LEWANDOWSKI: Nie patrzyłem, jak Wojtek Szczęsny broni karnego
Kapitan Biało-czerwonych podsumowuje trudne, ale szczęśliwe eliminacje, ocenia, w jakim kierunku idzie reprezentacja Polski i czego możemy się spodziewać po udziale w finałach mistrzostw Europy.
ROBERT BŁOŃSKI, DARIUSZ DOBEK („PS” ONET): Emocje po awansie już opadły?
ROBERT LEWANDOWSKI: Jeszcze mnie trzymają. Tak łatwo nie opadną. Te eliminacje wyglądały słabo, od pierwszego meczu wszystko było na nie. Ale z miesiąca na miesiąc i ze zgrupowania na zgrupowanie wróciliśmy na właściwe tory. Tamten etap eliminacji zamknęliśmy. Baraże były nowym rozdaniem, załatwiliśmy je na swoją korzyść. Teraz jesteśmy na kolejnym wielkim turnieju. Mam nadzieję, że przez te 2,5 miesiąca forma będzie rosła i zaprocentuje to na mistrzostwach. Ten mecz wyglądał tak, jak się pan tego spodziewał? Tak. Zabrakło jedynie postawienia kropki nad i w postaci strzelenia gola. Czasami brakowało też podania przyspieszającego akcję. To jest coś, co można poprawić. Na boisku naprawdę się czuło, że Walia nam nie zagrozi. Oczywiście było trochę chaosu – jakaś wygrana główka czy ten minimalny spalony – ale tak z przebiegu gry naprawdę czuło się, że mamy to pod kontrolą.
To pana najważniejszy awans? Chyba najcięższy. Do tej pory awansowaliśmy w październiku czy w listopadzie. To powoduje, że nie będziemy mieć takiej długiej przerwy przed turniejem, co może wyjść nam naprawdę na dobre. Na podstawie tego, jak rozwijamy się z każdym zgrupowaniem, można pozytywnie patrzeć w przyszłość.
Jedyny dobry moment tych eliminacji to ten karny obroniony przez Wojtka Szczęsnego? Czy zwolnienie Santosa?
(śmiech) Baraże. Oba mecze. Bo nawet jak ostatnio wygraliśmy tu 1:0 (w 2022 roku w Lidze Narodów – przyp. red.), to nie był taki dobry mecz jak dzisiaj. Oczywiście na końcu liczą się bramki, ale z tego, co pamiętam, wtedy Walijczycy bardziej nam zagrażali. Przed tym zgrupowaniem byłem spokojny. Mówiłem chyba nawet na konferencji, że czułem wewnętrzny spokój. Wierzyłem w ten awans. Wiadomo, że później boisko wszystko weryfikuje, ale grając na wyjeździe, na tym trudnym terenie, gdzie Walia radziła sobie z naprawdę wieloma przeciwnikami, nie pozwoliliśmy odnaleźć jej odpowiedniego rytmu. Czasami takie mecze budują zespół na miesiące, a nawet na dłuższy okres.
Dwa lata temu, jak wygraliśmy w barażach ze Szwecją, powiedział pan, że bardzo denerwował się przy wykonywaniu rzutu karnego. Jakie były emocje przy okazji serii jedenastek w Cardiff? To dwie różne sytuacje. Ta droga od środka boiska do pola karnego jest bardzo długa. Można powiedzieć nawet, że to wieczność. W dodatku strzelaliśmy na bramkę kibiców Walii – to też nie jest łatwe zadanie. Te emocje i stres trzeba na chwilę wyłączyć. Byłem skupiony na bramkarzu i na tym, czy sędzia już zagwizdał, czy nie. To megaciężkie wyzwanie, ale dobrze wykonywaliśmy rzuty karne. Czekałem, aż Wojtek pokaże swoje umiejętności. Liczyłem, że zrobi to wcześniej, ale przy piątym powiedziałem sobie: „Dobra, Wojtek, nie patrzę już na ciebie. Może trochę się deprymujesz, jak oglądam. Dam ci teraz trochę pola do popisu”. I ostatniego już nie oglądałem.
To było fajne uczucie, bo patrzyłem wtedy na kibiców obu drużyn. Gdy zobaczyłem, że nasi się cieszą, nie miałem jeszcze przekonania. Musiałem się obrócić, żeby się upewnić. Superprzeżycie, że jesteśmy na kolejnym wielkim turnieju.
Szczęsny przedłużył sobie reprezentacyjną karierę? Mówił, że skończy po EURO, więc na turniej do Niemiec musi jechać.
Wojtek to już kończy tę karierę od paru lat. Na zgrupowaniach mówi o tym przy stoliku, więc to dla nas nic nowego. Ale wiadomo, że jest superfacetem i superbramkarzem. Po to mamy go w bramce, żeby nam pomagał. Jak dobrego masz bramkarza, tak dobrą masz drużynę. Trener Probierz podkreślił, że poświęcał się pan
dla zespołu.
W ostatnim czasie z większym spokojem i większym uśmiechem na twarzy przyjeżdżam na zgrupowania i doceniam każdy kolejny mecz. Zdaję sobie sprawę, że nie muszę już nic udowadniać. Wiem, że jestem tutaj też dla chłopaków, dla kadry i dla kibiców. Moje indywidualne osiągnięcia schodzą na dalszy plan. Oczywiście to nie zmienia moich ambicji, ale wiem, że czasami są momenty, gdy trzeba się poświęcić i wybrać dobro drużyny. To jest najważniejsze, bo tylko jako drużyna możemy awansować na te mistrzostwa. Priorytety w pewnym momencie życia się zmieniają. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że wielokrotnie musiałem się cofać, rozgrywać, utrzymać piłkę czy popracować w defensywie, ale tak jak mówię – tworzymy jedność. Cieszę się, że awansowaliśmy na kolejny wielki turniej i że jestem częścią i kapitanem tej drużyny. Czuję dumę, bo widzę, że to idzie w dobrym kierunku. Tu należą się słowa podziękowania dla całego sztabu i dla wszystkich piłkarzy. Zasłużyliśmy na ten awans. Myślę, że na tych mistrzostwach Europy możemy tylko coś wygrać. Zdajemy sobie sprawę, z kim będziemy grali, więc pewnie i oczekiwania będą inne. Ale jak jedziesz na turniej z takim podejściem, coś fajnego może się wydarzyć. EURO 2024 to pana ostatni wielki turniej?
Nie zastanawiam się nad tym. Fizycznie czuję się naprawdę dobrze. OK, zaraz będę miał 36 lat, ale moim zdaniem przede mną jeszcze dwa, może trzy lata spokojnego grania na tym wysokim poziomie. W ogóle nie myślę o tym, co z reprezentacją po EURO. To nie ma sensu, bo moja perspektywa patrzenia na kadrę zmieniła się w ostatnim czasie. Nie muszę niczego udowadniać. Ja już klubu nie zmienię, już mi żadne EURO w rozwoju kariery nie pomoże. Ale wiem, że dla chłopaków to wiele znaczy i chcę im pomóc. Dać im jak najwięcej na boisku. Wiadomo, że bramki czy moje sytuacje mogą pomóc najwięcej, ale jest wiele elementów, na których się skupiam i na które wcześniej nie zwracałem uwagi.
Myśli pan, że może przyjechać na zgrupowanie przed EURO 2024 jako zwycięzca Ligi Mistrzów? Na pewno jest na to szansa. Wiadomo, że mamy ciężki mecz z PSG, ale można powiedzieć, że w Barcelonie coś „pykło” w ostatnim czasie. To jest piękna sprawa. W piłce nożnej nigdy nie można być niczego pewnym. Mieliśmy trudny okres. W ostatnim czasie nie wyglądało to tak, jak powinno. Myślę, że dwóch, trzech piłkarzy wróci po kontuzji i będziemy jeszcze silniejsi. Naprawdę wierzę w to, że możemy zajść daleko i o coś powalczyć.
Cieszę się, że awansowaliśmy na kolejny wielki turniej i że jestem częścią i kapitanem tej drużyny. Czuję dumę, bo widzę, że to idzie w dobrym kierunku.