RAKÓW WRACA DO USTAWIEŃ FABRYCZNYCH?
Krótka przerwa w rozgrywkach mogła bardzo posłużyć Rakowowi. W Częstochowie mieli trochę czasu, by jeszcze raz przedyskutować strategię na końcówkę sezonu. W klubie mistrza Polski są przekonani, że źle już było. Teraz ma być znowu dobrze.
Kiedy zdawało się, że sezon nadaje się do spisania na straty, Raków zdołał wstać z kolan. Porażka z Piastem Gliwice w Pucharze Polski (0:3) wymagała natychmiastowej interwencji samego właściciela klubu. Michał Świerczewski wdrożył plan naprawczy, który polegał na ogłoszeniu stanu powszechnej mobilizacji i – ze sportowego punktu widzenia – bardzo konkretnej próbie powrotu do „ustawień fabrycznych”, które kojarzą się z czasami trenera Marka Papszuna. To było zadanie dla Dawida Szwargi, lecz impuls poszedł do całej drużyny. Żaden piłkarz ani przez moment nie mógł pomyśleć, że za porażki i smutne remisy, że za te wszystkie nieudane i z ledwością przepchnięte mecze odpowiada tylko obecny szkoleniowiec, ewentualnie jego sztab. Dlatego cała drużyna została stłoczona na jednym wózku, więc wywrotka może skutkować bolesnymi konsekwencjami dla każdego człowieka, który zakłada koszulkę i dres Rakowa.
★★★
Przesłanie idące z samej góry zadziałało na zespół, który efektownie rozprawił się z Lechem (4:0) i potem przystąpił do serii trzech wyjazdowych meczów, a już od dawna wiadomo, że Raków na obcych boiskach nadzwyczajnie sobie nie radzi, nie przypominając siebie samego. W meczach z Puszczą (1:1), Koroną (2:0) i ŁKS (1:1) też cudów nie było, bo tylko pięć punktów, co jak na drużynę próbującą gonić lidera nie może być zdobyczą zadowalającą. Trzeba jednak zauważyć, że Raków
w tych wszystkich trzech spotkaniach zaczynał cokolwiek przypominać tę starą, dobrą drużynę, jeżeli nawet organizacja gry wyglądała trochę inaczej. W oczy rzucała się konsekwencja w atakowaniu bramki rywala, podejmowanie niepozorowanego pressingu, próby narzucania swojego stylu bez czekania na to, co z piłką zrobi rywal. Oczywiście w tych występach bywały różne fazy, a w starciu z Puszczą goście w końcówce stracili kontrolę nad meczem. Grając w dziesiątkę po czerwonej kartce dla Frana Tudora i jeszcze po kontuzji szefa defensywy Zorana Arsenicia, jakby przestali wierzyć w odzyskaną moc. Wrócił ten irytująco rozregulowany Raków, co już w doliczonym czasie skutkowało rzutem karnym dla gospodarzy i wyrównującym trafieniem. Obrońcy tytułu zdołali jednak wyrzucić z głów ten fatalny incydent. Owszem, po wygranej w Kielcach w Łodzi znowu zremisowali, lecz w starciu
z innym beniaminkiem to oni gonili wynik i w ostatnim momencie uratowali remis. Właśnie ten wyszarpany punkt może się stać, nomen omen, w finałowej części sezonu punktem zwrotnym, bo nic tak nie buduje wiary w sukces jak nagroda za determinację.
★★★
Teraz Raków – choć ciągle przetrzebiony kontuzjami – może wrzucić wyższy bieg i trzymać nogę na gazie już do końca rozgrywek. Znając realia naszej ligi, naturalnie trzeba brać pod uwagę też odwrotny scenariusz, uwzględniać możliwość kolejnych potknięć i nieregularności, lecz w tej chwili częstochowianie wysyłają więcej pozytywnych sygnałów niż negatywnych. Nadal bardziej realnym celem jest miejsce na niższych stopniach podium, a jednak jeżeli w PKO BP Ekstraklasie na koniec ma się wydarzyć coś przewidywalnego i całkiem zrozumiałego, tym czymś może być właśnie skuteczny finisz Rakowa walczącego o obronę tytułu. Co prawda Dawid Szwarga mierzy się z wyjątkowym wyzwaniem, bo jako samodzielny szkoleniowiec jest dopiero u początku drogi, a jednak staranne przygotowanie teoretyczne i staż u Marka Papszuna czynią z niego trenera przynajmniej w kontekście tego klubu wyjątkowego. W każdym razie ta misja może się powieść, choć trzeba przyznać, że od początku miała znamiona eksperymentu.
N★★★
o i jest człowiek, którego powrót na boisko właśnie w tym czasie może mieć cenny wymiar symboliczny. Kojarzony z mocnym Rakowem Ivi Lopez będzie potrzebował jeszcze dużo czasu, aby po poważnej kontuzji odbudować formę, ale jego mobilizujący wpływ na piłkarzy, na całą społeczność Rakowa, może mieć kluczowe znaczenie. I dlatego w Rakowie na zdrowego Hiszpana czekają jak na zbawcę.