Vervolg van pagina 1: Kompaan Meriba heeft…

Koulen noemt de gedragingen van het slachtoffer die door dwang tot stand kwamen, waardoor het goed uit zijn macht raakte, doorslaggevend. Door het achterportier te openen, verschafte het slachtoffer toegang tot de plaats waar hij als enige wist waar het geld verborgen was. Middels voorbeelden van uitspraken van de Hoge Raad en vonnissen probeerde de raadsman duidelijk te maken dat het om afpersing gaat. “Er is een marginaal verschil tussen diefstal middels geweld en afpersing.” Een kenmerkend verschil is dat bij diefstal de overgang van het bezit samenvalt met de verrichting van de dader, terwijl bij afpersing het gevolg is alleen of mede van de daad van het slachtoffer. Het hoeft volgens hem niet altijd een fysieke handeling te zijn, ook het doen afgeven, kan eronder vallen en het gedogen van wegnemen. Volgens de raadsman gaat het in deze zaak om het gedogen van wegnemen, want het slachtoffer gaf zijn autosleutel en maakte het achterportier open om daarmee te gedogen het geld weg te nemen. “Ook al mochten de verdachten het geld uit de auto hebben weggenomen in casu is toch sprake van afgeven.” Koulen zegt dat de officier slechts diefstal middels geweld ten laste heeft gelegd, terwijl hij met een alternatieve dagvaarding moest komen. Hij geeft verder aan dat zijn cliënt steeds heeft verklaard dat de politie niet op hem heeft geschoten, want anders zou de verwonding aan de voorzijde van zijn hoofd zijn. Omdat Errol S werd geraakt in het achterhoofd bestaat het vermoeden dat zijn eigen kompaan op hem heeft geschoten toen hij een poging waagde uit de wagen te stappen. De advocaat vindt dat een ballistisch onderzoek moest plaatsvinden, maar dit gebeurde niet, waardoor de man in zijn verdedigingsbelang is geschaad. Volgens hem was Errol S reeds uitgeschakeld, waardoor hij moeilijk kan hebben gepoogd de politie te doden. WJ