DIEANDERSÊ

DIE onmiddellike droogteprobleme wat volgens dr. Mike Muller, ’n voormalige direkteur-generaal van waterwese, in die land gepak moet word, is dié van die land se boere. Al is daar munisipaliteite waar die krane opdroog, is slegs enkele van dié probleme weens droogte. Die meeste probleme is vanweë wanbestuur en swak beplanning.

’n Groep internasionale akademici meen die land moet sy denke oor droogtes verander. Hulle wys daarop dat menslike handelinge die manier hoe die watersiklus werk, beduidend verander het deur damme te bou, riviere te herlei en ondergrondse water uit te pomp. Hulle meen Suid-Afrika moet erken dat menslike invloed so deel is van droogtes as natuurlike klimaatsverandering. Wetenskaplikes moet dus hul denke oor droogtes verander.

Droogtenavorsing behoort nie waterbeskikbaarheid as uitsluitlik ’n natuurlike, klimaatsverwante verskynsel te beskou nie en watergebruik nie alleen in ’n maatskaplik- ekonomiese lig nie – die veelvuldige interaksies tussen albei behoort versigtiger oorweeg te word.

Vanuit dié perspektief sou Kaapstad se “Dag Zero” in ’n nuwe kategorie val, naamlik ’n “mensgemaakte droogte”. Indien die inwoners van Gauteng nie gehoor gee aan waarskuwings om hul waterverbruik te verminder tot wat oor die volgende vyf of ses jaar deur die geïntegreerde Vaalrivierstelsel voorsien kan word nie, moet hulle ook nie verbaas wees as hulle óók ’n “mensgemaakte droogte” ervaar nie.

Die Wêreldwaterraad stel dit bondig: “Die krisis is nie oor te min water om in ons behoeftes te voorsien nie. Dit is ’n krisis van water so sleg bestuur dat miljarde mense – én die omgewing – daaronder ly.”