Czy szwedzki snajper się odrodzi
Ostatnie spotkania kolejny raz pokazały, że nie da się w pełni zastąpić Mikaela Ishaka jedynie ofensywnymi pomocnikami lub niespełna 22-letnim Filipem Szymczakiem. Szwedzki napastnik nadal jest bardzo potrzebny Kolejorzowi.
Kiedy ktoś zastanawia się, która drużyna w obecnym sezonie PKO BP Ekstraklasy może pochwalić się najsilniejszym składem, na pierwszy plan wyszedłby pewnie Raków Częstochowa. Nikt nie spodziewał się, że latem właściciel tego klubu Michał Świerczewski będzie tak intensywnie działał na rynku transferowym. Jednak poza mistrzami Polski część osób mogłaby wymienić także Lecha. Z podstawowego składu poznaniaków odeszli Michał Skóraś i Pedro Rebocho, ale klub znalazł zastępstwa i dokonał kilka, wydawałoby się, ciekawych ruchów – na czele z pozyskanym za 1,8 mln euro reprezentantem Iranu, uczestnikiem mundialu w Katarze Alim Gholizadehem. Dodatkowo, w drużynie pozostały inne gwiazdy: wśród nich Kristoffer Velde, Filip Marchwiński oraz wspomniany Szwed. W drugiej linii kadra Lecha prezentowała się zacnie, a w wielu momentach ofensywni pomocnicy wyręczali Ishaka w zdobywaniu bramek. Kolejne tygodnie pokazały, że nie można załatać wszystkich dziur w ataku pomocnikami. W dodatku nieobecności było więcej, a transfery, które miały być sukcesem (przyjście Gholizadeha, Eliasa Anderssona czy Dino Hoticia), już po kilkunastu tygodniach okazały się dużym rozczarowaniem.
Z Puszczą podobnie jak jesienią?
Jeszcze jesienią Mikael Ishak opuścił trzy kolejne spotkania Lecha: z Wartą Poznań (2:0), Stalą Mielec (2:1) oraz Rakowem (4:1). Lider wypadł w najważniejszym okresie, gdy nie wiadomo było, czy ówczesny szkoleniowiec John van den Brom utrzyma posadę po blamażu w Trnawie (odpadnięcie z eliminacji Ligi Konferencji) i trzech z rzędu meczach bez wygranej. Zaczęło się od infekcji, która miała kapitanowi Kolejorza zabrać możliwość występu jedynie w derbach Poznania.
W tym przypadku nie obawiano się żadnej tragedii, bo Zieloni od kilku lat nie mają pomysłu, jak pokonać Lecha. Jednak przed spotkaniem ze Stalą Holender przekazał dziennikarzom, że choroba Szweda nie ustąpiła. I gdy wydawało się, że napastnik zagra z Rakowem, bo w tygodniu trenował z zespołem, ten nie znalazł się nawet na ławce. W tych rywalizacjach Szweda godnie zastąpił Filip Marchwiński. Młodzieżowiec, który najczęściej grywa jako ofensywny środkowy pomocnik, w każdym z tych spotkań zanotował gola, dołożył do tego jedną asystę. Prezentował tak wysoką formę, że otrzymał powołanie od Michała Probierza i zadebiutował w reprezentacji Polski w spotkaniu z Wyspami Owczymi (2:0). Marchwiński był jednym z tych, którzy najszybciej skorzystali na zmianie selekcjonera. Problem napastnika w Lechu był więc zatuszowany, bo ofensywni pomocnicy godnie zastępowali w zdobywaniu bramek Ishaka, który oprócz niedyspozycji prezentował na początku sezonu także kiepską formę.
W swoim powrocie Ishak, podobnie jak cały zespół, zaliczył w październiku fatalny występ w rywalizacji z Pogonią (0:5), a część kibiców jasno dawała do myślenia, że kapitan Lecha jest zupełnie bez formy. Jednak jeszcze przed przerwą reprezentacyjną Szwed dołożył gola i asystę w meczu z Puszczą (4:1), a później wpakował dwa gole ŁKS (3:1) i był bliski upragnionego hat tricka. Bramkę i asystę zanotował także w starciu przeciwko Jagiellonii (3:3).
Teraz, po opuszczeniu siedmiu ligowych meczów z rzędu, zaliczył bezbarwne 20 minut w Mielcu (0:0). Podobnie było tydzień później przez 75 minut meczu z Pogonią przy Bułgarskiej (1:0), ale wystarczyła jedna akcja autorstwa tria Pereira – Salamon – Ishak, by Szwed zapisał się na listę strzelców i został bohaterem. Wszyscy w Poznaniu liczą, że w najbliższą sobotę w meczu przeciwko Puszczy kapitan zagra tak jak jesienią w ich pierwszej rywalizacji. O kolejnych absencjach nikt nie chce słyszeć, zwłaszcza że kilka dni temu wypadł do końca kampanii Gholizadeh, który ma problem z kolanem i prawdopodobnie przejdzie operację, co potwierdził trener Mariusz Rumak.
Lech musi szukać
Dla wielu Marchwiński nie jest idealną alternatywą na pozycję numer dziewięć. Pełnię swoich umiejętności mógłby pokazywać np. jako zawodnik ustawiony za napastnikiem. I choć wychowanek Lecha ma naturalny ciąg na bramkę, to może otrzymywać więcej możliwości rozgrywania i kreowania akcji, gdy jest ustawiony niżej. Analityk Marek Marciniak przekonywał dwa miesiące temu w „PS”, że gra tylko w ataku ogranicza Marchwińskiego. – To jest jego optymalna pozycja, podwieszony napastnik, bardzo ofensywny pomocnik, podłączający się do akcji z głębi pola lub transportujący futbolówkę do wykończenia akcji – podkreślał. Nie zmienia to faktu, że nawet jeśli którykolwiek trener Kolejorza miałby w planach ustawiać 22-latka na pozycji napastnika, ten – podobnie jak inna gwiazda lechitów Kristoffer Velde – tego lata może opuścić Poznań. Ishak, który w listopadzie 2022 roku przedłużył umowę z Kolejorzem do czerwca 2025 roku i zarabia około miliona euro rocznie, nie doczekał się w Wielkopolsce odpowiedniego zastępstwa, czyli nominalnego środkowego napastnika z prawdziwego zdarzenia.
Po podpisaniu nowej umowy Szwed opuścił bardzo dużo spotkań, np. nie zagrał w sześciu ostatnich meczach ligowych poprzedniego sezonu. Filip Szymczak po zmianie trenera Johna van den Broma na Mariusza Rumaka i długiej nieobecności Ishaka zajął jego miejsce, ale szansy nie wykorzystał. Początek roku młodzieżowiec miał obiecujący, zanotował trafienia w spotkaniach z Zagłębiem (2:0) i Jagiellonią (2:1), później jednak zgasł. Wcześniej, za czasów van den Broma, Szymczak był zmiennikiem i najczęściej grywał jako skrzydłowy. Inny z napastników, Artur Sobiech, przeszedł operację kolana i do końca sezonu nie zagra. Podczas pobytu w Poznaniu były reprezentant Polski jest jedynie dopełnieniem kadry i piłkarzem, który w dodatku zawodzi – w tym sezonie w jedenastu ligowych spotkaniach zanotował tylko jedną asystę, nie zdobył gola. Umowa Sobiecha z poznańskim zespołem kończy się wraz z końcem sezonu i niemal na pewno nie zostanie przedłużona, więc 33-latek w barwach Lecha już raczej nie wystąpi.
Wielu poznańskich kibiców jest sfrustrowanych seryjnymi nieobecnościami Ishaka. Ostatnio kapitan drużyny zakończył wielotygodniową rekonwalescencję po kontuzji żeber, której doznał w styczniowym sparingu przeciwko Szachtarowi Donieck w Turcji. Borelioza zabrała napastnikowi końcówkę poprzedniego sezonu, a infekcja trzy mecze jesienią. Wszyscy liczą na efektowny powrót do formy 31-latka i walkę o mistrzostwo. Niektórzy jednak tracą już nadzieję.