Stadion im pomoże
Oczekiwania w Walii są duże, ale trzeba pamiętać, że jak na europejskie standardy nie jest to bardzo mocna drużyna — mówi Adrian Cieślewicz, który blisko dziesięć ostatnich lat spędził w walijskim The New Saints FC.
Półfinały barażów odbywały się w tym samym czasie. Spodziewałem się, że Biało-czerwoni wygrają wysoko, tym bardziej że rywale grali w osłabieniu przez większość spotkania. Z tego powodu na telewizorze włączyłem rywalizację Walijczyków z Finami, bo liczyłem na ciekawsze spotkanie, a mecz Polaków oglądałem na telefonie. Końcowy rezultat 4:1 na stadionie w Cardiff nie jest zaskoczeniem, choć po Finlandii spodziewałem się więcej. Smoki nie zagrały bardzo dobrze. Trzy gole zdobyły po stałych fragmentach gry, a jeden po sporym błędzie fińskiego obrońcy. Z otwartej gry Walijczycy za wiele nie mieli, jednak rywale również nie potrafili solidnie zagrozić bramce gospodarzy. Sam wynik 4:1 dla osoby, która tego meczu nie oglądała, może być mylący. Dlatego nie zgadzam się z okładką dziennika „Western Mail”, gdzie pojawił się tytuł, że Walijczycy zagrali „fin-tastycznie”. Finlandia grała, a Walia strzelała – mówi „PS” 33-letni piłkarz The New Saints FC, ośmiokrotny mistrz Walii z tym klubem.
Uwaga na stałe fragmenty gry
Aktualnie w reprezentacji Walii występuje wielu młodych, energicznych zawodników, którzy chcą grać z kontrataku. To Polska będzie częściej przy piłce, ale musi uważać na dynamiczne ataki podopiecznych selekcjonera Roberta Page’a. Dodatkowo jest to zespół, który potrafi groźnie atakować ze stałych fragmentów gry. Widać, że dużo nad nimi pracują.
To nie oznacza, że nie można się przed nimi bronić. Finowie mogli zapobiec dwóm trafieniom, ale Neco Williams po zagraniu z rzutu wolnego faktycznie fantastycznie uderzył w górny róg bramki. Dodatkowo Polacy muszą zwrócić uwagę na Harry’ego Wilsona, który na co dzień gra w Fulham i jego lewa noga jest świetnie ułożona. Często się mówi, że to kadra, która dobrze gra w defensywie. Walia stawia na ustawienie 1-3-5-2. Nie traci wielu goli, ale nie uważam, aby jej postawa w obronie była na bardzo wysokim poziomie, bo pewne luki się pojawiają. Polska ma szybkich zawodników na bokach boiska, to powinna być nasza szansa. Przecież w starciu z Estonią dobrze zaprezentował się Nicola Zalewski, więc on również będzie szanse jeszcze rozwinąć skrzydła. bardziej
Porażka Walii nie będzie katastrofą
Biało-czerwonym nie pomoże stadion, bo Smoki dobrze się czują w Cardiff. Na ostatnie 26 meczów na tym obiekcie przegrały tylko trzykrotnie (2:4 z Armenią, 0:1 z Polską i 1:2 z Holandią). W Warszawie Polacy odczuwaliby większy spokój, a tak spotkanie może być bardziej wyrównane. To dodaje pewności siebie gospodarzom. Dzień po meczu z Finlandią widziałem wywiad, w którym wypowiadał się walijski piłkarz. Powiedział, że w Cardiff mogą grać z każdym, bo zawsze będą mieli szansę na zwycięstwo.
Smoki są pewne siebie, co może być spowodowane również tym, że zagrały na trzech z czterech ostatnich wielkich imprez, a droga do Niemiec nie jest już daleka. Teraz od EURO Walię dzieli tylko lub aż spotkanie z Polską.
Z tego powodu oczekiwania w kraju są większe, ale trzeba pamiętać, że jak na europejskie standardy nie jest to bardzo mocna drużyna. Kibice to rozumieją, więc nie wymagają od kadry wielkich wyników. Inaczej jest w Polsce, gdyż dla nas porażka (2:3) i remis (1:1) z Mołdawią to dramat. Dla fanów Smoków awans do EURO będzie na plus, ale porażka z Biało-czerwonymi nie byłaby katastrofą.
Wyrównany finał
W przeszłości Walia miała supergwiazdę Garetha Bale’a, ale teraz ta reprezentacja nie posiada kogoś takiego jak Polska, w której grają Robert Lewandowski czy Piotr Zieliński. Mają wielu młodych piłkarzy, a spora część z nich występuje w Premier League, ale najważniejsze, że tworzą zespół.
W starciu z Finami na murawę nie wybiegł Aaron Ramsey. Nie sądzę, aby selekcjoner Page go oszczędzał, bo myślę, że z Polską piłkarz Cardiff City również nie zagra. To już nie ten sam zawodnik co parę lat temu. Do kadry jest powołany z powodu ogromnego doświadczenia. Co do mojego serca – zawsze będzie za Polską, ale tak bardziej obiektywnie trudno mi wskazać, kto wygra. Obie drużyny są bardzo wyrównane, choć uważam, że jeżeli Biało-czerwoni zagrają na swoim poziomie, to zwyciężą. Chyba że zaprezentujemy się jak w starciach z Mołdawią, wtedy o awans do EURO może być trudno. My mamy bardziej indywidualności niż zespół.
Zainteresowanie kadrą rośnie
W Walii zawsze na pierwszym miejscu było rugby. W ostatnich latach poziom reprezentacji piłkarskiej znacznie wzrósł, podobnie jak zainteresowanie fanów. Jeszcze parę lat temu Smoki w rankingu FIFA znajdowały się za setnym miejmiał scem, a dziś zajmują 29. Pojawiły się pieniądze, które zostały zainwestowane w młodzież, co dziś skutkuje coraz lepszymi wynikami. Pewna część funduszy wzmacnia również ligę, ale ona rozwija się powoli. Niedawno pojawiła się informacja, że zostanie w nią zainwestowane 6 mln funtów, aby cała tutejsza ekstraklasa była ligą profesjonalną, ma się to stać w 2026 roku. Niestety ja już zbliżam się do końca swojej kariery, ale nawet może jako trener dobrze byłoby pracować w mocniejszej lidze, niż jest aktualnie. Większe zainteresowanie reprezentacją niestety nie wpływa na ligę. Nasze mecze – mistrza kraju – z trybun obserwuje najczęściej z 500 osób, a atmosfery piłkarskiej nie czuć. Od paru lat nie było żadnych inwestycji. Mam nadzieję, że nowy dyrektor federacji coś zmieni, bo widać, że chciałby wypromować ligę walijską. Ciągłe zwycięstwa mnie nie nudzą. Celem jest wygrana w każdym spotkaniu, a dodatkowo walka o europejskie puchary. Na co dzień jestem profesjonalistą, bo za to dostaję pieniądze. Widzę, że im jestem starszy, bardziej doceniam każde zwycięstwo, gola czy asystę. Nigdy nie wiem, kiedy po raz ostatni wybiegnę na murawę, dlatego jestem głodny sukcesów. Spędziłem tu trochę życia oraz wygrałem kilkanaście trofeów. Mam nadzieję, że jak już odejdę z The New Saints, będą mnie miło wspominać.
W Europie nie ma słabych drużyn
W The New Saints nie ma już większej presji, bo zazwyczaj mistrzostwo zdobywamy na wiele kolejek przed końcem sezonu. Zawsze jednak liczymy na europejskie puchary. W sezonie 2021/22 było blisko, bo w III rundzie eliminacji Ligi Konferencji Europy przegraliśmy po rzutach karnych z Victorią Pilzno, było 4:2 i 1:3, w karnych 1:4. Brakowało szczęścia. W tamtym roku już w I rundzie eliminacji Ligi Mistrzów rywalizowaliśmy z mistrzem Szwecji Häcken (0:2 i 1:3), więc szans nie mieliśmy żadnych. Później przegraliśmy z mistrzem Luksemburga Swiftem Hesperange (1:1 i 2:3). Może trochę źle taktycznie podeszliśmy do tego dwumeczu. Dziś nie ma już takich kopciuszków w europejskich pucharach poza drużynami z San Marino. Mistrzowie swoich krajów są mocni, regularnie wygrywają w ligach, dlatego uważam, że słabych zespołów w Europie nie ma. W końcu nawet w grupie LKE grała farerska drużyna Klaksvik czy kosowskie Ballkani.