Na 63 jaar kreeg ik plotseling antwoord op mijn brief

In de jaren 1920 vingen de grootouders van André Van Belleghem (79) in Oostkerke een Hongaars pleegkind op. Ilona Ézsiás werd een goede vriendin van z’n moeder Maria Slabbinck. Nadien ging Ilona terug naar Hongarije en verloren ze elkaar uit het oog. In 1954 probeerde André met een brief naar Hongarije terug contact te zoeken, maar er kwam nooit een antwoord. Tot dit jaar. “Plotseling kreeg ik een mail van haar kleinzoon Atilla. Hij had de brief op zolder gevonden”, vertelt André Van Belleghem, die in Oedelem woont. Het verhaal van de 25.000 Hongaars kinderen die na de Eerste Wereldoorlog in ons land werden opgevangen, is een weinig gekende geschiedenis. In 1918 viel het Oostenrijks-Hongaars Keizerrijk uiteen. Hongarije werd daarbij een onafhankelijk land, maar verloor veel grondgebied aan de buurlanden.

Honderdduizenden Hongaren vluchtten weg uit de verloren gebieden naar hoofdstad Boedapest, wat leidde tot bittere armoede en honger. Via christelijke organisaties werden toen heel veel Hongaarse kinderen tijdelijk in WestEuropese gastgezinnen opgevangen. In 1923 kwam de eerste trein met Hongaarse kinderen toe in ons land. Het waren hoofdzakelijk meisjes tussen 3 en 15 jaar. Ze bleven meestal 6 maanden in België. “Mijn grootouders Kamiel Slabbinck en Rosalie Demets namen ook een Hongaars meisje in hun huis. Ze heette Ilona en was ongeveer de leeftijd van mijn moeder Maria. Ze werden goede vriendinnen, maar verloren nadien contact toen Ilona opnieuw naar Hongarije ging”, zegt André Van Belleghem.

“In 1954 vertelde mijn moeder het verhaal van Ilona. Ze had zelfs nog een oud adres van haar in Hongarije. Ik was toen 16 jaar en schreef een brief in het Frans met het verhaal van Oostkerke en mijn moeder. We krijgen echter nooit antwoord. De brief is wel toegekomen, maar het was toen de tijd van het strenge communisme. Wel heeft Ilona de brief laten vertalen in het Hongaars door een oude non.” Ruim 60 jaar verdween het verhaal van Ilona op de achtergrond, tot André begin dit jaar plots een mail kreeg uit Hongarije. Atilla, een kleinzoon van Ilona, bleek ook erg geïnteresseerd in zijn familiegeschiedenis en had de brief uit België gevonden op de zolder van Ilona. Zijn grootmoeder was in 2003 reeds gestorven. Atilla zocht op internet het adres en vroeg hem of hij de juiste André Van Belleghem was.

“Dat was fantastisch, alsof we een oud familielid terugvonden. Een happy end na bijna 100 jaar. Atila is archivaris en was zo heel er geïnteresseerd in die oude dozen op zolder van zijn oma. Ik heb hem onmiddellijk geantwoord en de bal is aan het rollen gegaan. We hebben nu vaak contact via e-mail.”

“We zouden graag deze zomer een reünie houden in Oostkerke met de familie van Ilona en onze familie. Spijtig genoeg zijn zowel mijn moeder als Ilona ondertussen overleden.”

(HLN/Foto:hln.be)