Urte zaila, emaitza aparta
“Azken kilometroa oso polita da, baina ezkutuan geratzen den aurreko lan guzti hori jende gutxik baloratzen du”
Laugarren postua eskuratu du Ion Azpirozek (Berastegi, 1980) TDS lasterketan, Frantziako alpeetan, UTMB ezagunaren parte den 119 kilometro eta 7.200 metro positiboko ultran: “Txokolatezko domina horren amorru hori badaukat barruan, beti nahi izaten delako gehiago, baina guztia emanda geldituz gero, ez dago gehiago eskatzerik, oso pozik nago”.
Denbora ona egin zuen 14 ordu eta 42 minuturekin, “iazko irabazleak baino denbora hobea”, zehaztu du Azpirozek. Dena den, ez zen lasterketa erraza izan: “Zuntz haustura txiki batekin nahiko justu ibili naiz entrenamendu aldetik, beraz, pixka bat lasaiago ateratzea erabaki nuen hasiera nahiko azkarra izaten delako eta niri gutxien egokitzen zaidan estiloa delako”. Lehen kilometro horiek ondo jan eta edateko aprobetxatu zituen: “50. kilometrotik aurrera askoz menditsuagoa eta alpinoagoa da lasterketa eta hor indarrek eman zuten arte jo nuen aurrera”, estrategiak fruitua eman zion.
Bosgarren zihoan lasterketa erdi aldean eta 70. kilometrorako podiumeko postuetan sartu zela esan zioten: “Ez nekien aurretik zenbat jende neukan. Atzetik Guillon izeneko frantziar bat banuela bai, mendi-lasterketa guztiak atzetik aurrera egiten diten lasterkaria, hiru urte segidan podiumean sartu dena eta banekien agertuko zela, agertu zen arte”, gogoratu du barrez. Helmugan Lanne, Guillon, Camus frantziarrak podiumean eta Azpiroz gipuzkoarra laugarren postuan.
Jakina, hainbeste ordutan gorabehera handiak izaten dira: “Sabeletik pixka bat sufritu nuen, baina bereziki azken jaitsiera fuertean hankeko azkazal bat guztiz harrotu zitzaidan eta zintzilik neukanez, pauso bakoitzak min ematen zidan. Podiuma harrapatu nahi nuen, aurretik nituen hiru frantziarrak ez zeudelako urrun, baina azkenean ezin”, aitortu du. Chamonixeko azken zuzengune horrek dena sendatzen du ordea. “Nire lasterkari bizitzako momentu onena izan zen”, onartu du berastegiarrak, “azken kilometroan oilo larrua jarri zitzaidan, mundu guztia kalean zegoen”. 100 kilometrotik gorako lasterketak egiteko prozesua ez da egun batetik besterakoa izan. Gaztetan futbola egiten zuen Tolosako taldean, tibia eta peronea puskatu, txorkatilan limitazio txiki bat eduki eta futbola utzi behar izan zuen arte: “2000. urte inguruan mendi martxak oso modan zeuden, lagun artean bazterrak ezagutzeko modu aparta topatu nuen. Betidanik gustatu izan zait mendia bai gurasoekin, aitonarekin eta orain familiarekin joateko. Modu natural batean etorri da. Lakuntza Aralarreko lasterketa egin nuen lehenik 2003an eta gaur egunera arte”, laburtu du ibilbidea.
Bere burua ezagutzen joan da pixkanaka Azpiroz, konturatzen hasi zen non gozatu eta non sufri-tzen zuen gehien. “Proba azkar eta motzetan asko sufritzen nuen, asfaltoan ibili gabea naizenez, pultsazioak asko igotzen zitzaizkidan. Ultra izenak errespetua ematen du hasieran, beraz mendi-maratoi erdi eta maratoiekin hasi nintzen, baina azken bost urtetan bai, ultretan zentratu naiz”, dio Team Hokakoak.
Mendi lasterketen munduan zer amets duen galdetuta, Javi Dominguez arabarrak errekor eta guzti (67:12:15) Aosta bailaran irabazi berri duen 330 kilometro eta 24.000 metro desnibel positiboko Tor Des Geants lasterketa ospetsua egitea gustatuko litzaioke: “Oraindik urrun ikusten dut halere. Niri leku eta jende ezberdin asko ezagutzeko aukera eman dit mendiak eta hori da benetan polita”