Schuimende urine: Wat zijn de oorzaken?

Schuimende urine kent heel wat onschuldige tot levensbedreigende oorzaken. Vaak is dit te wijten aan een onderliggende ziekte, maar soms zijn ook andere, externe factoren de boosdoener van schuimende urine. Bij frequente schuimende urine of schuimende urine die gepaard gaat met andere symptomen, is professioneel medisch advies belangrijk. De arts identificeert de oorzaak en stemt hierop een geschikte behandeling af.

Schuimende urine wijst mogelijk op een nierziekte als gevolg van nierstenen of diabetes. Een eenvoudige urinetest bepaalt de aanwezigheid van nierziekte. Lupus nefritis is één van de nieraandoeningen die zich kenmerkt door een schuimige verschijning van de urine.

Pre-eclampsie is een aandoening die optreedt tijdens de zwangerschap. Dit is de periode voorafgaand aan de eclamptische aanval (stuipaanval). Wanneer een vrouw een hoge bloeddruk (hypertensie) heeft, eiwitten in de urine verliest (proteïnurie) en oedeem (vochtophoping in de weefsels) vertoont, dan wijst dit in de richting van eclampsie of zwangerschapsvergiftiging. Andere symptomen die gepaard gaan met pre-eclampsie zijn gezwollen benen, gezichtsstoornissen, maagklachten en hoofdpijn. Dit is een zeer ernstige, levensbedreigende aandoening voor zowel de moeder als de foetus waarbij alle symptomen verergeren naarmate de ziekte vordert.

Dit is een aandoening waarbij eiwit vrijkomt in de urine. Normaal gesproken komen geen grote hoeveelheden eiwit in de urine voor. Wanneer het eiwitgehalte in de urine toch verhoogd is (proteïnurie), dan veroorzaakt dit mogelijk een schuimige urine. Proteïnurie is een indicatie van een dreigende nieraandoening omdat de nieren de urine niet goed filteren en dus te veel eiwit vrijgeven. Een onbehandelde hoge bloeddruk en diabetes dragen bij aan nierfiltratieproblemen. Andere risicofactoren voor proteïnurie omvatten een trauma, giftige stoffen, infecties, medicijnen en ziekten zoals een multiple myeloom en amyloïdose. Zwaarlijvige patiënten, patiënten ouder dan 65 jaar, patiënten met een familiegeschiedenis, een zwangerschap en bepaalde rassen en etnische groepen hebben een hogere kans op het ontwikkelen van proteïnurie. De behandeling is gericht op het behandelen van de onderliggende oorzaak. Levensstijlaanpassingen en medicijnen zijn nuttig voor de meeste patiënten met proteïnurie.

Bij patiënten die licht uitgedroogd zijn (dehydratie), produceren de nieren geconcentreerde urine met een schuimend uiterlijk. Lichte uitdroging ontstaat snel bij een zware inspanning of bij een zwangerschap. Meer vocht drinken verhelpt de schuimige urine. Uitdroging is niet direct een medische noodsituatie wanneer de patient snel weer drinkt. Blijft de patiënt ondanks het drinken van voldoende water echter kampen met schuimende urine, dan is medisch advies aanbevolen.

Wanneer bacteriën in een deel van de urinewegen terecht komen, dan ontwikkelt de patiënt een infectie. De patiënt heeft hierbij volgende symptomen: pijn, frequenter en vaak dringend moeten urineren, en een branderig gevoel tijdens het plassen. Hierbij treedt ook een schuimende urine op. De behandeling van een urineweginfectie is erg belangrijk want des te vroeger deze start, des te kleiner de kans dat complicaties optreden.

Vaak stellen mensen een toiletbezoek uit waardoor ze een grote hoeveelheid urine in de blaas verzamelen. Te snel of krachtig urineren resulteert in een snelle lediging van de blaas. De urinestroom die volgt, raakt het toilet snel en veroorzaakt schuimvorming. Dit is het gevolg van lucht dat in aanraking komt met de urinestroom waardoor hierin bellen verschijnen. Dit type schuim verdwijnt meestal binnen een paar minuten. Minder krachtig en snel plassen en bij een plasaandrang het toilet bezoeken, zijn nuttige adviezen om de schuimende urine te voorkomen. Soms reageert de urine op een wc-reiniger waardoor belletjes ontstaan in de urine. Om zeker te zijn dat het van de wc-reiniger komt, is het voldoende om te plassen in een apart potje. Bevat dit eveneens bubbels, dan is de wcreiniger niet de oorzaak en lijdt de patiënt mogelijk aan een andere aandoening of is sprake van een andere externe factor. (Gezondheid.nl/foto: www.dokter.nl)