Verruiming opvangmogelijkheden senioren in voorbereiding
PARAMARIBO – Naar opvang van senioren is er een grote vraag. Om aan die vraag tegemoet te komen, heeft het Ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting plannen in voorbereiding om de opvangcapaciteit voor deze doelgroep uit te breiden.
Dit zegt Armand Snijders, onderdirecteur Kategoriaal Maatschappelijk Werk (KMW). Hij merkt op dat het departement oog heeft voor het algemene welzijn van burgers, in het bijzonder de sociale en maatschappelijke zorg voor senioren en mensen met een beperking. Deugdelijke huisvesting, acceptatie, sport en recreatie zijn daar onderdeel van.
Snijders haalt aan dat gekeken wordt naar een stuk grond van 1 hectare waarover Huize Ashiana beschikt om alvast te beginnen met de uitbreiding van de opvangcapaciteit naar 35 bedden. Ook is het vizier gericht op de Estherstichting die vanwege het afnemende aantal ex-hansenpatiënten steeds meer ruimte beschikbaar heeft, waardoor voornamelijk senioren er een verblijfplaats kunnen hebben. De aankondiging van Snijders over de beleidsintentie van het ministerie is een dringende noodzaak die door diverse maatschappelijke groeperingen wordt onderschreven en zeker door de stichting Women United Suriname (WUS) zal worden ondersteund. Zo reageert WUS-2e secretaris Danielle Beeldsnijder-van Windt. Het gaat volgens haar hierbij om opvang- en zorgtaken die in het verleden voornamelijk door familie en liefdadigheidsinstellingen werden uitgevoerd.
“Echter, ook in Suriname neemt het individualisme toe met alle gevolgen van dien. Vanwege verslechterde familiebanden en verandering binnen de focus van eerdergenoemde instellingen alsook de verslechterde financiële en woonomstandigheden, verdwijnt de onderlinge verbondenheid en is er vanuit de samenleving weinig tot geen zorg voor senioren en personen met een beperking en kinderen in crisis en in nood.” Ondanks het enthousiasme bij de stichting WUS voor deze aanpak van het ministerie vindt Beeldsnijder-van Windt het van belang erop te wijzen dat een integrale benadering en specifieke randvoorwaarden belangrijke speerpunten zijn bij de planning en uitvoering van deze voornemens.
Zij noemt als voorbeeld kindertehuizen die bijzonder belangrijke instellingen in de maatschappij zijn, waarbij vooral de veiligheid en het welzijn van de kinderen gewaarborgd moet zijn. Dat niet alleen vanwege een ‘mooi gebouw’, maar vooral door deskundig en divers personeel en een perspectief verblijfsprogramma, zodat kinderen zich ten volle kunnen ontwikkelen. Overall is het naar haar mening belangrijk te waken voor de kwaliteit van de dienstverlening en moeten zakelijkheid en menslievendheid als basismethoden gelden; mensen mogen niet in een sociaal noch individueel isolement geraken. Ook Snijders onderschrijft deze stelling en wijst erop dat de Raad van Ministers onlangs goedkeuring heeft gegeven aan het project voor herstructurering thuiszorgdienstverlening. Het doel is om bestaande thuiszorgdienstverlening vanuit de overheid te verbeteren en die landelijk beschikbaar te maken voor alle behoeftige burgers.
RD