Hy is nou (N)IEMAND

Danksy sy enkelma wat hom aangemoedig het, het hy nooit ophou droom nie. Vandag veg hy vir ander se geregtigheid. DEUR JACKIE PIENAAR-BRINK

Al was daar geen pa-figuur in hierdie Bonnievaler se lewe nie, het hy dit ver gebring danksy ’n ma wat in hom glo, ’n positiewe ingesteldheid en harde werk.

Dat hy ’n enkelouer-kind was, het Gregory Niemand (36) nie gekeer om sy drome na te jaag nie. En vandag bevind hy hom presies daar waar hy nog altyd wou wees: in die regsberoep.

Ons ontmoet in sy kantoor in die Wynberg-hof in die Kaap, waar Gregory deesdae streekaanklaer is. Agter ’n lessenaar vol saakdossiere is hy die toonbeeld van professionaliteit in sy swart pak, wit hemp met rooi-en-wit kolletjiesdas en swart puntskoene. Gregory het nooit sy pa geken nie. Tog, die dag toe hy as 20-jarige jong man hoor sy pa is oorlede, het hy in trane uitgebars.“Ek het nog nooit in my lewe so gehuil vir iemand wat ek nie ken nie. Maar op sy begrafnis het ek geen emosie gevoel nie. Ek moes gaan om closure te kry, om complete te wees.”

Daar het hy die eerste keer sy verlore familie aan sy pa se kant ontmoet. En – so tipies aan Gregory se aard om oral vriende te maak – is hulle tot vandag toe close.

Dis nie dat hy sonder liefde grootgeword het nie. Sy ma, antie Raai (59), het hom oor die jare ondersteun soos net ’n ma kan en haar ouers en agt broers het hom oorval met liefde.

“Maar daar is mos maar iets special wat jy net by jou pa kan kry,”sê hy sag. Daarom is dit vir hom so belangrik om vandag daardie liefde op sy twee seuntjies – Zackory (6) en Joshua (4) – uit te stort.

Al het Gregory in die apartheidsjare skoolgegaan, het sy ma nie geskroom om hom na Model C-skole te stuur nie.“Dit was ’n tawwe tyd,”onthou hy sy jare aan die Hoërskool Bonnievale.“Maar daar het ek geleer hoe om met mense te werk en hoe om verdraagsaam te wees. Dit het van my ’n beter mens gemaak. En ek het baie dissipline geleer.”

Hy is geseënd dat sy ma nog lewe, sê Gregory oor dié nederige en positiewe vrou.“As ek iets wou doen, sou sy sê:‘Let’s do it!’”

Met haar aanmoediging het hy aan letterlik alles op skool deelgeneem, van eistedfodds tot rugby, volleyball en debat.“Ek is ook blessed dat sy nooit getrou het nie en dat ons by my ouma-hulle gebly het.”

Hy hoor nog sy ouma sê:“Manners maketh the man. As jy maniere het, my kind, gaan deure vir jou oopgaan, maak nie saak waar jy gaan nie.”

En dít is die reine waarheid, kan Gregory getuig.

Dit was vroeër opmerklik hoe almal hom gegroet het soos ons deur die gebou gestap het.“Ek respekteer mense omdat dit die regte ding is om te doen. En daarom respekteer hulle my,”sê hy sonder enige teken van verwaandheid.“Ek strewe na gelykheid vir almal – of jy nou die skoonmaker of die magistraat is.“

Gregory was nog maar ’n tjokkertjie toe hy reeds geweet het hy wil ’n prokureur word.“Dit was die apartheidsjare en my passie was altyd om my mense te help.”

moeilike jare

Sy een oom was ’n plaaslike ANC-leier.“Ek ken van die polisie wat ons tweeuur in die nag wakker klop, van human rightsprokureurs wat hom kom haal. Ek wou ’n bydrae maak om my mense te bevry.”

Vandag, in ’n demokratiese gemeenskap, dien hy die mense van Suid-Afrika op ’n ander manier.“Ons is hier vir regverdigheid,”sê hy oor sy werk as aanklaer.

Gregory was nog nooit bang vir werk nie. Op laerskool het hy koerante verkoop en oor naweke by Pep Stores ingeval. Vakansies was hy aan sy oupa – ’n bouer – se sy. Van graad 11 af het hy in die Desembervakansie by Ashton Canning gewerk.

Sy werk in die fabriek beskryf hy as die experience van sy lewe.“Ek is absoluut mal oor mense. En om met ouer mense te werk wat my werklik leer waaroor die lewe gaan … ek was in awe.”

Omdat hy in ’n Model C-skool was, was die enigste universiteitsaansoekvorm van Stellenbosch, onthou hy. Maar hulle kon dit nie bekostig nie en ’n buurvrou wat by die Universiteit van Wes-Kaapland (UWK)

werk, het hom gehelp om by hulle regsprogram in te kom. Finansieel was dit steeds nie maklik nie. Die geld wat hy by ashton canning verdien het, het net sy registrasie en tuition fees vir sy LLb-graad gedek. Die res moes kom uit ’n studentelening, wat hy eers vyf jaar gelede klaar betaal het.

in 2003 het hy vir sy leerlingklerkskap by die regshulpraad op Worcester ingeval.“i loved every moment of it.”

sy oorsese reise

Twee jaar later is hy in die kaapse hooggeregshof as prokureur toegelaat.

en toe besluit hy om nog ’n kinderdroom te bewaarheid deur engeland toe te gaan. Daar was hy ’n door to door krag-salesman in portsmouth, ’n skoenverkoopsman in Londen en later ’n veiligheidswag by ’n car dealership se reusedepot in cardiff.

cardiff was so misdaadvry dat hy saans die depot toegesluit en nagklub toe gegaan het.“Tot vandag weet my base nie,” lag hy en wys die sertifikaat wat aandui dat hy ’n Level Two award vir Door Supervision verwerf het.

in 2006 het hy teruggevlieg om te trou, maar is daarna weer alleen oor om geld te maak. Sy vrou en groot ondersteuner, crystal, ’n navraekonsultant by nedbank,“was nie te happy nie, maar het verstaan. Sy was klaar deel van die sirkus . . . ”lag hy.

kort ná sy terugkoms in 2007 het hulle ’n huis in elsiesrivier gekoop.

ná ’n tydjie as onderhoudsbeampte by die paarl-landdroshof, is hy as staatsaanklaer in kuilsrivier aangestel. en presies twee jaar later het hy as streekhofaanklaer na Wynberg verskuif.

Gregory werk by die eenheid vir seksuele misdrywe en hoofsaaklik met kinders. “jy moet eintlik bietjie abnormaal wees om só iets te kan doen,”sê hy.“Die hardste rugbyspeler sal nie ’n dag daarbinne last nie. ek probeer my bydrae vir die samelewing lewer deur die beste hiervan te maak, dat hulle stem ook gehoor kan word.”

Hy het net een keer, op sy vrou se versoek, haar van sy werk vertel – van ’n pa wat sy dogtertjie verkrag het. Daarna het sy besef hoekom hy nie by die huis oor sy werk praat nie.

Gregory het ’n paar groot liefdes: Sy vrou en kinders, afrikaans en afrikaanse opvoerings, Wp-rugby, braai en kosmaak. “ek maak by choice die kos in ons huis. ek dink dit is my terapie.”

Hy is ook steeds by ’n vakansieprogram vir UWk-studente by die Wynberg-hof betrokke nadat hy in 2002 as junior navorser ’n internskap by SaLGa se parlementêre kantoor in kaapstad gedoen het. Op 6 junie vanjaar is hy as advokaat toegelaat – ’n praktiese stap aangesien die hooggeregshof waarskynlik die volgende fase in sy loopbaan gaan wees.

Wat is sy raad aan mense wat moedeloos voel oor hul omstandighede?

“Droom, droom, droom. Dis die enigste manier om uit jou wêreld te kom.”

en:“jy moet ’n visie hê. jy moet nooit nee vir ’n antwoord vat nie. Dis belangrik om te weet jy gaan fail in sekere dinge. Daar gáán mense wees wat negatiewe dinge van jou sê, maar aan die einde van die dag behoort jy aan jou God.”