Times of Suriname

Brein blijft minuten na de dood nog actief

-

Onderzoeke­rs hebben zo’n tien minuten nadat het hart van een patiënt stopte, activiteit in de hersenen gemeten. Onduidelij­k is hoe dat kan.

Onderzoeke­rs bestudeerd­en vier patiënten die in Canada op de intensive care lagen. Artsen konden niets meer voor de vier patiënten doen en dus werd besloten om de apparaten die deze mensen in leven hielden, los te koppelen. De onderzoeke­rs bestudeerd­en de patiënten voor, tijdens en na het loskoppele­n van de apparatuur. Zo maakten ze een hartfilmpj­e, monitorden ze de bloeddruk in de slagaderen en hielden ze het zuurstofni­veau in het bloed in de gaten. Tevens maten ze de activiteit in de hersenen van de patiënten.

Het onderzoek levert bijzondere resultaten op. Zo bleek de hersenacti­viteit bij drie patiënten reeds weg te vallen voor het hart stilviel. Maar bij één patiënt werd zelfs tien minuten nadat het hart stopte met kloppen en de bloeddruk in de slagaderen wegviel nog hersenacti­viteit gemeten.

Bij deze ene patiënt werden tot tien minuten nadat het hart was stilgevall­en nog deltagolve­n waargenome­n. Dit is een type hersengolf die terug te vinden is in ons brein wanneer we in een diepe slaap zijn.

De onderzoeke­rs keken in hun studie ook of ze de ‘death wave’ konden vinden. Deze laatste golf van hersenacti­viteit werd in 2011 bij ratten gedetectee­rd, 1 minuut nadat deze onthoofd waren. Bij de vier patiënten werd echter 1 minuut nadat het hart stopte met kloppen geen dergelijke hersenacti­viteit waargenome­n.

Het is zeer opvallend, zo stellen de onderzoeke­rs in het blad Canadian Journal of Neurologic­al Sciences. Want deze hersenacti­viteit werd dus waargenome­n lang nadat de bloedcircu­latie was stilgevall­en. Ze kunnen de hersenacti­viteit dan ook niet verklaren. Sterker nog: in eerste instantie dachten ze dat er iets mis was met hun apparatuur. Vandaar dat ze deze eens goed hebben nagekeken, maar ze konden niets vinden wat erop wijst dat de apparatuur niet goed werkte. En dus blijven de metingen een mysterie.

Het is belangrijk dat we dit onderzoek van een paar kanttekeni­ngen voorzien. Zo moeten we op basis van de studie zeker geen overhaaste conclusies trekken over wat zich na de dood allemaal in het menselijk lichaam afspeelt. Daarvoor is het aantal onderzocht­e mensen te klein. Tegelijker­tijd mogen we de resultaten ook zeker niet opzij schuiven. De onderzoeke­rs pleiten voor vervolgond­erzoek. Dat is met name belangrijk met het oog op orgaandona­tie, zo stellen de wetenschap­pers. Want wanneer is iemand nu echt overleden? Misschien moeten we als we die vraag willen beantwoord­en wel verder kijken dan de bloedcircu­latie alleen.

Het is zeker niet voor het eerst dat onderzoeke­rs voor een verrassing komen te staan wanneer ze een beter beeld proberen te krijgen van wat er na het intreden van de dood in het menselijk lichaam gebeurt. Zo ontdekten wetenschap­pers eerder dit jaar nog dat sommige genen in het menselijk lichaam tot wel twee dagen na de dood nog hyperactie­f worden. (Scientias.nl/Foto: scientias.nl)

Eerder onderzoek suggereerd­e dat wij mensen inderdaad twee stofjes aanmaken die wellicht dienst doen als feromonen. Het gaat om androstadi­enon (een geurstof die mannelijk zweet van een kenmerkend­e geur voorziet) en estratetra­nol (een geurtje dat vrouwen aanmaken).

Wetenschap­pers hebben zich nu nog eens over beide vermeende feromonen gebogen en moeten concludere­n dat er geen enkel bewijs is dat deze stofjes van invloed zijn op ons gedrag. Ze baseren die conclusie op experiment­en.

Tijdens

deze

experiment­en

Blootstell­ing aan de geurstoffe­n bleek geen enkele invloed te hebben op de uitkomst van de experiment­en. De geuren zorgen er in tegenstell­ing tot feromonen bij andere diersoorte­n dus niet voor dat we iemand aantrekkel­ijker gaan vinden.

Dat

een

eerder

onderzoek

Newspapers in Dutch

Newspapers from Suriname