Hongerstaking ontmaskert Israël
Meer dan 1600 Palestijnse politieke gevangenen gaan hun 16de dag hongerstaking in. Israël is uiterst bezorgd over deze zoveelste internationale imagoschade. Het enige concrete effect van de repressie van de hongerstakers is de vergroting van het morele gezag van Marwan Barghouti, de Palestijnse Nelson Mandela.
Op 17 april 2017, de dag dat de Palestijnse bevolking elk jaar zijn gevangenen eert, lanceerde Marwan Barghouti een oproep tot een algemene hongerstaking van alle Palestijnse politieke gevangenen.
Barghouti was een van de leiders van de Eerste (19871993) en de Tweede Intifada (2000-2005). In 1996 werd hij voor het eerst verkozen in het Palestijnse parlement. Vanuit de gevangenis werd hij telkens herverkozen. Volgens een laatste opiniepeiling in 2012 zou 60 procent van de Palestijnse bevolking voor hem stemmen als president. Barghouti werd in 2002 gevangen genomen door het Israëlisch leger. Hij werd tot vijf maal levenslang veroordeeld voor vijf moorden en één moordpoging. Barghouti weigerde zich te verdedigen tegen de beschuldigingen, omdat hij het Israëlisch gerecht illegaal en niet legitiem beoordeelde. Het succes van deze hongerstaking is de Israëlische autoriteiten een doorn in het oog, om meerdere redenen. Ten eerste wordt daarmee andermaal aangetoond dat Israël duizenden Palestijnen gevangen houdt in Israël, zonder enige vorm van proces of zonder correcte rechtsgang. Het overbrengen van gevangenen door een bezettend leger naar het land van de bezetter is bovendien een zware overtreding van de Conventies van Genève.
Een tweede probleem voor Israël is dat de massale opvolging van Barghouti’s oproep tot een hongerstaking zijn status als moreel leider van het Palestijns verzet tegen de bezetting nog groter maakt. Na 15 jaar gevangenschap is bezetter Israël er niet in geslaagd zijn morele status te ondermijnen.
Israël reageert zoals bezetters altijd hebben gedaan, met brutale repressie. De hongerstakers worden in eenzame opsluiting van elkaar geïsoleerd, krijgen geen zout meer (essentieel om de definitieve schade van hongerstaking te beperken), familiebezoek en contacten met advocaten worden verboden. De autoriteiten zagen zich wel verplicht de afsluiting van het gsm-netwerk rond de gevangenis ongedaan te maken, omdat de omwonende Israëli’s daar hun beklag over deden. De hongerstakers worden permanent ook aan psychologische foltering onderworpen. Voedsel wordt uitgestald rond de cellen, kolonisten en militairen houden grote barbecue’s in het zicht van de gevangenis. Met dat alles valt Israël exact in het scenario van ZuidAfrika tijdens de apartheid. De repressie bereikt wat Israël ten allen prijze wil vermijden: een vergelijking met Zuid-Afrika. Marwan Barghouti wordt door zijn medestanders én door activisten in Zuid-Afrika al de Palestijnse Nelson Mandela genoemd. Minister van Defensie Avigdor Lieberman schreef op zijn Facebookpagina
dat hij de aanpak van Margaret Thatcher wel zag zitten. Thatcher liet Ierse hongerstakers in 1981 in hun cel sterven. Zij weigerde toen in te gaan op hun eis voor erkenning als politieke vluchtelingen. De Israëlische bezetter is ook woedend over de open brief die Marwan Barghouti wist te publiceren in The New York Times van 16 april 2017. Naast dit alles blijkt bovendien uit een gelekt rapport van de Israëlische organisatie Reut Institute dat de pogingen die Israël onderneemt om de BDS-boycot tegen de apartheid en de bezetting te delegitimeren mislukken. Ondanks alle geleverde inspanningen groeit de impact van de BDScampagne aan. In het rapport worden de redenen vermeld waarom de tegencampagne van Israël niet aanslaat: de BDS-voorstanders hebben overtuigende argumenten. Dat is volgens Israël een probleem. (De wereld morgen/ Foto:
timesofisrael.com)