Nabestaanden ‘De Punt’ dagen de Staat
DEN HAAG - Nabestaanden van twee Molukse treinkapers die in 1977 om het leven kwamen, hebben gisteren de Staat der Nederlanden voor de rechter gesleept. Ze eisen schadevergoeding omdat hun kinderen opzettelijk zouden zijn geëxecuteerd, terwijl ze geen gevaar meer vormden. Dat verhaal valt op meerdere punten discutabel te noemen. Het belangrijkste bewijs dat de advocaat van de nabestaanden, Liesbeth Zegveld, aanvoert, bestaat uit autopsierapporten van de gedode kapers Papilaja en Uktolseja. Daaruit blijkt dat ze door een groot aantal kogels is gedood. Volgens Zegveld het bewijs voor een doelgerichte executie. Wat dit verhaal wankel maakt, is dat de bestorming pas na drie weken wikken en wegen en tegen de zin van premier Den Uyl plaatsvond. Doel van deze actie: aanhouden van de kapers. Volgens historicus Peter Bootsma, die een boek over De Punt schreef, is het radicale scenario van de advocaten ronduit onwaarschijnlijk. Helemaal omdat van de negen kapers drie de bevrijdingsactie wel overleefden.
Advocaat Zegveld stelt dat de Staat het recht niet had te grijpen naar het zwaarste middel: de toepassing van dodelijk geweld. Dat is een erg krappe interpretatie van de geweldsinstructie. Daarin stond dat gepast geweld mocht worden gebruikt. Tot en met dodelijk wanneer dat nodig was.
Met die instructie bestormden de elitesoldaten in alle vroegte een trein die net door hun collega’s was doorzeefd. Daarin gilden mensen, ze schreeuwden om hulp of bliezen hun laatste adem uit. In de trein probeerden kapers hen te doden. In die totale chaos moesten de militairen in een fractie van een seconde bepalen of ze schoten of niet. Dat lijkt eerder bepalend voor het eindresultaat dan de regels waarmee ze op pad werden gestuurd.
Het belangrijkste nieuwe bewijs dat in de aanloop naar het proces boven water kwam, is een anonieme verklaring van een marinier. Hij stelt dat op de avond voor de bestorming tegen de militairen zou zijn gezegd dat ze moesten zorgen dat de gijzelnemers niet levend de trein zouden verlaten. Er is in archieven geen snipper bewijs te vinden dat dit ondersteunt. (De Telegraaf)