Mensen hadden 14.000 jaar geleden al een emotionele band met honden

Het graf in kwestie werd al in 1914 ontdekt en herbergt de resten van een man, een vrouw en twee honden. Recent onderzoek heeft aangetoond dat het graf 14.000 jaar oud is en daarmee is het oudste ons bekende graf waarin zowel mensen als honden ter ruste zijn gelegd. Tevens is het één van de vroegste bewijzen voor domesticatie van honden.

Maar dit bijzondere graf vertelt ons nog veel meer, zo blijkt nu uit een nieuw onderzoek, uitgevoerd door Luc Janssens, promovendus aan de Universiteit Leiden. Hij heeft namelijk ontdekt dat één van de honden in het graf waarschijnlijk langdurig ernstig ziek is geweest en intensief is verzorgd. canine distemper of hondenziekte) leed.

De schade aan het gebit wijst er bovendien op dat het dier als vier of vijf maanden oude pup reeds ziek is geworden. Het zou betekenen dat de hond vanaf het moment van infectie nog zo’n acht weken heeft geleefd. En dat is opmerkelijk, legt Janssens uit. “Zonder verzorging overlijdt een hond met een ernstige vorm van hondenziekte doorgaans binnen minder dan drie weken.” Dat deze hond nog acht weken leefde, wijst er dan ook op dat deze kon rekenen op zorg van zijn baasjes. “Denk hierbij aan het warm en schoon houden van de hond en hem water en voedsel geven.”

Het wijst er volgens Janssens allemaal op dat mensen een band hadden met honden. “Tijdens de ziekteperiode was de hond zeker niet van praktisch nut voor mensen. Dit, samen met het feit dat de honden samen met hun vermoedelijke baasjes begraven zijn, suggereert dat er 14.000 jaar geleden al een unieke zorgrelatie tussen mens en hond was.” (Scientias)