Odprawy na remont chaty
MARCIN DOBOSZ: Trener Andrzej Strejlau właśnie obchodził 84. urodziny.
RADOSŁAW KAŁUŻNY (BYŁY REPREZENTANT POLSKI, KOMENTATOR „PRZEGLĄDU SPORTOWEGO”): Bardzo go lubiłem i szanuję.
DOBOSZ: W latach dziewięćdziesiątych takim ludziom jak Andrzej Strejlau trudniej było odnieść sukces, bo często grano wedle hasła „kto handluje, ten żyje”.
KAŁUŻNY: Jakaś prawda w tym jest. Uważam, że o handlowaniu nie miał pojęcia, nie wiedział o tych sprawach. To nie była jego bajka. Nigdy bym o coś podobnego go nie posądził. Przypuszczam, że w pewnym stopniu odbiło się to na jego trenerskich osiągnięciach, bo bardziej przebiegli, a przede wszystkim nieuczciwi, w drodze do sukcesu uciekali się do złodziejskich metod. W Zagłębiu Lubin też bywało, że starsi piłkarze mieli inne plany co do meczu niż założenia trenera Strejlaua, ale mnie gówniarza i tych w podobnym wieku starszyzna nie wtajemniczała. Pan Andrzej Strejlau to uczciwy, dużej kultury szkoleniowiec, który poruszał się w sporcie według zasady fair play. Kiedy Lubin zasypał śnieg, Legia nie dotarła do nas na mecz. Gdyby Zagłębie się uparło, wygralibyśmy walkowerem, jednak trener Strejlau nie chciał o tym słyszeć. Zagraliśmy dzień czy dwa dni później. Tym razem Legia dotarła i nas rozniosła. Część z nas kręciła nosem, że lepiej było uprzeć się na walkower. Ja byłem w grupie tych, którym postawa trenera zaimponowała. Facet z zasadami, a nie krętacz.
DOBOSZ: A wady?
KAŁUŻNY: Miał. Jak każdy. U trenera Strejlaua było to gadulstwo. Odprawy trwały tyle, że w tym czasie można byłoby chatę wyremontować. (śmiech) Najmarniej – ze dwie godziny. O przeciwnikach wiedzieliśmy wszystko, łącznie z ich numerami telefonów. A charakterystykę rywali trener przeplatał opowieściami z historii piłki, więc bywało, że zahaczał o Kazimierza Deynę i Włodzimierza Lubańskiego. Że ten wtedy źle podał, a tamten sprytnie strzelił. Wiedza o piłce i pamięć godne podziwu, ale odprawy nie były najlepszym do tego miejscem. Chociaż na początku te historyczne wtręty mogły zaciekawić. A trenera Strejlaua zaprosiłem na swój ślub.
DOBOSZ: Spadła pierwsza głowa trenera. ŁKS pożegnał Piotr Stokowca. Pracował bardzo krótko.
KAŁUŻNY: I bardzo źle. Gdy zobaczyłem informację o tym, że go zwolniono, przypomniało mi się czyjeś powiedzonko, że ŁKS chciał zatrudnić strażaka, by ratować sytuację, a okazało się, że to podpalacz. (śmiech) Trzy remisy, sześć porażek – katastrofalny bilans. Z tego co słyszałem, w ŁKS nie było jednomyślności przy zatrudnieniu Stokowca, ale niechętną grupę jakoś przekonano. Zapewne tym, że zimą przygotuje zespół, jak należy i tak dalej… Wyniki sparingów były całkiem obiecujące, lecz kompletnie rozjechały się z ważniejszymi rezultatami – w Ekstraklasie. Na dzień dobry porażka z Koroną w Kielcach, a „poprawki”, czyli przegranej w derbach Łodzi z Widzewem – Stokowiec jako trener ŁKS już nie przeżył. Coś mi się wydaje, że ta kompletna klapa w Łodzi sprawi, że Stokowiec, trener już po pięćdziesiątce, długo nie zawita w Ekstraklasie, o ile w ogóle. Wychodzi na to, że swego czasu rację miał Sławomir Peszko, który pracował ze Stokowcem w Lechii Gdańsk i miał na jego temat bardzo złą opinię. ŁKS uciułał 10 punktów i ma aż 11 straty do bezpiecznego miejsca. Chyba tylko fanatycy ŁKS, którzy myślą sercem, a nie rozumem, wierzą w to, że w przyszłym sezonie ich klub nadal będzie w gronie klubów Ekstraklasy.
DOBOSZ: Identycznie co ŁKS rundę zaczął Śląsk Wrocław, który liderował po jesieni.
KAŁUŻNY: Powtarzałem, że któryś z niespodziewanego duetu, który prowadził po pierwszej rundzie, czyli Śląsk i Jagiellonia, dostanie zadyszki i może zakończy sezon nawet poza podium. Na ten moment jest to Śląsk, który jak pan zauważył, w dwóch tegorocznych meczach ugrał tyle punktów co ŁKS. Pomijając beznadziejny start rundy, nikt mi nie wmówi, że Śląsk Wrocław ma kadrę piłkarzy, która może zrobić zamach na tytuł. Wystarczyło, by zaciął się Erik Exposito i nie ma o czym mówić. Trochę poczytałem, co wygadywał przed startem rundy dyrektor Śląska – David Balda. Prężył muskuły, jego opowieści ocierały się o pajacowanie, opowiadał jakiegoś suchary o przeciwnikach i to, czego on nie zrobił w Śląsku. Chyba nie miał na myśli sprowadzenia Patryka Klimali? O takim majstersztyku, jaki zrobiła kilka lat temu Jagiellonia, sprzedając Klimalę za kilka milionów euro, Balda może jedynie pomarzyć. Dzisiaj podobnej klasy napastników co Klimala jest w lidze ze dwudziestu. Jasne, bywają wyjątki, że ktoś z umiarkowanym, wręcz bardzo przeciętnym składem dojedzie na pierwszym miejscu. Ale na pewno nie jest to dzisiejszy Śląsk i na miejscu dyrektora byłbym ostrożniejszy w sprzedawaniu ludziom niestworzonych historii, by nie powiedzieć kitu…
DOBOSZ: Wrócę na moment do pierwszej kolejki rundy rewanżowej. Wtedy, na początku meczu Widzew – Jagiellonia, gospodarze domagali się rzutu karnego. Sędzia nie podyktował jedenastki. W opinii sporej części kibiców należała się ona Widzewowi. Ale zdarzenie to chętnie komentowali też kibice i Lecha, i Legii, upatrując spisku.
KAŁUŻNY: Jakiego spisku?
DOBOSZ: Że w wyścigu o mistrzostwo możemy się spodziewać decyzji sędziowskich na korzyść Jagiellonii, bo prezesem PZPN jest Cezary Kulesza, który przez wiele lat był szefem Jagi.
KAŁUŻNY: Czego to ludzie nie wymyślą. Naprawdę trzeba mieć w głowie dobry bałagan, by tworzyć takie historie. W meczu Jagiellonii z Lechem sędzia przyznał Jadze karnego, jednak później go odwołał ze względu na spalonego. Czyli Kulesza nie dość, że nie pomógł Jagiellonii, to okazał się cichym wielbicielem Lecha. (śmiech) Nie brnijmy w to. Wydaje mi się, że lepiej, by kibic Lecha czy Legii skoncentrował się na swoim zespole. Szczególnie ten Legii, bo widziałem jej mecz z Puszczą Niepołomice…
DOBOSZ: O Legii rozmawialiśmy ostatnio i był pan niezwykle sceptyczny wobec szans zespołu Kosty Runjaicia na wywalczenie tytułu.
KAŁUŻNY: Sprzedaż Bartosza Slisza oraz Ernesta Muciego musi odbić się na sile Legii. Forma zespołu z Warszawy też pozostawia sporo do życzenia.