Taakstraf geëist tegen oud-VVD-politicus
AMSTERDAM - Oudpoliticus Robin Linschoten moest diep door het stof in de Amsterdamse rechtbank vanwege het foutief opgeven van omzet en BTW namens twee van zijn bedrijven. Hij zou meer dan een ton hebben verzwegen voor de fiscus. De officier van justitie eist een taakstraf van 200 uur.
Zijn welbespraaktheid ten spijt, voormalig Tweede Kamerlid en staatssecretaris Robin Linschoten (60) bleef tegenover drie rechters hangen in steeds weer hetzelfde mantra: “Ik dacht dat ik met een professionele organisatie te maken had die alle administratieve rompslomp uit mijn handen nam. Dat is achteraf uitermate ongelukkig gebleken en daar heb ik spijt van.” Hij noemde zichzelf ook onnozel.
Zijn boekhouder, die tien jaar voor de oud-politicus werkte, vertelde een heel ander verhaal tijdens het FIODonderzoek naar Linschotens aangiftes van 2010 tot en met 2012. Het administratiekantoor ADSV in Breda zou het eens in de zoveel jaar met een doos ongeorganiseerde bonnetjes hebben moeten doen. Veelvuldig werd Linschoten om aanvullende informatie gevraagd door de boekhouder, maar die kreeg ‘iedere keer nul op rekest’ bij Linschoten. De oud-politicus, die in zijn actieve tijd als politicus een reputatie opbouwde van rechtlijnigheid naar bedrijven en personen die zich niet aan de regels houden, schetste een rooskleurig beeld van zijn eigen handelen. “Ik heb inderdaad niets met de boekhouding, maar ik leverde wel twee of drie keer per jaar mijn bonnen in. Dat waren er niet veel. Ik had drie tot vijf facturen per maand. Mijn bedrijven zijn niet ingewikkeld. Ze leveren maar één product: dat is ondergetekende.” De rechters konden echter nauwelijks hun verbazing verhullen over de werkwijze van Linschoten, nadat de fiscus hem in 2014 op de korrel nam. “De belastingdienst heeft u aangeschreven, heeft u gebeld, is bij u langs geweest op kantoor en thuis, heeft gemaild. En iedere keer gaf u niet thuis. De fiscus heeft heel veel geduld met u gehad. Pas toen duidelijk werd gemaakt, dat uw manier van handelen strafrechtelijke gevolgen zou hebben, heeft u gezegd dat u zou handelen. Maar zelfs toen duurde het nog een behoorlijke tijd.”
Uiteindelijk pakte de belastingdienst Linschoten hard aan. Er werd beslag op zijn rekeningen gelegd en er was niet eens meer ruimte om de schuld te betalen. Het had grote gevolgen volgens Linschoten voor zijn privéleven: “Ik moest mijn huis verkopen, mijn opdrachtgevers liepen weg, mijn vrouw is een half jaar geleden vertrokken en ik heb zelfs geen auto- en zorgverzekering meer. Dat merkte ik toen ik medicijnen wilde halen.” Linschoten is diabetespatiënt.
“Dat wordt een mooie brug,” verwees hij cynisch naar een daklozenbestaan. Linschoten haalde alles uit de kast om de rechter te overtuigen dat het aan lager wal geraken geen pretje is. Als hij het schikkingsvoorstel van het OM had geaccepteerd, was het nooit zo ver gekomen. “Maar dat kon ik voor mijn gevoel niet doen, want dan zou ik eigenlijk toegeven dat ik de boel opzettelijk had beduveld. En dat heb ik niet.”
(De Telegraaf)