Italia błyśnie na EURO

Co do jakości zawodników i poziomu gry Inter jest obecnie w gronie najlepszych drużyn w Europie obok Manchesteru City i Realu Madryt – mówi „PS” Gian Piero Ventura, były selekcjoner reprezentacji Włoch, który opowiada też m.in. o transferze Piotra Zielińs

ALBERTO BERTOLOTTO: Z każdym meczem Inter zbliża się do zdobycia dwudziestego tytułu mistrza Włoch. Patrząc na wyniki oraz na to, jak spisuje się na boisku, można uważać drużynę Simone Inzaghiego za jeden z najsilniejszych zespołów w historii klubu?

GIAN PIERO VENTURA: Trudno tak powiedzieć, ponieważ każda epoka jest inna. Inter prowadzony przez Antonio Contego również grał świetnie. Nerazzurri w tym sezonie są na pewno najmocniejszą ekipą w Serie A – wszyscy ich zawodnicy mogliby występować w każdym klubie włoskiej elity. Zauważam też, że są zjednoczeni. Mediolańczycy sięgną po scudetto z wielkim wyprzedzeniem, tak jak triumfowało Napoli w 2023 roku.

W kwietniu 2023 roku Inter udowodnił, że jest klubem potrafiącym zachowywać spokój. Mimo że drużyna zgromadziła jeden punkt w czterech spotkaniach, władze postanowiły dalej zaufać Inzaghiemu. Trener zapanował nad kryzysową sytuacją i niespodziewanie udało mu się dotrzeć do finału Ligi Mistrzów. Według pana to był przełomowy moment w rozwoju zespołu?

To był bardzo ważny moment, dlatego sądzę, że gdyby Nerazzurri wywalczyli teraz tytuł mistrza Włoch, będzie to uważane za duży klubowy sukces. Dlaczego? Dlatego, że wszyscy członkowie klubu mieli na to wpływ. Myślę więc o Inzaghim, o dyrektorze zarządzającym Giuseppe Marotcie oraz o dyrektorze sportowym Piero Ausilio. Ci ostatni wspierali szkoleniowca w trudnych momentach i zbudowali skład złożony z piłkarzy mających cechy i umiejętności, które pasują do koncepcji gry trenera.

Biorąc pod uwagę to, co pan twierdzi, możemy uważać Inter za jednego z głównych kandydatów do triumfu w Lidze Mistrzów?

Mediolańczycy, co do jakości zawodników i poziomu gry, są obecnie w gronie najlepszych drużyn w Europie razem z Manchesterem City oraz Realem Madryt. Chyba City jest lepsze od pozostałych, Real ma jednak swoje atuty. Pozwala przeciwnikom stworzyć 4–5 sytuacji bramkowych w meczu, jednak łatwość tworzenia ich przez piłkarzy Ancelottiego jest imponująca. Inter jest silny, stać go, by odegrać pierwszoplanową rolę w tym pucharze.

Nerazzurri mogą otworzyć zwycięski cykl. Zgadza się pan z tym stwierdzeniem?

Tak, są podstawy, żeby go rozpocząć. Bardzo ważne jest to, że z tego, co słyszałem, żaden gracz nie chce opuścić klubu.

Jak w związku z tym ocenia pan dołączenie Piotra Zielińskiego do mediolańczyków?

Bardzo dobrze, ponieważ stanie się częścią zespołu, który może być w stanie zwyciężać w najbliższych latach. Pozyskanie Polaka przez Nerazzurrich jest efektem żmudnej pracy władz klubu – z wyprzedzeniem zapewniły sobie zawodnika, którego umowa wygaśnie w czerwcu bieżącego roku. Według mnie Zieliński to świetny transfer. Nie patrzmy na to, jak on się spisuje w tym sezonie, bierzmy jednak pod uwagę, co udało mu się zrobić w poprzednich latach. Potrafi gwarantować jakość i liczby na środku boiska, w niektórych meczach jest w stanie zrobić różnicę.

Z punktu widzenia doświadczonego trenera, którym pan jest, jakie są największe zalety Polaka?

Jest obunożnym piłkarzem, ma silną osobowość – nie boi się przyjmować piłki w pobliżu pola karnego rywali. Co prawda nigdy nie występował w ustawieniu 3-5-2, ale jego cechy pasują do tego systemu gry. Zieliński uzupełni linię pomocników, która z nim będzie mocniejsza. W klubie takim jak Inter, który walczy na trzech frontach i potrzebuje większej liczby graczy, na pewno będzie miał wiele okazji do gry.

W takim zespole idea podstawowego piłkarza nie ma już znaczenia. A propos polskich zawodników, trenował pan przez sześć lat Kamila Glika, jednego z byłych filarów reprezentacji. Jakie są pierwsze wspomnienia z początku waszej współpracy? Pierwotnie miałem z nim do czynienia w 2011 roku w Bari. Nie miał wtedy wyrafinowanej techniki oraz zaawansowanych pomysłów na grę. Był jednak bardzo skromny, miał wielką ochotę trenować, poznawać nowe rzeczy i naszą piłkę. Latem obaj przenieśliśmy się do Torino. Po pierwszych meczach rozegranych przez niego dziennikarze napisali, że nie jest w stanie pracować nawet jako animator turystyczny. Powiesiliśmy tę stronę gazety na ścianie w szatni i powiedziałem mu, żeby wziął ją ze sobą do Polski, kiedy zostanie powołany do reprezentacji. Jestem z niego dumny. Spędzał wiele godzin na boisku, żeby poprawić swoje umiejętności i nauczyć się odczytywać boiskowe sytuacje. Potrzebował tego i to robił.

Jest pan z nim jeszcze w kontakcie?

Tak, Kamil był moim piłkarzem do 2016 roku, teraz jesteśmy przyjaciółmi. Czasami pisze do mnie, żeby złożyć mi życzenia urodzinowe. Wysyła mi również wspólne zdjęcia z Pawłem Jaroszyńskim – na przykład kiedy są u Kamila na obiedzie albo na kolacji. Pawła trenowałem w Chievo Verona oraz w Salernitanie. Chciałem go w drużynie, kiedy objąłem funkcję trenera w tym drugim klubie. Mam piękne wspomnienia z polskimi piłkarzami, także z Patrykiem Dziczkiem w Salerno. Wszyscy chcieli poznać lepiej naszą piłkę, jej taktykę.

Co do taktyki, którego trenera pracującego obecnie w Serie A szczególnie pan ceni?

Najbardziej zaskoczył mnie Thiago Motta, ponieważ Bologna ma swój rozpoznawalny styl gry. Mogę powiedzieć tak samo o Monzie oraz Fiorentinie, bo Raffaele Palladino i Vincenzo Italiano też mają interesujące pomysły. Zauważam również, że potrafią angażować zawodników – to jest prawdziwy problem w dzisiejszej piłce nożnej.

Jak natomiast wytłumaczy pan nagły kryzys Juventusu?

Byłem bardziej zaskoczony, kiedy dystans drużyny do Interu wynosił cztery punkty. Jakość składu jest niższa od Nerazzurrich, a sposób organizacji gry zredukowany do minimum jak na zespół, który dąży do wygrania. Gdyby Stara Dama zakończyła sezon na drugim miejscu, byłoby to już sukcesem. Inter sam dobrze się bawi i zapewnia rozrywkę kibicom, w Napoli w ubiegłym sezonie było tak samo, a w Juventusie na boisku i poza nim tak się nie dzieje.

Zastąpiłby pan Massimiliano Allegriego?

Nie jestem osobą, która wskazuje, co trzeba zrobić. Klub generalnie potrzebuje szkoleniowca z mocną osobowością. Myślę, że Allegri pozostanie na ławce trenerskiej klubu do wygaśnięcia kontraktu (do czerwca 2025 roku – przyp. red.).

Latem odbędą się mistrzostwa Europy, na których Włochy będą bronić tytułu. Selekcjoner Luciano Spalletti, który był pana piłkarzem w Spezii w latach 80., mógłby zmienić system gry reprezentacji – mogłaby przejść z 4-3-3 do 3-5-2.

To wielki problem. Azzurri mają właściwych zawodników, żeby zagrać z trójką obrońców, posiadają też świetnych wahadłowych – chodzi mi o Federico Dimarca, Destiny’ego Udogie, Raoula Bellanovę. Jednak szuka się nadal dwóch centralnych napastników. Ciągle czekamy, aż Gianluca Scamacca osiągnie odpowiedni poziom gry, natomiast Ciro Immobile rozpoczyna już ostatni etap swojej kariery. W innym wypadku Spalletti może dalej korzystać z systemu 4-3-3, bo nie brakuje mu i bocznych obrońców, i skrzydłowych. Zobaczymy. Na pewno Luciano znajdzie odpowiednie rozwiązania. Italia będzie pełniła pierwszoplanową rolę na EURO.

Ostatnie pytanie o zawodników – czy jest w Serie A piłkarz, który ostatnio pana zaskoczył?

Spodobał mi się Kenan Yildiz, młody napastnik Juventusu. Osobowość Riccardo Calafioriego, obrońcy Bolognii, zrobiła na mnie duże wrażenie, a Andrea Cambiaso urósł w siłę. Piłka jednak się zmieniła, kiedyś było wielu zdolnych zawodników w pojedynkach, a teraz mają inne cechy.

Po pierwszych meczach rozegranych przez Kamila Glika dziennikarze napisali o nim, że nie jest w stanie pracować nawet jako animator turystyczny.