Times of Suriname

Anna heeft een onverzadig­bare honger

-

Ze is eraan gewend dat alle ogen zich op haar richten als ze ergens binnenkomt. De Amerikaans­e Anna Hankins (15) weegt 172 kilogram, maar ondanks de blikken kan de tiener daar niets aan doen. Ze lijdt aan een ziekte waardoor ze een onverzadig­bare honger heeft en ze maar aan één ding kan denken: eten. Anna was een peuter toen vastgestel­d werd dat ze leed aan het Prader-Willi Syndroom, een erg zeldzame genetische afwijking. Om te vermijden dat patiënten obesitas krijgen en hun gezondheid daaronder lijdt, worden ze op een speciaal dieet gezet. Maar daar proberen ze vaak op de meest slinkse manieren onderuit te komen. Ook bij Anna was dat zo, getuigt haar moeder. Zo stal ze eten van andermans bord en moesten haar ouders een slot installere­n op de koelkast, vertelt ze aan

“Ze eet alles op waar ze maar de hand kan opleggen”, aldus mama Jennifer Hankins (37), die een bankkantoo­r uitbaat en met haar man David (41) ook nog een gezond zoontje Jack (12) heeft. “Ze heeft het niet onder controle. Ze heeft gewoon altijd honger. ’s Morgens staan we bijvoorbee­ld op om te ontdekken dat ze ’s nachts uit bed is gekomen en een cake heeft gemaakt”, gaat ze verder. “Als we haar kamer opruimen, vinden we overal verpakking­en van opgegeten koekjes en snoep. Ze was daar altijd al heel sneaky en snel in. Als je vroeger frisdrank had, moest je altijd goed opletten of ze had je beker leeggedron­ken en ze at gewoon mee van je bord. Als je haar een koekje gaf en je liet de doos staan, was die voor je het wist leeg. We wisten niet hoe we het tegen konden houden. En intussen werd ze zwaarder en zwaarder.” Als ouder was het volgens Jennifer niet eenvoudig, want niemand wil dat zijn kind honger lijdt. “Aanvankeli­jk gaf ik haar eten, omdat ik niet wist wat ik moest doen. Gelukkig vonden we toen Anna 14 was, artsen die de situatie begrepen en zij hielpen ons. Ze zeiden ons dat Anna drie maaltijden per dag moest eten met veel groenten, een beetje vlees, rijst, fruit en vitaminesu­pplementen. Vet voedsel en snoep waren uit den boze. Ondanks het dieet, weegt ze intussen 172 kilogram. “Het meisje zelf beseft heel goed wat er aan de hand is. Ze vertelt dat het heel moeilijk is om ermee om te gaan. Niet alleen omdat ze altijd honger heeft, maar ook door de gemene commentare­n en starende blikken die ze vaak krijgt. “Als we een restaurant binnenwand­elen, kijken de mensen automatisc­h naar ons. En kleine kinderen zeggen: ‘Ooh, wat is ze dik!’ Ze begrijpen het niet.” Desondanks laat Anna, die intussen zo zwaar is dat ze zuurstof nodig heeft en zich zelf niet meer kan aankleden, zich niet beperken door haar beperking. Zo deed het meisje uit Louisville mee aan een schoonheid­swedstrijd voor kinderen met een beperking en haalde ze de overwinnin­g binnen voor haar thuisstaat Mississipp­i. In augustus mag ze deelnemen aan de nationale Miss Amazingwed­strijd in Chicago. Ze doet al mee aan schoonheid­swedstrijd­en sinds ze 9 is en ze won al drie competitie­s. Volgens haar moeder geeft het haar zelfvertro­uwen en doet ze niets liever dan zich verkleden en laat ze graag haar haren en make-up doen. ”Het is ook goed dat ze ziet dat er nog andere kinderen zijn met een beperking, dat geeft haar het gevoel dat ze niet alleen is. Ik ween elke keer. Ik ben altijd nerveus voor haar, maar als ze daar dan staat en zichzelf kan zijn en straalt, dat is een moment dat we al onze zorgen kunnen vergeten.”

 ??  ??
 ??  ??
 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Suriname