Jesteśmy na pole position
Jeśli spojrzy się na tabelę i fazę sezonu, wiadomo, o co walczymy – mówi czeski obrońca Jagiellonii Białystok Michal Saček, który w poprzedniej kolejce przeciw Śląskowi Wrocław rozegrał najlepszy mecz, odkąd występuje w Polsce.
Pierwsze miejsce w tabeli, dziesięć meczów do końca – najbliższe dwa i pół miesiąca może być najważniejsze w historii Jagiellonii. Zawodnicy z Białegostoku doskonale zdają sobie z tego sprawę. – Wiemy, na którym miejscu w tabeli jesteśmy. Rozmawiamy między sobą, że nieźle gramy i są wyniki. Ale nie chcemy przy tym sami na siebie nakładać zbytniej presji, ona i tak się pojawi – mówił niedawno w „PS” kapitan Jagi Taras Romanczuk.
Właśnie umiejętność radzenia sobie z presją będzie jedną z kluczowych kwestii na finiszu sezonu. A jak jej się oprzeć, dobrze wie obrońca Żółto-czerwonych Michal Saček. – W Sparcie Praga grałem sześć i pół roku i w każdym sezonie towarzyszyła nam ogromna presja. Od zawsze oczekiwano walki o tytuł. To doświadczenie teraz może się przydać – przyznaje Czech, który mistrzostwo zdobył tylko raz. – Dopiero na sam koniec, w moim ostatnim sezonie w Sparcie, którego drugą połowę spędziłem już w Jagiellonii. Medal dostałem, ale wiem, że grałem mało – mówi czeski piłkarz o rozgrywkach 2022/23.
Co ciekawe, Saček jest jednym z tylko trzech zawodników obecnej Jagiellonii, którzy w CV mogą sobie wpisać mistrzostwo. Oprócz niego są to Dušan Stojinović, który w 2020 roku był najlepszy na Słowenii jako podstawowy gracz NK Celje, oraz Mateusz Skrzypczak – w mistrzowskim dla Lecha Poznań sezonie 2021/22 wystąpił w dwóch meczach (łącznie 23 minuty na boisku). Saček na mistrzostwo Czech zapracował pięcioma spotkaniami (razem 122 minuty na boisku). Po przyjściu do Jagiellonii rok temu nie było efektu „wow”. Przedstawiano go jako środkowego pomocnika. – Widzimy w nim ósemkę, która może grać jako szóstka, a nawet fałszywa dziesiątka – opowiadał w rozmowie z nami dyrektor sportowy Jagiellonii Łukasz Masłowski. Skończyło się tak, że Saček wylądował na prawej obronie, gdzie występował już pod koniec swojego pobytu w Sparcie. W tym sezonie nadal gra z prawej defensywy, ale trener Adrian Siemieniec znalazł sposób, jak wykorzystać jego umiejętności do gry w pomocy.
Dwa razy tyle odbiorów
W rozegranym w poprzedniej kolejce meczu na szczycie ze Śląskiem Wrocław (3:1) w fazie ataku Saček przesuwał się do środka pomocy. – Taki był plan trenera. Miałem iść do przodu, częściej atakować pole karne. Dzięki temu udało mi się strzelić pierwszego gola w barwach Jagiellonii – mówi Czech, przypominając, że to on trafił na 2:0. Poprzednio na poziomie ekstraklasowym z bramki cieszył się w czerwcu 2020 roku, kiedy strzelił gola w wygranym 4:0 meczu ze Slovanem Liberec. – Wychodzi na to, że czekałem prawie cztery lata. Mam nadzieję, że następny gol przyjdzie szybciej – uśmiecha się 27-letni zawodnik, mówiąc, że choćby z racji trafienia do siatki mecz ze Śląskiem był jego jednym z najlepszych, jeśli nie najlepszym występem w barwach Jagiellonii.
Saček przyznaje, że w tym sezonie – tak jak cały zespół – gra zdecydowanie lepiej niż w poprzednim sezonie. – To przede wszystkim zasługa trenera Adriana Siemieńca. Chce, żebyśmy grali po ziemi, rozgrywali akcje od własnej bramki, choć jeśli jest taka potrzeba, możemy posłać długie podanie. Taki styl nam się podoba. A jeśli wszystko lub prawie wszystko wychodzi na boisku, zawodnik czuje się pewniej. To dotyczy także mnie. Wiemy, co chcemy grać, czego oczekiwać po sobie. Nawet w przypadku straty piłki nie ma paniki, bo ktoś będzie asekurował – wyjaśnia Saček.
O tym, że indywidualnie prezentuje się lepiej niż w minionych rozgrywkach, świadczą statystyki. I nie chodzi tylko o pierwszego gola dla Jagiellonii. Odbiory piłki? W tym sezonie udanych notuje średnio 2,04 na mecz, w poprzednim było to 1,07. Pojedynki wygrane? W bieżącym sezonie 6 na mecz, w ubiegłym 5,2. Saček więcej też biega. W trwającym sezonie przeciętnie w spotkaniu pokonuje 9,56 km, w minionym 9,49 km.
– Dobrze mi się już gra na prawej obronie, mogę powiedzieć, że to moja pozycja. Ale potrafię sobie poradzić, jeśli – jak w meczu ze Śląskiem – mam schodzić do środka. Piłkarze ofensywni u trenera Siemieńca mają więcej swobody w działaniu. W obronie bardziej liczy się taktyka, sposób ustawienia się, poruszania, rozegrania piłki – wylicza Czech.
Nikt z kadry nie dzwonił
Jeszcze w przerwie między rundami w Białymstoku, choć Jagiellonia była wiceliderem, wszyscy wypowiadali się zachowawczo, kiedy pytano ich, czy na koniec sezonu miejsce w ścisłej czołówce jest realne. – Naszym przedsezonowym planem było spokojne wejście w „ósemkę”. Teraz podsumuję to tak: weszliśmy w „ósemkę” i to bardziej niż spokojnie, choć mam świadomość i raz jeszcze powtórzę, że jesteśmy dopiero na półmetku sezonu – mówił nam w grudniu prezes Jagiellonii Wojciech Pertkiewicz.
Teraz zaczyna się decydująca faza sezonu, po 24 kolejkach Jaga na wszystkich patrzy z góry, więc… – Odpowiedź nasuwa się sama, o co walczymy. Zgodzę się, że jesteśmy na pole position, ale do końca zostało jeszcze trochę meczów. Trzeba zachować spokój i grać z tygodnia na tydzień. Jeszcze nie myśleć o maju – mówi Saček.
Czecha pytamy też, czy jego gra została dostrzeżona przez nowy sztab czeskiej reprezentacji, na czele którego od niedawna stoi Ivan Hašek. – Nikt ze sztabu do mnie nie dzwonił – twierdzi piłkarz, mający za sobą tylko jeden występ w drużynie narodowej. We wrześniu 2021 roku dostał kwadrans od poprzedniego selekcjonera Jaroslava Šilhavego w meczu towarzyskim z Ukrainą (1:1). Duży sukces w PKO BP Ekstraklasie może sprawić, że drzwi do kadry znów się przynajmniej uchylą. Przykłady Tomaša Petraška lub Tomaša Pekharta pokazują, że powołania z polskiej ligi do czeskiej reprezentacji są realne.