Nieuwe gentherapie valt commandocentrum kanker aan

Experimenten met muizen die aan een agressieve vorm van prostaat- of leverkanker lijden, zijn zeer veelbelovend. Dat maken wetenschappers van de universiteit van Pittsburgh bekend in het blad Nature Biotechnology. In hun paper beschrijven ze hoe ze kanker met behulp van CRISPR de pas afsnijden.

Het nieuwe onderzoek richt zich op zogenoemde fusiegenen. Dit zijn genen die ontstaan als twee afzonderlijke genen hun krachten bundelen en een abnormaal eiwit vormen dat kanker kan veroorzaken of promoten. Tijdens dit onderzoek richtten de wetenschappers zich op het fusiegen MAN2A1-FER. Dit gen is tijdens eerder onderzoek in verband gebracht met agressieve vormen van lever-, long, prostaat- en eierstokkanker.

Het fusie-gen in kwestie heeft een unieke DNA-sequentie waaraan het te herkennen is. De onderzoekers spoorden de genen aan de hand van die DNA-sequentie op en gebruikten vervolgens virussen om het gemuteerde DNA van de fusie-genen weg te knippen en het te vervangen door een gen dat kankercellen doodt. Omdat het fusie-gen alleen aanwezig is in kankercellen en niet in gezonde cellen, heeft de behandeling alleen gevolgen voor de kankercellen en dus veel minder nare bijwerkingen dan bestaande behandelingen tegen kanker, zoals bijvoorbeeld chemotherapie.

Experimenten met muizen tonen aan dat de aanpak van de onderzoekers veelbelovend is. De onderzoekers stopten menselijke prostaat- en leverkankercellen in de lichamen van de muizen. Vervolgens pasten ze bij de helft van de muizen het fusie-gen in de kankercellen aan. Hierdoor krompen de tumoren met dertig procent. Geen van de muizen kreeg te maken met uitzaaiingen en aan het eind van de acht weken durende observatieperiode leefden de muizen allemaal nog. Heel anders was het in de controlegroep. Deze muizen hadden ook kankercellen in hun lichaam, maar bij hen werd een fusie-gen dat niet in de tumoren aanwezig was, aangepast. De tumoren van deze muizen werden bijna 40 keer groter, de meeste muizen kregen te maken met uitzaaiingen en alle muizen waren nog voor het einde van het onderzoek

dood.

Het onderzoek kan wel eens leiden tot een compleet nieuwe manier om kanker te bestrijden. “Andere kankerbehandelingen richten zich op de voetsoldaten van het leger,” legt onderzoeker Jian Hua Luo uit. “Onze aanpak richt zich op het commandocentrum, dus de vijandige soldaten krijgen de kans niet om zich opnieuw te groeperen en terug te slaan.” Een tweede voordeel is dat de nieuwe aanpak heel flexibel is. Een veelvoorkomend probleem dat de effectiviteit van chemotherapie aantast, is dat kankercellen evolueren en nieuwe mutaties genereren. Met genome editing kunnen onderzoekers in zo’n geval simpelweg de focus verleggen en die nieuwe mutaties aan gaan vallen. De onderzoekers zijn zeker nog niet klaar met de fusie-genen. In deze studie is onder de bestudeerde muizen slechts sprake van een gedeeltelijke remissie. De wetenschappers willen uitzoeken of het met deze aanpak ook mogelijk is om de ziekte helemaal uit te roeien. (Scientias.nl/Foto: scientias.nl)

De onderzoekers bestudeerden in totaal 32 vrouwelijke en 26 mannelijke paspoppen. Alle vrouwelijke paspoppen bleken eruit te zien als een vrouw met serieus ondergewicht. Slechts 8 procent van de mannelijke paspoppen bleek eruit te zien als een man met ondergewicht. “De lichaamsomvang van paspoppen die gebruikt worden om vrouwenmode te promoten is onrealistisch,” zo schrijven de onderzoekers in hun paper. Ze voegen

Het is verontrustend, zo vindt onderzoeker Eric Robinson. Hij wijst erop dat de paspoppen een ultradun lichaamsideaal promoten. En die promotie ligt ten grondslag aan de problemen die met name veel jongeren hebben als het om hun eigen lichaamsbeeld gaat. “We moeten de omgeving aanpassen om de nadruk die op extreme slankheid ligt, weg te nemen,” vindt Robinson. “Natuurlijk zeggen we niet dat het veranderen van de omvang van paspoppen deze problemen met het eigen lichaamsbeeld oplost. Wat we zeggen, is dat het presenteren van ultradunne vrouwelijke lichamen waarschijnlijk een ongepast en onbereikbaar lichaamsideaal

Dunne paspoppen zijn zeker geen modern probleem. Eerder bestudeerden wetenschappers al paspoppen die tussen de jaren twintig en zestig van de vorige eeuw in Italië, Japan en Maleisië werden gebruikt. Ook de resultaten van dat onderzoek logen er niet om. Als vrouwen dezelfde lichaamsomvang zouden hebben als de bestudeerde paspoppen, zouden zij zo weinig lichaamsvet hebben dat ze niet langer in staat waren om te menstrueren, zo concludeerden onderzoekers toen. Naast dunne paspoppen maken onderzoekers zich ook zorgen over dunne modellen op de catwalk en de onmogelijke taille van Barbie. (Scientias.nl/Foto: scientias.nl)

Nieuwe aanpak