Mensen blijken nu ook de straling in de ruimte nabij de aarde te beïnvloeden

Door mensen uitgezonden radiogolven blijken de interactie aan te gaan met deeltjes in de ruimte.

Tot die conclusie komt NASA op basis van observaties van de Van Allen-ruimtesondes. Deze ruimtesondes doen onderzoek naar de stralingsgordels – donutvormige ringen gevuld met hoog-energetische deeltjes – die zich rondom de aarde bevinden.

“Een aantal experimenten en observaties heeft aangetoond dat radiocommunicatie met een Very Low Frequency (tussen de 3 en 30 kHz, red.) onder de juiste omstandigheden de eigenschappen van hoog-energetische straling in de nabijheid van de aarde kan beïnvloeden”, vertelt onderzoeker Phil Erickson. VLFsignalen gaan de interactie aan met deeltjes in de ruimte en beïnvloeden hoe en waar die deeltjes bewegen.

VLF-signalen worden uitgezonden vanaf grondstations en gebruikt om te communiceren met onderzeeëers. Hoewel de radiogolven dus bedoeld zijn voor communicatie onder het oppervlak, reiken ze tot hoog in de atmosfeer en hullen de

aarde in een VLF-bubbel.

De VLF-signalen gaan in de ruimte de interactie aan met andere deeltjes en beinvloeden hoe en waar deze deeltjes bewegen. En soms leidt de interactie tussen de VLF-signalen en de deeltjes tot het ontstaan van een barrière in de ruimte. Die barrière houdt van nature in de ruimte voorkomende hoogenergetische deeltjes tegen. De Van Allen-sondes hebben nu gezien dat de buitenrand van de VLF-bubbel samenvalt met de binnenrand van de Van Allen stralingsgordels. Tevens tonen de onderzoekers aan dat de binnenrand van de Van Allen stralingsgordels in vroeger tijden toen er minder VLF-signalen werden uitgezonden veel dichter bij de aarde lag. De wetenschappers blijven onderzoek doen naar de impact die VLF-signalen op de nabije ruimte hebben. Ze willen met name kijken of die VLF-transmissies wellicht kunnen worden ingezet om een overvloed aan geladen deeltjes die bijvoorbeeld kan ontstaan als de zon heel actief is te verwijderen.

(Scientais.nl/ Foto:scientias.nl)

De onderzoekers verwijderden de eierstokken van muizen en vervingen deze door een door hen gemaakte eierstok. Die eierstok bestaat uit een 3D-geprinte structuur. De onderzoekers noemen dat een ‘steiger’, te vergelijken met de stellage die je soms rond huizen in aanbouw ziet staan. “Elk orgaan heeft een skelet”, legt onderzoeker Terese Woodruff uit. “Wij keken hoe het skelet van de eierstok eruitzag en gebruikten dat als een model voor het implantaat.”

Wetenschappers zijn in hun nopjes met de resultaten. “Dit onderzoek laat zien dat deze bio-prothetische eierstokken