Ratuj się kto może!
Dziewięć klubów, a w nich siedmiu polskich piłkarzy jest zaangażowanych w walkę o utrzymanie w Serie A. Analizujemy sytuację w tej batalii, w której każdy zdobyty punkt będzie na wagę złota.
Trzeba jeszcze zapunktować, żeby zapewnić sobie matematyczne utrzymanie. Rywale, znajdujący się za naszymi plecami, naciskają – stwierdził trener Genoi Alberto Gilardino po remisie z Juventusem (0:0). Liguryjczycy mają 10 punktów przewagi nad strefą spadkową, więc mogą być teoretycznie bezpieczni. Ale przynajmniej według ich szkoleniowca muszą jednak wspiąć się na wyżyny, by obronić miejsce w lidze. Wypowiedź „Gili” daje do zrozumienia, że w tabeli Serie A robi się gęsto. Aż dziewięciu drużynom (i siedmiu polskim piłkarzom) zagląda w oczy widmo spadku. Po przerwie reprezentacyjnej do końca sezonu zostaje dziewięć kolejek, trzy kluby pożegnają się z rozgrywkami. Do tej pory we Włoszech rywalizacja nie była tak zacięta. Komu spadek? Komu utrzymanie?
GENOA, 34 pkt
Beniaminek ma najlepszą defensywę wśród walczących o utrzymanie klubów (stracił 36 bramek) i przed sobą dwa mecze z rzędu z bezpośrednimi rywalami – w najbliższej kolejce podejmie Frosinone, w kolejnej zmierzy się na wyjeździe z Veroną. Jeśli po nich wzbogaci dorobek o 3–4 punkty, na pewno zobaczymy Genoę w następnym sezonie Serie A.
LECCE, 28 pkt
Duma Salento zmieniła przed przerwą trenera (Lucę Gottiego na Roberto D’aversę) i to natychmiast dało efekty, bo drużyna pokonała Salernitanę (1:0) i oddaliła się od strefy spadkowej. Giallorossi to najmłodszy zespół w Serie A, średnia wieku ich graczy wynosi 23,9 lat. W tej bitwie będzie brakowało im doświadczenia, ale nie energii i to będzie ważne. Ponadto mogą liczyć na wsparcie kibiców. Na Lecce chodzi średnio 26 407 fanów, to najwyższa liczba spośród klubów z najniższych pozycji w tabeli. Tifosi mogą pomóc w uratowaniu ligowego bytu.
UDINESE, 27 pkt
Bianconeri od początku sezonu nie dysponują swoją gwiazdą (Gerard Deulofeu jest kontuzjowany) i nie udaje im się odwracać wyników (3 punkty zdobyte, kiedy pierwsi stracą gola, to najgorsze dane w lidze wraz z Veroną). Punktują jednak regularnie, zanotowali tylko 10 porażek – to najlepsza statystyka spośród tej grupy drużyn. Zespół Gabriele Cioffiego ma przed sobą najwięcej meczów z rywalami w walce o utrzymanie (5). W nich do tej pory źle się spisuje, nie odniósł żadnego zwycięstwa, ale jeśli się poprawi, nie pożegna się z rozgrywkami.
VERONA, 26 pkt
Po zimowych transferach Hellas wydawał się słabszy niż w poprzednim sezonie, ale rzeczywistość zaprzeczyła tej tezie. Nowi zawodnicy – wśród nich Karol Świderski – dali dobry impuls zespołowi, który nabrał rozpędu i zdobył 7 punktów w ostatnich 5 spotkaniach, wydostając się ze strefy spadkowej. Klub już walczył o utrzymanie, umie to robić, tak samo trener Marco Baroni, który w zeszłym sezonie pomógł Lecce w uratowaniu ligowego bytu. Wszystko wskazuje na to, że Paweł Dawidowicz, Świderski i koledzy idą w odpowiednią stronę, ale ważne będą trzy z kolejnych czterech spotkań. W nich Hellas zmierzy się z rywalami: Cagliari (1 kwietnia), Genoą (7 kwietnia) i Udinese (20 kwietnia). Jeśli zdobędzie 6–7 punktów, zrobi wielki krok do przodu. W następnym miesiącu drużynie będzie brakować Tomaša Suslova, ale Stefan Mitrović jest w stanie go zastąpić.
CAGLIARI, 26 pkt
W połowie lutego trener Claudio Ranieri złożył rezygnację. Drużyna znajdowała się na przedostatnim miejscu w tabeli. Mateusz Wieteska i koledzy przekonali jednak szkoleniowca do pozostania na stanowisku i to sprawiło, że Cagliari zmieniło bieg. Uzyskało osiem punktów i uciekło ze strefy spadkowej. Wyspiarze powinni utrzymać ten dobry rytm. Po przerwie odzyskają kontuzjowanych Yerry’ego Minę, Zito Luvumbo oraz Gianlucę Gaetano – to powinno pomóc. Ten ostatni odegrał ważną rolę w dobrej passie drużyny, bo zdobył dwie bramki. Napastnik może być asem w rękawie Rossoblu, których plusy to na pewno jakość oraz doświadczenie ich zawodników (średni wiek: 27,3 – to najstarsza ekipa spośród tej grupy).
EMPOLI, 25 pkt
Bartosz Bereszyński, Sebastian Walukiewicz i Szymon Żurkowski są podstawowymi piłkarzami Toskańczyków, którzy podczas przerwy musieli naładować baterie. Empoli przegrało bowiem trzy mecze z rzędu i nie zdobyło w nich żadnej bramki. Wskutek tego spadło na 17. miejsce z jednopunktową przewagą nad strefą spadkową. Praca Davide Nicoli, trzeciego trenera klubu w tym sezonie, musi być skuteczna jak na początku jego kadencji, aby zespół pozbierał się i oddalił od Frosinone. Pierwszy krok do wykonania to poprawa gry ofensywnej. Empoli ma najgorszy atak wśród tych drużyn, strzeliło tylko 22 gole.
FROSINONE, 24 pkt
W ostatnich pięciu meczach Frosinone zgromadziło tylko jedno oczko, żaden klub oprócz Salernitany nie spisywał się tak źle. Dlatego zespół prowadzony przez Eusebio Di Francesco spadł na 18. lokatę. Musi zacząć punktować jak na początku sezonu, by nie stracić kontaktu z bezpieczną strefą. Ofensywa działa fantastycznie (37 bramek), Matias Soule to najlepszy strzelec spośród napastników klubów walczących o utrzymanie (10 goli), natomiast defensywa to słaby punkt (60 bramek straconych). Trzeba szybko znaleźć równowagę, by nie opuścić rozgrywek natychmiast po awansie.
SASSUOLO, 23 pkt
Od 1 do 21 kwietnia Neroverdi mają trzy bezpośrednie spotkania (z Udinese, Salernitaną i Sassuolo), które mogą być dla nich przełomowe. Jeśli zapunktują, mogą ponownie włączyć się do walki o utrzymanie. Inaczej Sassuolo, które niespodziewanie boryka się z tą sytuacją, nie będzie miało dużo czasu i łatwych przeciwników (wśród nich Inter 28 kwietnia i Fiorentina 5 maja), by poprawić pozycję w tabeli. Trener Davide Ballardini ma doświadczenie, żeby zarządzać momentami bitwy, piłkarze natomiast nie są do tego przyzwyczajeni. Po raz pierwszy od debiutanckiego sezonu w Serie A, a więc od 2014 roku, Neroverdi mogą pożegnać się z rozgrywkami.
SALERNITANA, 14 pkt
Mateusz Łęgowski i koledzy potrzebują cudu, żeby pozostać w Serie A. Szansa na odrobienie 11 punktów straty do Empoli, pierwszej drużyny poza strefą spadkową, jest mała, ale Stefano Colantuono, czwarty trener drużyny w sezonie, ma odpowiedni charakter, żeby walczyć do końca razem z piłkarzami.