Geamputeerd onderbeentje van kankerpatiëntje omgekeerd teruggeplaatst om te kunnen dansen

Tijdens de eerste week van de zomervakantie vorig jaar werd bij het Britse meisje Amelia Eldred uit Birmingham een flinke tumor van zo’n tien centimeter in haar dijbeen geconstateerd.

Een zevenjarig meisje dat haar been verloor nadat een ernstige kankertumor in haar bovenbeen werd vastgesteld, zag haar droom om danseres te worden in het water vallen. Tot haar artsen op een ingenieuze manier een nieuw kniegewricht maakten van haar geamputeerde enkel.

Tijdens de eerste week van de zomervakantie vorig jaar werd bij het Britse meisje Amelia Eldred uit Birmingham een flinke tumor van zo’n tien centimeter in haar dijbeen geconstateerd, die na een biopsie kwaadaardig bleek te zijn. De tumor was zo groot en agressief dat die het dijbeen van het been van het meisje intussen al gebroken had. Omdat de chemotherapie die Amelia vervolgens kreeg niet goed aansloeg, werd in januari besloten dat het aangetaste been van het meisje geamputeerd moest worden. De dokters besloten om niet alleen een amputatie uit te voeren, maar ook ‘rotatie plastische chirurgie’ uit te voeren. Daarbij werd het been eerst hoog op de dij afgezet, waarna het onderbeen ‘verkeerd om’ is teruggeplaatst zodat de enkel als het ware als een knie kan gaan functioneren. Een beenprothese moet er uiteindelijk voor zorgen dat de benen van het meisje dezelfde lengte zullen hebben.

Volgens Amelia’s moeder Michelle zijn de artsen positief verrast over hoe snel Amelia zich aan haar nieuwe been aanpast. “Iedereen is verrast over haar moed en haar positieve houding tot dusverre. Ze heeft het erover hoe haar nieuwe been haar in staat zal stellen om de wereld over te reizen en misschien zelfs ooit mee te doen aan de Paralympics.

Over ongeveer drie maanden zal Amelia klaar zijn om haar protese te krijgen. Haar familie hoopt dat ze dertigduizend pond bij elkaar kunnen krijgen om haar de ‘blades’ te kunnen geven die ook Paralympiër Jonnie Peacock draagt in de Britse dansshow Strictly Come Dancing.

Volgens haar moeder was Amelia altijd al een actief kind, dat van zwemmen, atletiek, dans en acrobatiek hield. Voor ze gediagnosticeerd werd, hoopte ze lid te kunnen worden van een turnclub. “Ze droomt ervan om op een dag weer te kunnen dansen en op te treden. Mensen vragen ons hoe we hiermee omgaan, maar we kijken daarvoor heel erg naar onze dochter, die heel erg positief gebleven is ondanks dit alles. Na de operatie hoorde een van de verpleegsters haar tegen een ander kind zeggen dat er “niets mis is met anders te zijn.” (HLN)