DZIEKUJĘ, ZAKSO
Stało się. Skończyła się piękna, niewiarygodna wręcz seria i era dominacji ZAKS-Y w Europie. Kędzierzynianie odpadli z Ligi Mistrzów po porażce w barażu o ćwierćfinał z Halkbankiem Ankara i nie wygrają elitarnych rozgrywek po raz czwarty z rzędu. – Serce mi pęka po tym, co się wydarzyło w tym meczu, po tym, co się dzieje w tym sezonie. Mogę was za to tylko serdecznie przeprosić. Dla mnie i dla całego zespołu to niesamowicie przykry moment. Nie tak chcieliśmy się żegnać z Ligą Mistrzów. Przegraliśmy ze zdrowiem, z przeciwnikiem, ze wszystkim – mówił załamany Łukasz Kaczmarek, który trzy razy wznosił z kolegami puchar dla najlepszej klubowej drużyny Europy. Czwartego nie zdobędzie. Na pewno nie w tym sezonie, na pewno nie w barwach ZAKS-Y. Może za rok z zespołem z Jastrzębia, gdzie przenosi się atakujący reprezentacji Polski. Szacunek dla „Zwierza”, że stanął przed kamerą ZAKSA TV i wziął na klatę porażkę. Myślę jednak, że kędzierzynianie nie muszą przepraszać. Nie mają za co, bo nie zrobili nic złego. Nie przegrali dlatego, że mniej się angażowali w trening i mecze, że olewali obowiązki. Zostali złamani nawet nie przez kolejnego rywala, ale przez wyjątkowego pecha, który dopadł ich w tym sezonie. – Prowadziłem w życiu wiele drużyn, ale nigdy nie spotkałem się z taką plagą kontuzji, jaka w tym sezonie dotknęła ZAKS-Ę – mówi Waldemar Wspaniały, twórca sportowej potęgi wielkiego Mostostalu Kędzierzyn-koźle. Wymienianie wszystkich kontuzji i chorób, które zwaliły się na kędzierzynian, nie ma już nawet sensu, wystarczy popatrzeć, jakie elitarne grono siedzi podczas meczów za bandami reklamowymi. Na domiar złego pomiędzy meczami z Halkbankiem zawodników ZAKS-Y dopadł wirus, kilku było w szpitalu. A mimo to mogliby jeszcze powalczyć w Ankarze, gdyby nie kolejna kontuzja, tym razem lidera Bartosza Bednorza, który zaczął mecz z grymasem bólu, ale nie był w stanie go dokończyć. Pech? To słowo w żaden sposób nie oddaje plagi nieszczęść, jaka spadła na najlepszy zespół Europy. Żadna drużyna na świecie nie podniosłaby się wobec takich przeciwności losu. Być może łatwiej byłoby je przezwyciężyć, gdyby ZAKSA zbudowała mocniejszy skład z szerszą i bardziej wartościową ławką zmienników. Taką, jaką ma choćby Resovia, która wygrywa mecze, nawet gdy wystawia drugi skład (patrz sobotnie spotkanie w Pluslidze ze Stalą Nysa). ZAKSA płaci więc po części wysoką cenę za ryzykowną, ale uzasadnioną ograniczonym budżetem politykę transferową. I za wtargnięcie prezesa do szatni po jednym z przegranych meczów, które tylko pogorszyło sytuację, zamiast ją poprawić. Obejrzeliśmy last dance ZAKS-Y w Lidze Mistrzów, kędzierzynianie nie obronią także Pucharu Polski. Czy zdołają zakwalifikować się do play-off Plusligi? Sądząc po sobotnim meczu z GKS Katowice, w którym rywal upokorzył ZAKS-Ę w pierwszym secie, wygrywając do 10 i w drugim, odrabiając straty ze stanu 19:24, coraz bardziej realny staje się scenariusz, w którym wicemistrzów Polski zabraknie w walce o medale i powrót do Ligi Mistrzów. Tego sezonu może nie dać się już uratować.
Pytanie, czy w kolejnym drużyna podniesie się po odejściu trzech liderów? Działacze próbują ratować, co się da. Pisałem jakiś czas temu o zainteresowaniu ZAKS-Y Wilfredo Leonem, teraz coraz bardziej realny staje się powrót po 16 latach do Kędzierzyna-koźla Bartosza Kurka. W grze jest jeszcze Michał Kubiak. Jeden z tych transferów (najpewniej Kurka) chyba dojdzie do skutku, a gdyby jeszcze udało się ściągnąć Leona, ZAKSA miałaby prawo marzyć o szybkim powrocie na krajowe i europejskie salony. Na razie musi walczyć o uratowanie sezonu i bez względu na to, czy jej się to ostatecznie uda, winniśmy złożyć kędzierzynianom wielkie podziękowania za trzy triumfy z rzędu w Lidze Mistrzów, o których wcześniej nawet nie mieliśmy prawa marzyć. ZAKSA dokonała wielkiej rzeczy i zamiast kopać leżącego, należy jej się za te wszystkie wspaniałe lata i fantastyczne triumfy wielki szacunek. Dziękuję, ZAKSO.