Kolpez kolpe, Latigo
Latigo ezizena jarri zioten Sebas
Perezi (Errenteria, 1996). Ezker beso azkarragatik omen dator ezizena, zigor modukoa delako bere ukabila. Hilabete eskas geratzen zaio martxoaren 16an Alvaro ‘Ardy’
Rodriguezen aurka borrokatzeko. Espainiako super-oilar pisuko gerrikoa egongo da jokoan eta prestaketako azken txanpan murgilduta dago: “Lanean oso indartsu ari gara eta pixkanaka pisura gerturatzen ere bai. Lau kilo eskas geratzen zaizkit 55,300 kiloko limitera iristeko, badaukat marjina”, azaldu du.
Ardyren aurkakoa konbate “azkarra” izango dela uste du: “Hori da erabiliko dugun estrategia, erritmoa izango du, baina batez ere gogorra espero dut, KOaren bila goaz”. Aurkaria madrildarra da eta Espainiako hiriburuan borrokatuko dutenez, Kasinoan, etxean ariko da aurkaria: “Motibatu egiten nau eta beldurrik ez daukat. Exijentzia hori gustatzen zait, %120a ematea. Etxeko jendearen aurrean aritzearen presioa nabarituko du berak seguruenik. Titulua defendatzen du gainera, egungo txapelduna da”.
Badaki gauzak ondo egin beharko dituela hiru minutuko 10 asaltoetan gerrikoa etxera ekartzeko: “Boxeolari arraroa da, aurreikusten zaila. Asalto bat kontraerasora antola dezake eta hurrengoan aurrera jo nabarmen”. Latigo bera ere, boxeolari gisa “deserosotzat” definitzen dute ezagutzen dutenek: “Nire puntu indartsua konstantzia da, agobiatu eta estutzea, ez naiz jotzaile handia. Egiten ari garen lanarekin indarra badaukat, baina prezisioa falta zait eta hori lantzen ari gara martxoaren 16rako. Gogaikarria naiz, guardia aldiro aldatzen dut presioa sartuz eta gutxitik gehiagora eginez”.
Espainiako txapelketagatik borroka egiteko aukera hori ez du ringetan bakarrik lortu, janari azkarreko multinazional bateko plantxen artean ordu asko sartutakoa da, ametsak sukaldatzen: “McDonalsen aritu nintzen lanean azken borroka honen aurretik. Ez da erraza dieta, edana eta jana zaintzea uneoro elikagaiak ikusten dituzun bitartean, batez ere afinazio garaia datorrenean. Goizean entrenatu, eguerdian lan egin eta arratsaldean berriro joaten nintzen entrenatzera eta maila batetik aurrera eguneko 24 orduak eskatzen dizkizu boxeoak, asteko zazpi egunetan”, dio Sebas Perezek.
Izan ere, kirol osoa da boxeoa. Erresistentzia, indarra, bizitasuna, psikologia, elastikotasuna… Denetarik behar du boxeatzaile on batek: “Azkenaldian medioetan eta jendartean gehiago ikusi eta entzuten da. Gaztetxo dezente dabiltza eta jendeak barrua hustu behar izaten du, zakua astindu, etxera iritsi eta ezer egiteko gogorik gabe, jan eta ohera joaten gara”, egin du hausnarketa.
Dena den, Latigok badaki oraindik zenbait sektoretan ez dutela begi onez ikusten kirol bortitzegia iruditzen zaielako: “Gure kirolari arte noblea deitzen diote, ez daitezela esaten diotenarekin fidatu, datozela gure belada batera eta ikusiko dute nola amaitzen dugun beti besarkada batekin”, egin du gonbidapena.
Horietako makina bat gauetan protagonista izan da Latigo. Denera 53 konbate osatu ditu amateurretan eta profesionaletan ez du oraindik alerik galdu, 9-0ko marka dauka, horietako bi KOz irabazita. Pausoz pauso joan nahi du ordea: “Aitak beti erakutsi dit umiltasunez egin behar dela lan, hankak lurrean. Nik borroka guztietan onena izateko egiten dut lan eta denborak jartzen du bakoitza bere lekuan. Gaztea naiz eta azkar datorrena, azkar joaten da. Nahiago dut asko kostatzea, sufritzea, eta iristean gauzak gehiago baloratzea eta gozatzea”. Ukabilkadaz ukabilkada egin nahi du bere bidea