KATEGORIEË INDRINGERPLANTE
Alle nie-inheemse plante word nie noodwendig indringers nie, en omgewingsregulasies in Suid-Afrika gee erkenning daaraan deur indringersoorte in verskillende kategorië te plaas. Die lys is beskikbaar op die Departement van Omgewingsake se webwerfby https://goo.gl/QcWiPR
Plantsoorte in kategorie 1a is ontluikende indringersoorte, soos sekere wattelsoorte en kaktusse. Optrede teen dié plantsoorte vereis vroeë opsporing om te verhoed dat hulle indringersoorte word. Volgens die regulasies moet alle grondeienaars hulle dadelik uitroei.
Kategorie 1b is vir indringerplante wat die vernietigendste uitwerking het, soos
Pinus radiata en Prosopis glandulosa in sekere provinsies. Vir hulle moet behoorlike bekampingsprogramme gevolg word en beheer wat oor die plantsoorte verkry word, moet in stand gehou word. Die vlak van indringing van Parthenium hystero
phorus, die sogenoemde famine weed, wat in baie dele van Suid-Afrika nog ’n ontluikende indringersoort is, is só hoog dat dit reeds as kategorie 1b geklassifiseer word.
Kategorie 2-soorte is plante wat ekonomiese nut en waarde het, soos sekere denen populiersoorte, maar wat indringers kan word met baie nadelige gevolge buite die gebied waar hulle benut word. Die benadering wat die Departement van Omgewingsake volg, is om seker te maak die ekonomiese voordele van die plante word gerealiseer én die skade wat hulle kan aanrig, word so laag moontlik gehou. Permitte moet verkry word om hulle te gebruik, maar buite die permitgebiede moet hulle bekamp word.
Dr. Guy Preston, adjunk-direkteur-generaal van omgewingsprogramme in die Departement van Omgewingsake, sê bloekombome, wat nie inheems aan Suid-Afrika is nie, maar belangrike funksies vervul, soos skaduwee vir diere, windbreke en as bronne van stuifmeel en nektar vir heuningbye, is ’n goeie voorbeeld van ’n kategorie 2-plantsoort.
Alisses Eucalyptus-soorte in Suid-Afrika
as indringerplante gelys vanweë hul nadelige uitwerking op waterbronne, biodiversiteit, erosie en ’n verhoogde brandrisiko, word daar nie verwag dat álle bloekombome voor die voet uitgeroei moet word nie.
Bloekombome wat nie verwyder hoef te word nie, is dié wat in die droë gebiede van Suid-Afrika, soos die Karoo en Namakwaland, groei, bome wat in ’n graanland staan, bloekombome wat binne 50 meter van ’n plaasopstal staan, in ’n plantasie groei of waarvan die stam ’n deursnee van meer as 400 mm het. Alle bloekoms in rivierlope moet egter verwyder word.
Die Suid-Afrikaanse Nasionale Biodiversiteitsinstituut (Sanbi) het in 2016 ’n nuttige handleiding, Gums & Bees: A roadmap for landowners in South Africa, uitgegee. Die doel daarvan is om grondeienaars te help om voedingsbronne vir heuningbye te kweek en te beskerm, en te verstaan waarom dié bome so belangrik is vir byeboerdery en voedselproduksie.
’n Volkleurweergawe van die boekie kan gratis afgelaai word by https://goo. gl/5AKzXf
Kategorie 3-indringersoorte is dié wat die potensiaal het om ernstige indringers te word en wat gekeer moet word om uit te brei, soos P. glandulosa in die Noord-Kaap.
Nog inligting is beskikbaar by https:// goo.gl/zJZy7J