WIEM, ALE NIE POWIEM, CZYLI WSTĘPNE POWOŁANIA DO KADRY

Zbliżają się barażowe mecze (miejmy nadzieję, że dwa) o awans do mistrzostw Europy. Nic więc dziwnego, że coraz uważniej przyglądamy się formie naszych kadrowiczów, zarówno tych, których uznajemy za pewniaków, jak i tych potencjalnych. Przyglądają się im oczywiście także przedstawiciele sztabu szkoleniowego z selekcjonerem Michałem Probierzem na czele. Ba, kilkudziesięciu zawodników dostało już nawet informację, że są na szerokiej liście. Wiadomość taką dostali nie tylko piłkarze i prawdopodobnie ich kluby, ale również – jak poinformował w komunikacie Polski Związek Piłki Nożnej – „zgodnie z obowiązującym terminem 1 marca 2024 roku 2024 szeroka kadra została zgłoszona do UEFA”. Na tę formalną nieścisłość zareagował były rzecznik PZPN i menedżer kadry Jakub Kwiatkowski, który wyjaśnił, że zawodników nie zgłasza się do UEFA, a trzeba poinformować kluby. I trzeba to zrobić „najpóźniej 15 dni przed startem okna międzynarodowego (18 marca)”. Mniejsza o to, gdzie ta lista ma trafić, ale ciekawa jest też inna wzmianka w przywołanym komunikacie PZPN, w którym czytamy, że szeroka lista „w ramach dotychczas przyjętej praktyki nie została opublikowana, a ostateczny skład zostanie ogłoszony do wiadomości publicznej w czwartek 14 marca”. Być może pamięć mnie zawodzi, bo nie przypominam sobie, żeby dotychczasowa praktyka polegała na tym, by lista z szeroką kadrą trzymana była w jakimś sejfie. Raczej była to wiedza, którą dzielono się z kibicami. Teraz jednak Michał Probierz i jego szefowie wprowadzają kadrowe i związkowe standardy na kolejny poziom absurdu. Piłkarze zostali podobno poproszeni, żeby – mówiąc kolokwialnie – trzymali język za zębami. Z jednej strony mamy więc oficjalny komunikat, że lista jest gotowa, a w tej samej wiadomości przekaz, że to, kto się na niej znalazł, jest tajemnicą. Takie dziecięce droczenie się: wiem, ale nie powiem. Zgadnijcie sami…

Z★★★

wywiadów, których ostatnio udzielił były rzecznik PZPN, a obecnie szef sportu w TVP Sport, dowiedzieliśmy się już, że do zarządzania medialnego w piłkarskiej centrali zabrali się ludzie, którzy nie do końca się do tego nadają. Że trener Michał Probierz zaczął mieć pewne negatywne wyobrażenia na temat oceny jego pracy i postanowił otoczyć się ludźmi, którym bardziej ufa. Jeśli zaś chodzi o ich kompetencje – między wierszami można wyczytać, że tym akurat nie grzeszą. Selekcjoner ma oczywiście do tego prawo, jeśli uważa, że to klucz do sukcesów tej drużyny, ale muszę stwierdzić, że sposób komunikacji uprawiany ostatnio przez PZPN nie przysparza mu splendoru i nie buduje pozytywnego wizerunku. Nie wiem, jaki sens ma robienie tajemnicy z szerokiej kadry? Czy selekcjoner chce w ten sposób zaskoczyć rywali (Estończyków), czy obawia się dyskusji na temat wybranych zawodników? Skoro strategicznie przyjęto taki kamuflaż, to za chwilę okazać się może, że członkowie sztabu, gdy będą wybierać się w drogę na mecze potencjalnych kadrowiczów, będą farbować włosy, zakładać czarne okulary i doklejać wąsy, aby przypadkiem nikt ich nie rozpoznał i nie zorientował się, że lecą gdzieś, by obserwować piłkarzy pod kątem ewentualnych powołań. Bo to, że tajemnicą stanie się lista zapraszanych przez PZPN gości, to już raczej nikogo nie zdziwi, biorąc pod uwagę niedawne skandale z tym związane. Ciekaw jestem, jakie konsekwencje poniesie Paweł Dawidowicz, który w jednym z wywiadów przyznał, że na tej szerokiej liście jest. Czyżby, nie będąc do końca świadomy powagi sytuacji, pozbawił się marzeń o powrocie na zgrupowanie tej wąskiej kadry?

W★★★

oczekiwaniu na reprezentacyjne mecze – spójrzmy na ligę. W Ekstraklasie, po niedawnym wstrząsie w Częstochowie, teraz zadrżała ziemia w Poznaniu. Raków, na którego ewidentnie podziałały rozmowy dyscyplinująco-motywacyjne, które przeprowadził właściciel Michał Świerczewski i po których mistrzowie Polski pokonali Lecha 4:0, teraz wywołał ruchy sejsmiczne w ekipie Kolejorza. Co ciekawe, wspólnym mianownikiem sytuacji w obu klubach jest to, że pretensje i zarzuty dotyczą tego samego zagadnienia – braku zaangażowania piłkarzy. Najpierw swoim kolegom z drużyny wytknął to bramkarz Medalików Vladan Kovačević, teraz w podobnym tonie grzmiał trener Lecha Mariusz Rumak: „Mamy problem ambicjonalny. Nie chcę mówić, że piłkarze nie mają ambicji, natomiast w drużynie brakuje gotowości do podjęcia walki. Na początek trzeba biegać, walczyć, a dopiero później myśleć o taktyce” – stwierdził szkoleniowiec Kolejorza. To smutne, że mijają lata, a w naszej lidze – nawet tej na najwyższym szczeblu – wciąż trzeba przypominać o piłkarskim abecadle. Trener Rumak odwoływał się też do takich kwestii jak to, że gra z herbem Lecha na piersi zobowiązuje.

Moim zdaniem problem z brakiem ambicji w naszych czołowych klubach jest podobny – kadry są budowane na zagranicznych piłkarzach, którzy zazwyczaj trafiają do Polski, gdyż nie udało im się zabłysnąć i osiąść gdzieś w poważniejszych ligach i nie są w stanie „umierać” ani za Lecha, ani za Raków, ani za Legię. I dlatego mam obawy, że tego typu połajanki mogą zadziałać, ale tylko na krótką metę. Moim zdaniem problem tkwi niestety w kruchych fundamentach, na których te kluby w tej chwili stoją…