Het trieste verhaal achter een tentje in een bos
Wat bezielt je als je in een gammel tentje in een bos gaat wonen? Hoe ver ben je heen als je je flat inruilt voor een stuk zeildoek? Het verhaal van Richard, een briljante maar autistische softwareontwikkelaar die ontspoorde, vertelt ook hoe voorbijgangers omgaan met zo een vreemde, onzichtbare andere. Het verhaal begint in de meivakantie. Tussen de braamstruiken in een bos langs het Twentekanaal staat ineens een tentje. Het is een modern ding, met flexibele stokken, maar het is door ruimtegebrek wat rommelig opgezet. Het tentdoek is aangevuld met twee hoeslakens en vuilniszakken. Een paar takken bovenop lijken bedoeld als camouflage. Het oogt als kinderspel in de meivakantie.
Na een paar dagen begint het passerende hondenuitlaters toch op te vallen dat er geen kinderen bij de tent spelen. Zou er dan misschien een zwerver wonen? Een blik in de tent lijkt dat te bevestigen. Op de grond een pluchen deken, daarop een grote zwarte rugzak. Een dure, met de opdruk van Bever Sport. Daarnaast een geavanceerd outdoorkooktoestelletje. Verder een olielamp met een fles lampolie. Sinaasappelsap van de Jumbo en een zak spekjes.
De tent ruikt binnen doordringend naar sigarettenrook en het kooktoestel blijkt vol peuken te zitten. Achter de rugzak staat een schilderijtje. Kleurrijk en onbeholpen als een kindertekening, maar met een agressieve ondertoon: een grimmig kijkende hond snijdt een slang doormidden.
Wat moet je daarmee als voorbijganger? Wie laat zijn dure en persoonlijke spulletjes zo onbeheerd achter? Even aankijken maar. Maar na een paar dagen ligt alles er nog precies zo bij, niets wijst erop dat hier iemand slaapt, of eet, of leeft. Wel ligt er inmiddels een briefje. ‘Dag! Woont hier iemand? Kunnen we helpen met eten of drinken? Laat u een briefje voor ons achter hier? Dan kijken we morgen of u geantwoord heeft. Vriendelijke groet!’ Ernaast liggen een pen en een papiertje voor het antwoord.
Het schilderij is het enige aanknopingspunt. En verrassend genoeg blijkt een foto daarvan op het internet te zijn. Het pseudoniem van de schilder leidt naar een naam: Richard. En zijn naam levert via Google aanwijzingen op voor het verdrietige verhaal achter het tentje. Richard heeft bij verschillende werkgevers prachtige dingen gedaan. Hij was een bijzonder succesvol softwareontwerper. Maar ergens, ongeveer een jaar geleden, ging het mis. Toen werden Richards commentaren op diverse websites ineens vreemd van toon. Een nieuw bezoek aan de tent laat ook de andere kant van de maatschappij zien. Bijkans alle spullen in de tent zijn verdwenen. De volgende dag komen de ouders van Richard de overgebleven spullen ophalen. Thuis ging het ook niet meer. Hij woonde een tijd bij zijn ouders, maar vorig jaar verhuisde hij naar een eigen flatje. Richard is nu op de gesloten afdeling van Mediant.
(Bron/ Foto: HLN)