Aluminiumzouten in deodorant

Deodorant: wie gebruikt het niet? Heel veel mensen gebruiken deodorant om nare zweetgeurtjes tegen te gaan. Er zijn deodorants in verschillende geuren en in mooie spuitbussen. De deodorants verschillen echter ook in ingrediënten. Er zijn bijvoorbeeld deodorants met 0% aluminiumzouten. Waarom zijn deze deodorants er en wat zijn de mogelijke gevaren van deze aluminiumzouten?

Zweet en deodorant

Er zijn meerdere producten die helpen om de transpiratie en met name de geur hiervan tegen te gaan. De meeste mensen gebruiken hier deodorant voor. Het doel van deodorant is om de bacteriën aan te pakken die het apocriene zweet afbreken. Apocriene klieren zijn de zweetklieren die de bekende zweetlucht verspreiden. Deze apocriene zweetklieren bevinden zich bij de oksels, rondom de anus en rondom de tepels. Wanneer het zweet uit de klieren komt, heeft het nog geen geur. Bacteriën zetten het zweet om in substanties die wel de karakteristieke zweetgeur hebben.

Niet iedereen zweet evenveel. Sommige mensen zweten veel meer dan anderen en kiezen dan voor een antitranspirant. In een antitranspirant zitten aluminium-zirkoniumzouten die de productie van zweet reduceren. Op deze manier heb je minder last van de karakteristieke zweetgeur en blijven je oksels droger.

Vaak kan deodorant zorgen voor huidirritatie met jeuk en pijn tot gevolg. Vooral producten met meer dan 15% alulminium-zirkoniumzouten kunnen zorgen voor irritatie. Het is belangrijk om de huid voor het gebruik van een deodorant goed droog te maken zodat je minder last hebt van irritatie. Er kan ook een allergische reactie van de huid zijn bij het gebruik van zirkonium waardoor er een okselgranuloom kan ontstaan. Uit een onderzoek uit 2016 van Mandriota et al. bij muizen werd de concentratie aluminiumchloride die gevonden werd in de menselijke borst, geassocieerd met een mutagene activiteit van aluminiumzout. Mutageen houdt in dat een chemische stof of elektromagnetische straling ervoor kan zorgen dat het DNA beschadigt en op deze manier erfelijke veranderingen, oftewel mutaties kan veroorzaken. Door deze DNA-beschadigingen zou een stof ook carcinogeen oftewel kankerverwekkend kunnen zijn. Uit het onderzoek van Mandriota et al. bleek dat de aluminiumzouten de epitheelcellen van de borst kunnen veranderen. In de kankermodellen met muizen bleek dus dat de aluminiumzouten de epitheelcellen van de borst aan kunnen zetten tot vorming van tumoren met eventuele metastasering. Metastasering is een ander woord voor uitzaaiing. Een onderzoek uit 2011 van Mannello et al. vond een significant verhoogde hoeveelheid aluminium in de vloeistof in de tepels bij vrouwen met borstkanker ten opzichte van vrouwen zonder borstkanker. Dit betekent niet direct dat deze verhoogde aluminium daadwerkelijk verantwoordelijk is voor de borstkanker.

In veel deodorants zit aluminiumchloride, aluminiumchloorhydraat of aluminium-zirkoniumverbindingen. Door tijdelijke blokkade van de zweetklieren stop je met zweten. De aluminiumzouten reageren namelijk met de elektrolyten in je zweet. Op deze manier wordt er een soort propje in je zweetklierkanaal gevormd. De poriën raken verstopt en de zweetklieren zijn als het ware geblokkeerd. Doordat de zweetklieren geblokkeerd zijn, kan aluminiumchloride zich gaan ophopen in het borstweefsel. Dit geldt echter niet alleen voor vrouwen, maar ook voor mannen. Er zijn inmiddels al veel soorten deodorant zonder aluminiumzouten op de markt. Deze deodorant is te herkennen doordat er vaak 0% aluminiumzouten en alcohol op staat.

Het verhoogde risico op veranderingen van epitheelcellen is dus aangetoond bij kankermodellen met muizen, maar is anno 2017 nog niet afdoende onderzocht bij mensen. De markt van aluminiumvrije deodorants blijft explosief groeien waardoor iedereen zijn eigen keuze kan maken betreffende deodorant met of zonder aluminiumzouten.

(Mens en Gezondheid/Foto:

mystilettolife.com) In al dit soort gevallen is het belangrijk om na te gaan wat het ‘verhaal’ achter je gewicht en je gewichtsschommelingen is. Welke gebeurtenissen Alcoholmisbruik veroorzaakt ernstige fysieke, psychische en sociale problemen. In de westerse cultuur is alcohol min of meer geaccepteerd, maar net zo desastreus als andere ‘drugs’. De sociale acceptatie van drank al eeuwenlang zo niet duizenden jaren lang heeft ervoor gezorgd dat alcohol van oudsher vanuit een mild perspectief bekeken wordt. Een ‘glaasje’, een ‘borrel’ of een ‘pilsje’ kent beslist positieve kanten en is sociaal wellicht terecht aanvaard, hoewel de meningen daarover verdeeld zijn. Alcoholmisbruik, met de nadruk op misbruik, kenmerkt zich door vier stadia die op sluipende wijze iemands leven binnendringen: van de pre-alcoholische fase tot chronisch alcoholmisbruik met alle sociale, fysieke en psychische gevolgen van dien. ‘Geniet, maar drink met mate.’ Wie kent deze slogan niet? Aangezien alcohol zeer verslavend is, kan een ‘pilsje’ voor de gezelligheid op slinkse wijze de zin naar meer aanwakkeren, waardoor iemand elke dag gaat drinken en een probleemdrinker wordt. In die zin is er sprake van een toenemende verslaving, van fysieke, sociale en/ of psychische afhankelijkheid van drank. Verslaafd zijn aan drank wil dan ook zeggen dat men niet meer adequaat kan functioneren zonder een slok te nemen. Een van de kenmerken van probleem drinken is dat het drankmisbruik een progressief verloop heeft, wat vaak afwezig is of minder duidelijk bij de zogenaamde gewoontedrinker en sociale drinker. Hoewel de gewoontedrinker eigenlijk al de ‘verkeerde weg’ is ingeslagen. De hoeveelheid alcohol die de probleemdrinker nodig heeft om zich goed te voelen, en te kunnen functioneren, wordt steeds groter. Er treedt dan controleverlies op, ondanks de beste bedoelingen om het drankgebruik in toom te houden. Bij probleemdrinkers biedt alcohol een psychische ontspanning die groter is dan bij ‘gewone mensen’ die af en toe een glaasje drinken. Het is onder andere deze broodnodige ontspanning die hen noopt tot (meer) drinken, waardoor ze steeds gretiger worden.

Een ander kenmerk van de probleemdrinker is het nietaflatende schuldgevoel. Het is een van de oorzaken van heimelijk drinken (stille drinkers). Karakteristiek is bovendien dat alcoholisten zichzelf altijd motiveren om stug door te drinken. Bijvoorbeeld om de tegenslagen in het leven te verzachten (‘Het zit momenteel niet mee’, problemen thuis, op het werk, enzovoorts). Ook zal hij steeds eerder op de dag drinken. In de latere fases van alcoholisme tevens om de onthoudingsverschijnselen het hoofd te bieden, zoals trillende handen. Het meest fnuikende van alcoholisme is dat drank topprioriteit wordt. Een zware alcoholist zal niet stoppen met drinken, hoewel hij meestal zeer goed beseft dat de drank hem sociaal, geestelijk en fysiek uiteindelijk volledig te gronde richt.

(Mens en Gezondheid/Foto:

www.emergency-live.com)