Israël blokkeert behandeling borstkanker vrouwen Gaza

Israël blokkeert aanvragen voor reisvergunningen van vrouwen uit Gaza die voor chemotherapie of andere zorg naar Israël of de Westelijke Jordaan oever moeten. Ze worden onder druk gezet om verklikker te worden voor de Israëlische inlichtingendienst Shin Bet. Meerdere vrouwen zijn al overleden bij gebrek aan verzorging.

Een beperkt aantal hospitalen in Gaza zijn nog in staat om vrouwen met borstkanker geheel of gedeeltelijk te amputeren. Voor nazorg, vooral voor chemotherapie, moeten ze echter naar hospitalen in Israël of op de door Israël bezette Westelijke Jordaan oever.

Inwoners van Gaza kunnen Gaza echter enkel verlaten als ze een reisvergunning krijgen van de Israëlische autoriteiten. Die worden al jarenlang met mondjesmaat en zeer willekeurig toegekend. Elke aanvraag neemt maanden in beslag voor een beslissing – positief of negatief – wordt medegedeeld.

Vrouwen die in Gaza net een borstamputatie hebben ondergaan (en vrouwen voor wie andere therapieën nodig zijn) kunnen voor die zorgen echter nergens in Gaza zelf terecht en moeten dus een aanvraag indienen om naar een geschikte medische faciliteit te reizen in Israël of op de Westelijke Jordaanoever. Honderden vrouwen Khuloud Abu Qamar is 40 en moeder van zes kinderen. Zij is een van de vele vrouwen die dringend medische verzorging nodig heeft na een chirurgische ingreep aan een van haar borsten. Tot nu zijn al haar aanvragen om Gaza te verlaten voor verdere medische behandeling afgewezen. Volgens de lokale medische autoriteiten in Gaza bevinden meerdere honderden vrouwen zich in dezelfde situatie als Abu Qamar.

Alaa Masoud is een jonge moeder van 25 in het vluchtelingenkamp Jabaliya in Gaza. Tijdens de borstvoeding van haar eerste kind Amir stelde de dokter borstkanker vast en werd haar rechterborst geamputeerd. Zij heeft reeds vijfmaal een aanvraag ingediend om naar een hospitaal in Israël te reizen. Al haar aanvragen werden geweigerd. Tot voor enkele maanden konden vrouwen in Gaza ook naar Egypte voor behandeling. Sinds de bijna ononderbroken sluiting van de grensovergang naar Egypte in Rafah geraakt bijna geen enkele vrouw over de grens. Volgens het ministerie van volksgezondheid in Gaza hebben sinds 2007 minstens 274 inwoners van Gaza het leven verloren door gebrek aan verzorging die ze alleen in Israël konden krijgen. Meerdere mensenrechtengroepen hebben vastgesteld dat vrouwen die een aanvraag indienen onder druk worden gezet om informant te worden voor de inlichtingendienst Shin Bet over hun lokale gemeenschap. De 34-jarige Dalia Abu Skhaila heeft meerdere malen die vraag gekregen en steeds geweigerd. Zij is een kankerpatiënt in Khan Younis. Ook zij heeft nog steeds geen reisvergunning gekregen.

Het Palestijnse Ministerie van Volksgezondheid in Gaza poogt ondertussen het bewustzijn van vrouwen over borstkanker te vergroten. “Wij hebben hier nog geen cultuur van preventie”, zegt Khaled Thabet, hoofd van de afdeling oncologie in het al-Shifa hospitaal in Gaza. Borstkanker wordt nog zeer dikwijls pas vastgesteld in een vergevorderd stadium. In 2015 werden 750 vrouwen in Gaza gediagnosticeerd met borstkanker. Medische apparatuur staat echter regelmatig voor onbepaalde tijd geblokkeerd aan de grensovergang Eén procent van de grote landbouwbedrijven in Latijns-Amerika bezit meer productief land dan de andere 99 procent. Colombia staat op vlak van landongelijkheid aan kop, gevolgd door Paraguay en Chili, stelt Oxfam. Vrouwen bezitten minder grond dan mannen. In Guatemala is 8 procent van de grond in handen van vrouwen, in Peru is dat 30 procent. Een volledige landhervorming was in Colombia een belangrijke eis van de guerrillabeweging van de FARC voor het recente vredesakkoord. De feodale wantoestanden op het platteland waren niet alleen in Colombia de oorzaak van het ontstaan van gewapend verzet tegen de grootgrondbezitters in meerdere Latijns-Amerikaanse landen. Die grootgrondbezitters zetten door hen betaalde privé-milities in om de lokale bevolking te terroriseren en hun protesten te onderdrukken. “Eerdere landhervormingen zijn mislukt als gevolg van corruptie, deregulering, vriendjespolitiek en gebrek aan steun voor gezinsbedrijven”, zegt Simon Ticehurst van Oxfam. “Landen blijken niet in staat de invloedrijke elite te weerstaan die het meest profiteert van het land.” Het gaat niet alleen om landbouwbedrijven, maar ook om mijnbouwbedrijven en de olie- en gasindustrie. in Israël. Als onderdeel van een promotiecampagne heeft Israël zich recent nog geprofileerd als een wereldleider op vlak van kankerbehandeling en -onderzoek. In oktober schilderde de luchtmacht Houtplantages breiden zich elk jaar met meer dan een half miljoen hectare uit in LatijnsAmerika, vooral in Mexico en Chili. De veeteeltindustrie in Argentinië, Paraguay en Bolivia veroorzaakt de hoogste ontbossing in de wereld. Dat draagt bij aan de klimaatverandering en het overleven van inheemse bevolkingsgroepen staat erdoor op het spel. In de Peruaanse Amazone heeft de overheid 31 procent van de grond beschikbaar gesteld voor de olie- en gasindustrie.

Deze landongelijkheid leidt tot minderwaardig, onderbetaald en onmenselijk zwaar werk op het platteland en drijft steeds meer armen naar de steden, stelt Oxfam vast. “Het ondermijnt de sociale cohesie en democratie van de maatschappij en de stabiliteit van het milieu en voedselsystemen.” De stijging van de grondstoffenprijzen in de afgelopen jaren, leidde wel tot enige economische groei in de regio en in sommige landen verbeterden daardoor de publieke diensten. “Dat verhult echter de grote onderliggende problemen”, zegt Ticehurst. “Als landen afhankelijk worden van de exploitatie van grondstoffen, riskeren ze de onstabiele vluchtigheid van de markt, hoge sociale kosten en accumulatie van macht en welvaart in de handen van een kleine groep mensen. Dat zien een aantal van haar gevechtsvliegtuigen roze, om een campagne te steunen voor bewustwording over borstkanker. (De wereld morgen / foto: palbas.org) we bijvoorbeeld in Bolivia en Paraguay, waar een handvol multinationals bijna de hele sojahandel in handen heeft.” Landen als Argentinië, Mexico, El Salvador, Ecuador, Peru en Venezuela lijden allen onder grote bedrijven die dreigden met rechtszaken. I”n een aantal gevallen moesten deze landen zware boetes betalen aan bedrijven wanneer de overheid hun exploitatievergunningen introk”, zegt Ticehurst. De betrokken bedrijven beroepen zich daarvoor op de ISDS-arbitrage die is voorzien in bilaterale vrijhandelsakkoorden van de jaren 1970 en 1980, die dikwijls nog door voormalige militaire dictaturen werden afgesloten. Dat maakt het onmogelijk voor de overheden in LatijnsAmerika om te kiezen voor een beleid ten gunste van de eigen kleine landbouwers en voor eigen voedselproductie in plaats van voor exportlandbouw. In 2015 werden 122 mensenrechtenactivisten en demonstranten vermoord, het hoogste aantal in de recente geschiedenis. In 40 procent van de gevallen ging het om activisten die hun land of de rechten van inheemse bevolkingsgroepen verdedigden. (De wereld morgen /foto:

Inter Press Service)