WATVANDIE VEEBOERE?

Die berig “Ingryping in rabatstelsel kan voedselinflasie demp”, LBW, 16 Junie 2022) het betrekking. As ’n veeboer wat al 23 jaar lank boer, maak dit nie vir my sin nie.

In die afgelope jaar en langer is die landbou-organisasies baie lief vir die woord “voedselsekerheid”. Hier moet ons lees dat ’n verhoging in die rabat voedselpryse sal stabiliseer en voedselsekerheid sal verseker. Hoe gaan dit gebeur?

Die graanboere het dan self besluit dat hulle hul prys gaan vasstel gegrond op internasionale graanpryse. Gaan hulle dan in die toekoms nie meer die internasionale prys gebruik om hul plaaslike prys vas te stel nie? Hoe gaan hulle die hoër rabat (korting) dan in die prys inwerk om te verseker dat plaaslike voedselpryse stabiliseer?

Hoe gaan die rabat die res van die landbou (vee-, vrugteen hoenderboerdery) bevoordeel? Vir die afgelope vier jaar sit ons veeboere in die noorde en sentrale dele van Suid-Afrika met ’n bek-en-klouseerprobleem wat ’n daling in ons inkomste veroorsaak het. Ons is prysnemers. Ons stel nie die prys vas wat ons kry soos die graanboere nie.

Nog nie een keer het enige organisasie vir ons baklei vir enige korting nie. En dít nogal vir ’n probleem wat deur die staat self veroorsaak is.

In die afgelope paar maande het my voer van R240 per sak tot meer as R330/sak gestyg. Dit is weens die gemors wat Rusland veroorsaak het. Weer eens het nie een van die organisasies vir ons baklei vir enige korting nie.

As daar nou gepraat word van voedselsekerheid, word daar dan eintlik verwys na die graansektor? In die 23 jaar dat ek boer, het ek gesien dat graanboere se grond uitbrei, terwyl veeboere maar hou aan wat hulle het. Op Nampo was daar trekkers en stropers wat R14 000 000 kos. Geen veeboer kan dit bekostig nie.

Miskien moet die organisasies ophou om in die huidige situasie in te meng. Die graanboere het self besluit hulle wil hul pryse deur die interna