CIĘŻKA PRACA CZASEM NIE POPŁACA

Oprócz przygotowań reprezentacji sporo ciekawych rzeczy działo się na ligowych boiskach (oraz w klubowych gabinetach). Zacznę od wydarzeń w pierwszoligowej ekipie Motoru Lublin. Z posadą trenera pożegnał się Goncalo Feio. Portugalczyk z jakichś nie do końca zrozumiałych powodów podał się do dymisji. Stało się to po przegranym meczu ze Stalą Rzeszów (1:2). Gdy popatrzy się jednak na ligową tabelę, to widać, że sytuacja zespołu z Lublina wciąż jest niezła. Co prawda wiosną Motor więcej punktów stracił, niż zdobył, ale nie było powodu na tak radykalny ruch.

Przyczyny rezygnacji szkoleniowca wyjaśnił właściciel klubu Zbigniew Jakubas. Przekonywał, że nie chodzi o żadne kwestie finansowo-kontraktowe, ale o przepracowanie... – Dla dobra tego człowieka nie próbowałem namawiać go na zmianę decyzji. Każdego dnia pracował od 6.00 do 22.00. Poza piłką nic dla niego nie istnieje. W pewnym momencie następuje zmęczenie, szczególnie w takiej sytuacji, w jakiej się znaleźliśmy – powiedział w ostatnim wywiadzie.

Kiedy przeczytałem tę wypowiedź, od razu przypomniała mi się sytuacja w reprezentacji Polski za kadencji Adama Nawałki, a dokładnie tuż przed mistrzostwami świata w Rosji latem 2018 roku i w ich trakcie. Do pewnego momentu legenda o poświęceniu selekcjonera i długich godzinach spędzanych na analizach oraz dyskusjach z asystentami budziła podziw, traktowana była jako zaleta. W pewnym momencie granica została jednak przekroczona i obróciło się to przeciwko Adamowi. Możliwe, że również Goncalo Feio zaczął po prostu tracić racjonalne spojrzenie na sytuację, nie potrafił już ocenić jej z pewnym dystansem? Po prostu kiedy przyglądasz się czemuś z bardzo bliska, to zaczynasz dostrzegać te brzydsze cechy, tracisz ogólny obraz sytuacji...

W takiej sytuacji trener potrzebuje pomocy swoich współpracowników. Potrzebuje kogoś, kto mu powie: „może zróbmy sobie małą przerwę, wyjdźmy z rodzinami/przyjaciółmi na obiad i zapomnijmy przez chwilę o piłce”. Odpoczynek jest niezbędny, żeby praca nie stała się naszą obsesją. Bo kiedy tak się dzieje, jest to droga na manowce, prosto ku wypaleniu zawodowemu.

Do tej pory w spornych sytuacjach Portugalczyka ze swoimi szefami zazwyczaj brałem jego stronę, ale dzisiaj uważam, że jeśli faktycznie przyczyną rozstania był ponadmiarowy pracoholizm, to Zbigniew Jakubas ma rację, gdy mówi: – On teraz musi zdystansować się od piłki, aby za kilka miesięcy wrócić z nową energią. Jednocześnie w tyle głowy świdruje mnie pytanie: czy w Motorze władze klubu stworzyły trenerowi takie warunki, żeby ochronić go przed popadnięciem w taki – mówiąc potocznie – lekki obłęd? Czy aby na pewno nie obarczono go zbyt wieloma kwestiami związanymi nie tylko z trenowaniem drużyny. Mam nadzieję, że wkrótce poznamy też zdanie Goncalo Feio. Liczę jednak na jego powrót do polskiej piłki, bo nikt chyba nie zaprzeczy, że na naszym podwórku jest to jeden z niewielu trenerów, którego praca przynosi drużynie pozytywne efekty, i trzeba przyznać, że takich szkoleniowców w naszym kraju wielu nie ma. Może znajdzie się ktoś odważny w Ekstraklasie, kto da mu szansę i większy komfort pracy, niż miał w Lublinie?

Skoro mowa o trenerach i efektach ich pracy, to nie można nie wspomnieć o czarnych chmurach, które zbierają się nad głową Kosty Runjaicia. Mimo wygranego meczu z Piastem Gliwice (3:1) na trybunach stadionu Legii pojawił się transparent z napisem (po niemiecku) „Do widzenia”. Do wyrażonego przez kibiców w ten sposób zdania trener odniósł się, twierdząc, że zmiana szkoleniowca w tym momencie nic by nie dała, skoro nie da się zmienić drużyny. Mówiąc delikatnie, była to wypowiedź bardzo odważna i kontrowersyjna jednocześnie. Szkoleniowiec Legii od kilku tygodni uparcie obstaje przy tym, że nie ma sobie nic do zarzucenia, jeśli chodzi o kiepską postawę drużyny. Sugeruje, że – jak to mówi polskie przysłowie – tak krawiec kraje, jak mu materii staje. Nie do końca się z tym zgadzam, bo miarą tego, czy jesteś dobrym trenerem, jest umiejętność wyciągania z drużyny maksimum, nawet gdy tego materiału brakuje. Spójrzmy choćby na sytuację Górnika Zabrze, który od wielu miesięcy (jeśli nie idzie to już w lata) zmaga się z kłopotami natury organizacyjno-finansowej, a jednak drużyna prowadzona przez Jana Urbana znajduje się tylko dwa miejsca (i dwa punkty) niżej od ekipy wicemistrzów Polski.

Jednocześnie uważam, że mimo niezbyt przekonującej gry Legii Kosta Runjaić powinien dokończyć ten sezon. Od czasu kiedy był trenerem Pogoni Szczecin, ciągnie się za nim opinia szkoleniowca, który nie potrafił dokończyć dobrej w sumie pracy i osiągnąć sukcesu. Gdy przychodziło do kluczowych meczów, to Portowcy nie byli w stanie postawić kropki nad i. Obecnie w Legii ma okazję zerwać z pleców tę łatkę. Jeśli zaś straci posadę teraz, to nie dowiemy się, czy w swojej pracy jest na tyle zdeterminowany, by zwyciężać.