Oto następca Czerkawskiego?
Utalentowany Krzysztof Maciaś to wielka nadzieja naszego hokeja. Młody napastnik walczy za oceanem o angaż w NHL.
Od lat marzymy, by objawił się następca Mariusza Czerkawskiego. Dziś z nadzieją zerkamy w kierunku Krzysztofa Maciasia, który może zrobić naprawdę dużą karierę. Ostatnie kilkanaście miesięcy to niezwykły czas w życiu 19-latka. Jesienią 2022 roku zadebiutował w dorosłej kadrze i zdobył aż cztery bramki w towarzyskim turnieju na Litwie. Ponadto trafił do siatki w swoim pierwszym meczu w czeskiej ekstralidze w barwach HC Vitkovice i był najlepiej punktującym zawodnikiem MŚ U-20 Dywizji IB w Bytomiu. To wszystko sprawiło, że latem ubiegłego roku Maciaś przeniósł się za ocean do Western Hockey League, czyli jednej z najlepszych juniorskich lig na świecie. W tym sezonie z powodzeniem występuje w kanadyjskim zespole Prince Albert Raiders. Nic dziwnego, że coraz więcej osób zadaje pytanie, czy Krzysztof ma szanse na wejście do NHL w najbliższym drafcie?
Szybki wyjazd z kraju
Łatwo nie będzie, bowiem konkurencja jest gigantyczna, ale nie można wykluczyć, że któraś z 32 drużyn wykorzysta jeden ze swoich wyborów właśnie na Polaka, którego największym atutem jest instynkt strzelecki. – Ten instynkt często podpowiada mi, gdzie warto się ustawić. Dzięki temu regularnie zdobywam bramki po dobitkach lub po zmianie toru lotu krążka. Za oceanem wiele rzeczy robi się inaczej niż w Europie, więc potrzebowałem trochę czasu, żeby do wszystkiego się przyzwyczaić. W Kanadzie i USA gra się dużo szybciej. Kiedy jesteś w posiadaniu krążka w Europie, to jeszcze masz chwilę, by się zastanowić, co z nim zrobić. A tutaj musisz wiedzieć, jaki masz plan, jeszcze zanim dotrze do ciebie podanie. Po kilku miesiącach występów w Prince Albert Raiders poprawiłem się w kilku obszarach. Przede wszystkim lepiej wykorzystuję swoje warunki fizyczne i skuteczniej gram ciałem. Znacznie lepiej wygląda też moja gra w obronie. Wiedziałem, że to był mój największy mankament, więc solidnie na tym pracowałem – opowiada nam Maciaś. Wspomniana poprawa w defensywie może mu pomóc w wywalczeniu miejsca w składzie na majowe MŚ elity w Czechach. Selekcjoner Robert Kalaber na łamach „PS” mówił ostatnio, że chciałby przetestować Maciasia przed turniejem i jeśli młody zawodnik pokaże, że poczynił postępy w kwestiach defensywnych, to drzwi do reprezentacji będą dla niego otwarte.
– Ostatni raz sztab kadry kontaktował się ze mną przed moim wylotem za ocean. Wierzę, że jeszcze trenerzy odezwą się do mnie przed MŚ. Czy sama obecność na mistrzostwach może zwiększyć moje szanse na wybór w drafcie do NHL? Myślę, że tak, bo przecież taki turniej obserwuje mnóstwo osób i fajnie byłoby się w nim sprawdzić na tle silnych rywali. Ludzie zapominają jednak, że do NHL można dostać się na różne sposoby. Nie tylko poprzez draft i nie tylko w młodym wieku. Byłoby wspaniale, gdybym dostał się do najlepszej ligi świata, ale teraz o tym nie myślę. Po prostu daję z siebie wszystko na każdym treningu i w każdym meczu, by później nie mieć do siebie pretensji, że coś zaniedbałem, czegoś nie zrobiłem i jakaś okazja przepadła – dodaje Krzysztof. Jego brat Kacper (o rok starszy) jest obrońcą i gra w GKS Katowice, a także był kapitanem juniorskiej reprezentacji. Obaj bardzo wcześnie wyjechali do czeskiej Poruby, aby lepiej i szybciej się rozwijać. – Zdecydowaliśmy się na to pod koniec 2014 roku. Ja miałem wówczas 10 lat, ale już wtedy wraz z Kacprem mieliśmy pełne przekonanie, że chcemy zostać hokeistami. Rodzice o tym wiedzieli i mocno nas wspierali. To oni powiedzieli nam, że pojawiła się opcja zagraniczna, że możemy się sprawdzić w Czechach. Zapytali, czy jesteśmy gotowi. Wspólnie uznaliśmy, że warto zaryzykować i wyjechać jak najszybciej, bo to może zaprocentować w przyszłości – mówi Maciaś, który często nosił na szyi łańcuszek z szarotką, czyli charakterystycznym symbolem Podhala Nowy Targ. – Pozostaję wiernym fanem tego zespołu. Mam sentyment do miasta, w którym się urodziłem, i do klubu, w którym stawiałem pierwsze hokejowe kroki. Moi rodzice wciąż czasem chodzą na jego mecze, mama gra w kobiecej ekipie Szarotek, a i ja też często sprawdzam, jak nowotarżanie radzą sobie w lidze – wyjaśnia.
Nagle przyjechał Polak…
W trakcie naszej rozmowy Maciaś przedstawił spore różnice między sposobem szkolenia w Polsce a w Czechach, gdzie dojrzewał jako sportowiec.
– U nas w drużynach młodzieżowych często zabrania się podejmowania ryzykownych decyzji. Nie wolno np. wejść w drybling czy decydować się na odważne podania, dzięki którym, przy odpowiednim wykonaniu, można przecież dużo zyskać. Graczom ofensywnym mówi się, że w tercji ataku lepiej pojechać z krążkiem do narożnika i czekać na kolegów, zamiast próbować indywidualnych rozwiązań i zwodów w kierunku bramki rywala. Jeśli tej swobody nie ma, to potem trudno wymagać od zawodników kreatywności na poziomie seniorskim. Oni zostali nauczeni, że w nerwowych sytuacjach lepiej bezpiecznie wybić krążek o bandę i nie szukać innych akcji. Za to w Czechach od razu namawiali mnie, by podejmować ryzyko, żeby nie bać się brać na siebie odpowiedzialności, choć oczywiście bez przesady. Tych różnic między Polską a Czechami moglibyśmy znaleźć więcej – wyjaśnia uzdolniony skrzydłowy. Początki za naszą południową granicą łatwe dla niego jednak nie były.
– Wśród Czechów mogłem się wybronić jedynie umiejętnościami. Jako dziecko wszedłem do grupy, w której wszyscy się znali. A tu nagle przyjechał Polak i jeszcze wskoczył do składu w miejsce jednego z najbardziej lubianych chłopaków w drużynie. Zrobił się lekki „kwas”, ale z czasem wszystko się ułożyło. Na szczęście nie miałem żadnego problemu z trenerami. Może trochę kłopotów wynikało z różnic językowych, lecz z tym również sobie poradziłem. Przełomowym momentem był dla mnie drugi sezon w Porubie na poziomie juniora młodszego, gdy zostałem najlepiej punktującym zawodnikiem w lidze. Wówczas uświadomiłem sobie, że jestem na naprawdę dobrej drodze – mówi Maciaś, który wypowiada się bardzo płynnie i ma szeroki zasób słownictwa, co nie jest powszechne wśród tak młodych sportowców.
Grać jak Owieczkin
Warto dodać, że idolem Krzysztofa jest słynny Aleksandr Owieczkin. Rosjanin od kilkunastu lat jest gwiazdą NHL i zdobywa mnóstwo bramek dla Washington Capitals. Jeśli będzie zdrowy, wkrótce może pobić strzelecki rekord wszech czasów tej ligi należący do Wayne’a Gretzky’ego. Kiedyś Maciaś lubił analizować zachowania Owieczkina i wprowadzać niektóre jego rozwiązania do swojej gry, mimo że ma przeciwny uchwyt kija.
– To prawda, ale zdaję sobie sprawę, że najlepsza lata Rosjanin ma już za sobą. Nadal mu kibicuję, ale teraz częściej obserwuję innych hokeistów. Moim wzorem jest Nathan Mackinnon z Colorado Avalanche. Dla mnie to najbardziej kompletny gracz w NHL, ale gdybym kiedyś trafił do tej ligi, to jednak chciałbym pójść śladami Owieczkina i zagrać w barwach Capitals – uśmiecha się Maciaś, który może zostać trzecim reprezentantem Polski w historii NHL po Czerkawskim i Krzysztofie Oliwie.