Woef zei de hond

Lief kindje, ik ga je een verhaaltje vertellen over het grote dierenbos.In het grote dierenbos was er een hondje. Alle diertjes vonden hem heel

grappig, want hij zegt altijd “Waf, Waf, hehehehehe, Waf!” De hond genoot van de aandacht en elke dag zei de hond opnieuw:

“Waf, Waf, hehehehehe, Waf!” Een jaar later zei de hond, zoals elke andere

dag: “Waf, Waf, hehehehehe, Waf!” Maar de diertjes vonden dit niet meer grappig. Ze waren dit al gewoon geworden. Hond doet

altijd zo. De hond vond dit niet leuk. Hij zou en moest iets vinden om de diertjes weer aan het lachen te brengen. Hij begon wat uit te proberen. “Piep, piep”. Neen, dat doet de muis. “Miaaauuww”. Neenee, de kat doet: “Miaaauuww”. Ik weet het! “Kwaaaaaak”.

Uit de vijver sprongen enkele boze kikkers. De hond besefte dat hij hun geluid niet kon

afnemen. Toen had de hond plots een idee. “Woef,

woef, ggrrrrrrrrr, woef!”. Uit de struik kwam een giechelend geluid. Het waren enkele konijntjes. Ze vonden het grappig. En

de hond was erg blij. Voortaan zei de hond: “Woef, woef, ggrrrrrrrrr, woef!” En alle diertjes vonden hem weer heel leuk. Van al die geluidjes werd de hond heel moe. Hij ging naar zijn mandje in het bos en viel in een diepe slaap. En nu is het aan jou. Slaapwel lieveling. Slaap zacht.

Bron: verhaaltjes.voor-kinderen