowanie na pracowników w sektorach budowlanym, rolniczym i usługowym. Dziś Luksemburg nadal jest atrakcyjnym miejscem dla imigrantów, zwłaszcza z uwagi na rosnący sektor usługowy. Szacuje się, że codziennie do pracy przyjeżdża tu 200 tys. osób z Belgii, Niemiec i Francji.
Ogromne wrażenie robi dzielnica Belval w mieście Esch-sur-alzette, gdzie do 1997 roku działała największa huta w Luksemburgu. 120 hektarów poprzemysłowych terenów przekształcono w nową dzielnicę miejską, gdzie mieszczą się biurowce, apartamentowce, duża sala koncertowa Rockhal i główny kampus Uniwersytetu Luksemburskiego. 60% z 7 tys. studentów to obcokrajowcy. Wszystkie zajęcia są prowadzone w co najmniej dwóch językach, niektóre nawet w trzech (angielskim, francuskim i niemieckim). Rektorem jest Jens Kreisel, profesor fizyki i inżynierii materiałowej, były dyrektor ds. badań we francuskim Narodowym Centrum Badań Naukowych, który otrzymał Excellence Award for Research in Luxembourg o wartości 5 mln euro.
Mają chrapkę na EURO 2024
A co z zawodowym sportem w Luksemburgu? Księstwo słynie z malowniczych tras rowerowych, na których wychowali się bracia Fränk i Andy Schleckowie. Ten pierwszy zaliczył wpadkę dopingową, natomiast drugi w 2010 roku wygrał Tour de France. Gdy pisałem ten felieton, trafiłem na wiadomość o transferze Edvina Muratovicia do piłkarskiej Resovii. 26-latek to dwukrotny mistrz Luksemburga z F91 Dudelange, czyli zespołu, którego w Polsce nie trzeba chyba szerzej przedstawiać. Od 2020 roku prezesem F91 jest Gerry Schintgen, który mimo tego nie zrezygnował z funkcji spikera podczas meczów Dudelange i reprezentacji Luksemburga. – Chcemy regularnie grać w fazie grupowej europejskich pucharów. Ostatni raz udało nam się to w sezonie 2019/20, więc najwyższy czas to powtórzyć – mówi Schintgen. Stadion narodowy Luksemburga mieści 9386 osób i przypomina mi trochę domowy obiekt Piasta Gliwice. Tutejsza federacja piłkarska jest sponsorowana przez duże, międzynarodowe firmy (BNP Paribas, Orange, Volkswagen) oraz największy browar w Luksemburgu, Brasserie Nationale, który eksportuje piwo m.in. do Chin i USA. Co ciekawe, piłkarska reprezentacja księstwa znajduje się obecnie w takiej samej sytuacji co kadra Michała Probierza. Jeśli Luksemburg w marcu pokona Gruzję, w finale baraży o awans do EURO 2024 zmierzy się z Grecją lub Kazachstanem. Nie najgorsze osiągnięcia jak na kraj, w którym mieszka tylko 660 tys. osób.