‘HOSPITALISEER GERUS SUUR GROND’

Geen bewerkings boere moenie emosioneel raak oor dié praktyk en volstrek weier om grond weer te bewerk as ’n ondergrondse versuring s probleem ontstaan nie.

Só meen mnr. Guy Thibaud, geen bewerkings kenne ren spesialis navorser van die KwaZulu-Natalse departement van landbou en omgewingsake.

Hy verwys na die bekende geen bewerkings boer mnr. Ego n Zunckel van Bergville, wat noodgedwonge weer kalk ordentlik moes inwerk om ’n suur laag op te hef nadat hy jare lank geenbewerking beoefen het.

“Egon sê altyd dis soos om jou grond in die hospitaal te sit as dit siek is. Daar is nie ’n ander keuse nie.”

Guy verduidelik dat die neutraliserende uitwerking wat kalk op grondsuurheid het, eerder die resultaat van ’n fisiologiese proses genaamd alkali n i te i t oordra gis.

“Die kalk op die oppervlak neutraliseer salpetersuur op die grondoppervlak. Die resultaat is kalsiumnitraat, wat in die grond kan afbeweeg. Omdat mielieplante se wortels meer nitraat as kalsium opneem, stel die wortels alkaliniteit in die grond vry, wat die pH verhoog en grond suur versadiging verminder.

“Hierdie proses van alkali n i te i t oordrag kan net plaasvind as daar wortels in die grond is. Ongelukkig is baie suur grond nie bevorderlik vir wortelontwikkeling by die meeste kommersiële gewasse nie.

“Dit is dus noodsaaklik om genoeg kalk in sulke grond toe te dien. Dit is ook belangrik om suurverdraagsame plante daarop te verbou voordat die grond vir gewasproduksie onder geenbewerking benut word.”

Guy en sy span het in ’n geenbewerkingsproef oor 11 jaar naby Howick in KwaZulu-Natal jaarliks stikstof op een land toegedien, maar geen kalk nie. Die grond suur versadiging in die boonste 5 cm het oor dié tyd van minder as 5% tot net onder 60% toegeneem. Dié versuring het uiteindelik tot so diep as 50-60 cm beweeg.

Op ander proefpersele het hulle jaarliks kalk op die oppervlak toegedien, sonder om dit in te werk, voordat stikstof toegedien is. Die kalktoedienings was in wisselende hoeveelhede, van net 60 kg tot 1,5 ton per hektaar. Tot die kleinste toediening het grondversuring verminder.

Guy benadruk egter dat dit nie beteken kalk wat op die oppervlak toegedien word, kan vanself met die grondprofiel af beweeg nie.

Die kalk het nie in die eerste vier somer produksie tye graan opbrengste betekenisvol verhoog nie. Eers daarná het opbrengste drasties verbeter.

In die somer van 2012-’13 is byvoorbeeld op’ n droëland proef perseel met geen bewerkings mielies 13 ton per hektaar gestroop, met ’n kombinasie van 180 kg stikstof per hektaar en 1,5 ton kalk per hektaar wat op die grondoppervlak uitgestrooi was.

Op ’n land waar 180 kg stikstof per hektaar toegedien is, met geen kalk nie, was die opbrengste laer as op ’n land waar 120 kg kunsmis per hektaar toegedien is, maar ook kalk op die oppervlak.

Guy waarsku dat dit dus sinloos is om stikstof toedienings vir hoër geen bewerkingopbrengste te verhoog as grondsuurheid nie behoorlik bestuur is nie.