WILD SE HUPSTOOT

Die wildbedryf is seker die grootste omwenteling wat die landbou getref het sedert GM mielies byna 20 jaar gelede die eerste keer in Suid-Afrika geplant is – tegnologie wat boere skielik toegelaat het om meer mielies te oes op minder grond en met minder gifstowwe. Dit het gewasboerdery op ’n heel nuwe trajek geplaas.

Wild het dieselfde impak. Skaars wild was die eerste segment wat regtig hoë pryse behaal het, lank voor kleurvariante na vore gebars het. Vandag is dit gewone vlaktewild se beurt, met R9,4 miljoen wat onlangs vir die koedoebul Hercules betaal is. Groot geld wat kopers vas glo onderskraag word deur ’n groeiende vraag na uitsonderlike jagdiere.

Dis ’n bedryf wat gewoond geraak het aan ’n gemiddelde groei van 20% in waarde, sê Absa se Ernst Janovsky ( bl. 102), terwyl speenkalfpryse ten tye van dié skrywe maar 5,2% op ’n jaargrondslag gegroei het. Geen wonder nie dat vanjaar se topwildtelers, die Crous- broers, se beeste vandag op goedkoper grond loop ( bl. 38). Hul wildboerdery, wat grootliks op aangeplante weidings op marginale saaigrond naby Kroonstad en Steynsrus bedryf word, verdien tot 5 keer meer as hul beeste, op ’n fraksie van die oppervlakte.

Vir veeboere bied die groei in die wildbedryf ’ n winsgewende diversifikasieopsie. Dit bring ook die dringendheid van groter doeltreffendheid in die breë veebedryf na vore. Presisieboerdery, van genetiese seleksie vir beter voeromsetting by beeste ( bl. 60) tot die potensiaal van intensiewer produksiestelsels, veral met skape ( bl. 16), hou groot belofte in. Boonop verkoop teeldiere in Afrika gereeld vir meer as dubbel soveel as hier ( bl. 86).

Ons hoop dié uitgawe van Landbou Vee lewer ’n bydrae tot die ontginning van daardie potensiaal.