De Anomie Staat
De minister van Onderwijs en de minister van Justitie en Politie doen uitspraken waar je haren van overeind gaan staan. Juist deze twee ministers zouden het toonbeeld moeten zijn van normen en waarden,recht en wet, instandhouding en respectering van mensenrechten.
Deze ministers zouden het voorbeeld moeten zijn door juist uitspraken te doen die ten eerste de rust en vertrouwen inboezemen dat het recht zijn beloop zal hebben door aan te geven dat er een gedegen onderzoek zal worden gesteld en dat iedere burger die schuldig blijkt te zijn, wie die ook mogen zijn, conform de wet, gestraft zal worden. Natuurlijk, is het misschien niet anders te verwachten wanneer we zien dat deze zelfde ministers met volle overtuiging pogingen aanwenden en ondersteunen om gerechtelijke processen in ons land te dwarsbomen en zodoende straffeloosheid tot norm te verheffen. Straffeloosheid voor diegenen waar zij zich mee verbonden voelen en rechteloosheid voor alle andere burgers! We denken aan de Amnestiewet van 2012 , het gebruik van artikel 148 van de Grondwet, om slechts enkelen te noemen. Dergelijke uitspraken van gezagsdragers plaatsen Suriname daadwerkelijk op de kaart, alleen wel in de categorie van landen die geen respect hebben voor mensenrechten en richting wetteloze en rechteloze republieken gaan. Dergelijke uitspraken en handelingen hebben niet alleen consequenties in onze eigen maatschappij, maar ook voor de internationale rechtsorde. Voorts getuigt het van volledige desavouering van de rechterlijke macht. Een beschaafde samenleving is gestoeld op de Trias Politica. In een dergelijke samenleving beseffen ministers dat zij zowel een persoonlijke verantwoordelijkheid hebben als onderdeel vormen van een eenheid in beleidsuitvoering, gestoeld op de scheiding der machten. En bovenal met als fundament respect voor de rechterlijke macht, mensenrechten.
Bovendien: staan de ministers wel stil bij de consequenties van hun uitspraken?
Bij het ontbreken van wet en recht in onze republiek, dus wanneer dergelijke uitspraken die nieuwe cultuur van ons land gaan vormen, dan betekent het dat wij als burgers met een continu onveiligheidsgevoel gaan leven. We zullen dan leven in een klimaat van permanente argwaan, bedrog en corruptie. De illegale praktijken tieren welig en mensen kunnen zich ongestraft verrijken op een manier die enorme schade toebrengt aan het milieu en de volksgezondheid. Het is dan namelijk niet meer duidelijk hoe het strafrecht, met zijn praktijk van vervolgen en bestraffen, nog enige nuttige rol vervult in het ombuigen van het klimaat van argwaan en onzekerheid, van dood en destructie.
Stelt u zich eens voor hoe het leven eruit zal zien als wij deze denktrant overnemen. Wat zouden wij dan doen met ministers, DNA-leden en presidenten die gestolen hebben van dit volk of alleen nog maar daarvan verdacht worden? Wat zouden wij doen met verdachten van de moorden op 8 december bijvoorbeeld? Geen proces afwachten en gewoon handelen?
Deze uitspraken bevestigen de cultuur van deze regering die steeds wenst om buiten gerechtelijke processen om zowel te oordelen, veroordelen als te executeren. (Judge, Jury and Executioner). De TRIAS POLITICA-gedachte lijkt meer en meer buiten de redenering van de huidige regering te vallen. Een dringende oproep aan deze beleidsmakers om indien zij dit land, ons land wensen terug te leiden naar de weg van recht en waarheid maken ons vrij, ze eerst leren hun emoties te beheersen en geen uitspraken te doen die ons land niet alleen nu schade en schande toebrengen, maar ook nog lang in de toekomst onze gemeenschap zullen tekenen en achtervolgen.
Het is in ons aller belang nu en in de toekomst om steeds te kiezen voor de rechtsstaat in plaats van de anomie staat.
Lygia Hewitt