Iz Surèina u ceo svet
Istorija aerodroma u Beogradu počinje 1910. godine. Od tada do danas, letelište je menjalo lokaciju, raslo i razvijalo se. Prvo letelište u Beogradu nastalo je krajem 1910. godine na vojnom vežbalištu u predgrađu Banjica. Početkom 1912. godine, na Banjici je podignut prvi drveni hangar za avione namenjen ratovanju s Turskom. Dve godine kasnije, na Banjici je stacionirana srpska „aeroplanska eskadrila“i balonska četa. Banjički aerodrom korišćen je posle Prvog svetskog rata za potrebe poštanskog saobraćaja na relaciji Skoplje-niš-beograd-novi Sad i Beograd-sarajevo-mostar. U blizini mesta gde se nalazio ovaj aerodrom danas je Vojno medicinska akademija.
Drugi beogradski aerodrom nalazio se na Kalemegdanu, u Donjem gradu.
Sa ovog mesta prvi avion poleteo je početkom 1911. godine. Značajan je zbog toga što je na njemu 9. januara 1911. godine, samo šest meseci nakon prvog leta Subotičanina Ivana Sarića, pilot Edvard Rusjan na monoplanu konstrukcije Mijala Merćepa, poleteo nad Kalemegdanskom tvrđavom. Međutim, usled snažnog vetra dolazi do loma krila i pada aviona na bedem pored reke, pored Nebojšine kule, pri čemu Rusjan tragično strada. Deo rebra s krila pale letelice i danas se čuva u Muzeju vazduhoplovstva. Aerodrom je korišćen i za obuku pitomaca Vazduhoplovne akademije Kraljevine Jugoslavije.
Avio-saobraćaj se užurbano razvijao nakon 1919. godine, ali je taj razvoj kod nas bio usporen, zbog toga što Beograd nije imao aerodrom. Kako je postojalo zanimanje društva CFRNA ( jedna od kompanija od koje je nastao „Er Frans“) da jedna od etapa leta od Pariza do Carigrada bude u Beogradu, pokrenuta je inicijativa da se u Beogradu što pre podigne aerodrom. Usvojena lokacija pored Bežanijske kose zahtevala je znatne radove koji nisu mogli biti izvedeni za kratko vreme, zbog čega je doneta odluka da se u blizini Pančeva izgradi privremeni aerodrom. Prvi avion na ovaj aerodrom sleteo je 25. marta 1923. godine, dok je zvanično putnički i poštanski saobraćaj počeo 16. aprila 1923. godine. Aerodrom Pančevo ostaće upisan u istoriji svetskog vazduhoplovstva, jer je sa njega obavljen prvi noćni let u istoriji. Kako su letovi od Pariza do Carigrada trajali koliko i putovanje vozom „Orijent ekspres“, jedini način da avioni kompanije CFRNA razdaljinu između Pariza i Carigrada pređu za kraće vreme bio je da lete noću. Prvi let sa putnicima na noćnoj liniji izvršen je 2. septembra 1923. godine, što se smatra početkom noćnog vazdušnog saobraćaja u svetu.
Pojava mlaznih putničkih aviona zahtevala je novo produženje poletno-sletne staze, za šta na postojećoj lokaciji više nije bilo prostora. Takođe,
Novi Beograd trebalo je većim delom izgraditi na tadašnjoj lokaciji aerodroma. Zbog toga je za novi aerodrom u Beogradu izabrana lokacija u Surčinu. Poslednji letovi, koji su već vodili preko terasa novoizgrađenih kuća koje su okruživale aerodrom, izvršeni su početkom 1964. godine, kada su poslednji avioni JAT-A napuštali staru tehničku bazu i zauzimali mesto na prostranoj platformi novog aerodroma. Za lokaciju novog međunarodnog aerodroma izabran je prostor u blizini Surčina, 18 kilometara zapadno od Beograda.
Izgradnja novog aerodroma počela je aprila 1958. godine, a aerodrom je pušten u saobraćaj 28. aprila 1962. godine. Bio je glavna tehnička baza „Jugoslovenskog aerotransporta“. Imao je jednu pistu dužine 3.000 metara, čija upotrebljivost u odnosu na vetar je iznosila 99,6%, rulnu stazu dužine 3.350 metara, betonske platforme za opslugu 16 aviona, pristanišnu zgradu od 8.000 kvadratnih metara za prijem putnika, robno skladište, kontrolni toranj i drugu savremenu opremu. Ugrađena je, u to vreme, najsavremenija navigaciona oprema, pa je aerodrom dobio najvišu međunarodnu klasu po ICAO standardima.
U periodu od 1979. do 1981. godine izgrađena je nova zgrada za prijem putnika (Terminal 2), uz neophodno proširenje platforme za prijem aviona i putnika. Time je kapacitet putničkog kompleksa proširen na do 5 miliona putnika godišnje. Usvojena tehnološka rešenja sa fingerima i avio-mostovima za prihvat aviona i putnika bila su veliki napredak i uvrstila su ovaj aerodrom među najsavremenije u svetu, a 1997. godine ugrađena je oprema za Kategoriju II i time omogućena upotreba aerodroma
Izgradnja novog aerodroma počela je aprila 1958. godine, a a erodrom je pušten u saobraćaj 28. aprila 1962. godine. Bio je glavna tehnička baza Jugoslovenskog aerotransporta. Imao je jednu pistu dužine 3.000 metara
po lošijim vremenskim uslovima.
Nakon nemilih dešavanja tokom i krajem devedesetih godina prošlog veka, usled smanjenja i česte obustave vazdušnog saobraćaja, beogradski aerodrom izgubio je poziciju regionalnog čvorišta. Usledila je postepena obnova avio-saobraćaja i infrastrukture. Rekonstrukcija Terminala 2 pristanišne zgrade, renoviranje poletno-sletne staze i izgradnja VIP salona započeli su 2003. godine. U čast Nikole Tesle, našeg najvećeg naučnika, aerodrom je nakon 44 godine, 2. februara 2006. godine, promenio ime u Aerodrom „Nikola Tesla“Beograd.
Moderni razvoj beogradskog aerodroma poklapa se sa ukidanjem viza za građane Srbije krajem novembra 2009. godine. Aerodrom postaje privlačniji za veliki broj novih avio-kompanija, a avio-kompanije koje su saobraćale iz Beograda uvećavaju broj letova. U 2010. godini aerodrom je prvi put u modernoj istoriji dobio prestižnu evropsku nagradu „Euroannie“koju dodeljuje specijalizovani portal
ANNA u konkurenciji 250 najvećih evropskih aerodroma za najveći broj novih avio-kompanija u razdoblju od godinu dana.
Početkom 2020. godine započeti su radovi na modernizaciji i proširenju aerodroma na osnovu
Master plana odobrenog 2019. godine. Očekuje se da će tokom naredne tri godine biti urađena dogradnja i rekonstrukcija putničkog terminala, nova poletno-sletna staza i dodatne rulne staze, rekonstrukcija postojeće poletno-sletne staze, dodatne pozicije za parkiranje aviona, nova platforma za odleđivanje i sprečavanje zaleđivanja aviona, višestruko povećanje javnih parking kapaciteta kao i nove pristupne puteve.