Jongen laat eigen kunsthand printen

Geen ultramoderne bionische hand voor tienduizenden euro’s maar een soort bouwpakket, voor 52 euro uit de 3D-printer. De 9-jarige Guido Sibering uit Emmen regelde zijn eigen kunsthand. Hij ziet er uit als alsof ie van Lego is, een soort bouwpakket. En niet toevallig in rood-wit, de kleuren van zijn favoriete voetbalclub Bayern München. Guido Sibering heeft nu dik drie weken een kunsthand. Zelf uitgezocht op internet en gemaakt met een 3D-printer. Trots vertelt hij erover. “Ik kan bijna alles met mijn knuist, behalve dingen echt vastpakken. Ik zocht iets waarmee ik ook kan grijpen.” Guido is geboren zonder linkerhand. “Een foutje van de natuur”, zegt hij monter. Zijn rechterhand is normaal, zijn linkerhand houdt op vlak voorbij de pols. Er zitten kleine stompjes waar zijn vingers zouden komen, maar die zijn nooit uitgegroeid. “Er heeft misschien iets klem gezeten toen je in de buik van mamma zat hè”, zegt zijn vader René. “Hij kon er prima mee leven en tot voor kort had hij ook geen behoefte aan een prothese. Tot deze zomer, hij zei ineens dat hij toch een kunsthand wilde.” Er is nogal wat aanbod op het gebied van protheses. Van niet van echt te onderscheiden cosmetische kunsthanden tot afschroefbare haken, van elektrische grijphanden tot met hersengolven aanstuurbare computergestuurde kunstarmen. Maar Guido wilde het simpel en ging zelf op zoek op internet. Hij ontdekte hele bouwtekeningen voor vrij eenvoudige kunsthanden. “Die wilde ik”, zegt hij terwijl hij een filmpje laat zien op zijn mobiel. Al van kinds af aan zit hij bij het handenteam van het UMCG, een speciale groep voor patienten met een ‹reductie› aan de handen. Guido en zijn ouders bespraken de opties met een revalidatiearts en professor van het handenteam. Zij kenden weer iemand, een werktuigbouwkundige, die ervaring had met het maken van protheses met 3D-prints. Deze Stefan Veldman ging met Guido samen aan de slag. Met de bouwtekening van internet printte hij alle onderdelen en knutselde ze vervolgens in elkaar met schroefjes en touwtjes. Guido bedacht hoe zijn knuist het beste in een soort kunstgipsen mal kon. Door die knuist te bewegen kan hij de hand laten grijpen. En het moest allemaal in de Bayern München-kleuren. Nu loopt hij er trots mee rond. Oefent hoe hij er een beker mee kan pakken om te drinken, kan schrijven met een dikke stift, een tennisbal van de grond pakken en opgooien voor de service. “Het handige is dat hij er nu rustig mee kan experimenteren en dat hij zo aangepast kan worden naar zijn wensen”, zegt zijn vader René. “Hij is natuurlijk nog in de groei. Als er over een tijdje een grotere nodig is, kunnen we zo een nieuwe printen.”

(Ad/Foto:ad.nl)