Nacionalni pakao
Na sceni Beogradskog dramskog pozorišta 4. oktobra premijerno je odigrana predstava “Ničiji sin” Mate Matišića u režiji Marka Misirače. Po prvi puta je u beogradskom pozorištu postavljen komad Mate Matišića, čiji je rukopis već godinama u vrhu dramskog i scenarističkog stvaralaštva ovih prostora.
#
Izvanredna vivisekcija našeg vremena, naših poraza, propasti, ličnog i svakog drugog posrnuća
Odličan komad “Ničiji sin” (u kome su i triler i antička drama i komični elementi i porodična, kao i psihološka drama… kockice mozaika koji jeste izvanredna vivisekcija našeg vremena, naših poraza, propasti, ličnog i svakog drugog posrnuća) priča je o disfunkcionalnoj porodici, postratnim traumama, o srpsko-hrvatskom, odnosno nacionalno-religijskom paklu čija je užasna strahota ravna njegovom ogromnom besmislu… Naslovni junak, ako se tako može reći, jeste hrvatski domobran u kolicima Ivan (ubedljiv i tačan Vladan Ilić), koji, između ostalog, javno u Zagrebu peva “Ko to kaže ko to laže” i u kome političko-nacionalni sukobi postaju doboko lične rane…
Ispostaviće se da mu je biološki otac zapravo (državni) neprijatelj, zatvorski čuvar Srbin (upečatljiv Aleksandar Alač) spreman i na nasilje i na ucenu, a onaj koji ga je podigao i u čijoj je kući je karijerista i čovek svog vremena a to će reći - gazi sve pred sobom (bard Miodrag Krivokapić, koji se ovom dobro urađenom ulogom posle pet godina vratio beogradskom pozorištu), čovek koga podržava i prati supruga, odnosno Ivanova majka (Danica Ristovski), spremna i da ubije…
Igraju i Lako Nikolić, Vasa Vraneš, Jovan Jelisavčić, Andrej Pipović. Najveći problem ove predstave je što glumci nastoje govoriti hrvatskim, zagrebačkim jezikom i čine to pretežno nedovoljno ubedljivo tako da to postaje smetnja percepciji predstave. Scenografiju potpisuje Boris Maksimović, kostimografiju Tatjana Radišić, a muziku Branislav Pipović.