Merezi du
ARITZ MAESTU: “Sakrifizioak merezi duen? Munduko patinatzaile onenetakoen ondoan eserita nago une honetan Moskuko pistan zure deiari erantzuten”
Moskun dago Aritz Maestu (Donostia, 1990). Europako izotz patinaje txapelketan parte-hartzen ari da, bikotekako modalitatean. Atzo eman zion hasiera Laura Barquero (Madrid, 2001) bikotearekin programa motzean 11. postuarekin 51,46 puntu, marka pertsonala - eta gaur luzean ariko dira. Lehiaketa hasi aurretik hitz egin genuen berarekin: “Pista ezin hobeto dago, giro ederra nabari da eta gaur errusiarrekin entrenatu dugu. Ikaragarria da kontinenteko hiru bikote onenen artean sar daitezkeenekin aritzea”, egin du lehen hausnarketa.
Hirugarren aldiz ari da partehartzen Europakoan eta gorputzaldiz “primeran” daudela dio: “Fisikoki momentu onean harrapatu gaitu, lan asko egin dugu honetarako. Azken aldian egunero praktikatu dugu programa motza eta luzea,nekagarria izan da. Laura ere muskularki ondo dago, baina elementu bat, salto-jaurtiketa bat zehazki, ez da ateratzen ari nahiko genukeen bezain ondo eta ipurdi aldea minduta dauka”, azaldu du Maestuk.
Izan ere, izotz patinaje artistikoan elkar ulertzeak “%100ekoa” izan behar du pista barruan zein kanpoan: “Lan-saio batzuk aparte egiten ditugu bakoitzaren gabeziak hobetzeko, baina ia dena batera entrenatzen dugu”. Asteroko planaren berri ere eman du: “Astelehenetik ostiralera entrenatzen dugu. Normalean egunero 50 minutuko bikotekako bi saio, bakoitzaren aurretik ordu erdi berotuta. Horretaz gain, irristaketa abilidadea, mugimendu konkretuak bakarrik eta Laurarekin, saltoak, abiadura, ohiko lan fisikoa eta balleta ere egiten dugu”, dio gazte donostiarrak.
Gogorra den arren, gorputza “ohitu” egiten dela dio: “Egunerokoa batzuetan zaila da, baina dinamikoa da kirol hau, gauza asko dago beti hobetzeko eta aspertzeko tarterik ez”. Goi-mailara iristeko sekretua, “lana eta sakrifizioa” direla dio: “Merezi duen? Munduko patinatzaile onenetakoen ondoan eserita nago une honetan zure deiari erantzuten. Jendeak diru asko ordainduko zukeen hemen egoteko eta izotz gaineko irristaketa maite dutenek, benetako jarraitzaileek, izugarri baloratzen gaituzte”. Errekonozimendu publikoa mugatuagoa da: “Egia da guri gizarteak edo prentsak egiten digun jarraipena oro har ez dela hainbestekoa, baina errekonozimendu espezifikoa itzela da, patinaje munduko jendeak baloratzea izugarria da”, ez du gehiago behar Maestuk.
Nork esan behar zion Aritz umeari, Poloniara, Italiara edota Errusiara eramango zuenik izotz patinajeak: “Hamar urterekin igeriketa egiten nuen eta arrebak patinajea, baina igerilekuan luzeak eginda aspertu egiten nintzen, beti izan bainaiz ipurtarina. Utzi egin nahi nuela esan nion amari eta orduan, arreba bezalaxe, patinajean hasteko esan zidan. Nik banekien, halere, arreba askotan erortzen zela eta hasieran ez nuen probatu nahi izan, baina igerilekua baino nahiago nuenez, aurrera”, eman du hastapenen informazioa barre artean.
Honaino “lanak eta gogoek” ekarri dutela argi utzi du eta etorkizuneko gaztetxoei, euren ametsa patinatzaile izatea bada, jarraitzeko gomendioa eman die: “Satisfazio pertsonala da giltza, nire limite ezezagunetara eraman nau irristaketak”. Jakina, etorkizunera begira planak eginda dauzka, kirol honek ez duelako bizitzeko adina ematen: “Aukera asko dauzkat, Ingeniaritza Mekanikoko karrera bukatu eta amaitzean, entrenatzaile bezala jarraitu nahiko nuke suhiltzaile lanarekin uztartuz”. Oraingoz, atzerrian jarraituko du bizitzen: “Donostiara gutxi joaten naiz, baina ni hangoa naiz eta nire familia eta lagunak bertan daude. Faltan botatzen da etxea, baina beti itzul daiteke”. Berezi denak, merezi