Suriname in rouw

Dat onze Republiek Suriname een financiële crisisperiode doormaakt, is algemeen bekend. De venijnige prikkels die vele burgers en gezinnen uit onze samenleving moeten doorstaan, zijn onder andere de onophoudelijke berovingen op straat en in woningen, vooral in afgelegen buurten, veelal met bruut geweld! Het gelukt de politie een deel van de daders aan te houden, maar het aantal bendes neemt toe! Zelfs seniore burgers en scholieren worden niet ontzien!

Nauwelijks enkele weken geleden werd Paramaribo opgeschrikt door de wandaad van een vader die in beschonken toestand zijn zoon van de Wijdenboschbrug de Surinamerivier in duwde, of de samenleving krijgt opnieuw een grote schok te verwerken. Gelukkig waren er in het geval van de zoon die naar beneden werd geduwd, enkele mannen in een vissersboot in de omgeving alert, zodat zij de jongen van de verdrinkingsdood konden redden. De vader wierp zichzelf na zijn daad in het water, want daags daarna ontdekte men zijn ontzielde lichaam bij de oever te Nieuw Amsterdam.

Aan het einde van de maand april bereikte ons het nieuws over een vreselijk drama! Piraten hebben voor de kust van Suriname vier vissersboten overvallen, waarschijnlijk in de vroege ochtend van vrijdag 27 april. Van de in totaal twintig opvarenden, zijn er slechts vier terecht. Volgens hun getuigenissen, werden twee vissers met kapverwondingen uit hun boot gehaald, twee andere vissers werden naderhand door andere boten uit het water gered. Over het lot van de overige zestien vissers is niet veel bekend, werd ons meegedeeld, maar voor hun leven wordt gevreesd. De secretaris van het Visserscollectief heeft de indruk dat de vermisten, vanwege de wreedheid van de piraten, dood zijn. Tenslotte zegt hij: ”Het gaat niet slechts om het overvallen van boten, maar mensen worden vermoord!”, aldus de heer Lall.

Op 1 mei herdacht de Hervormde Kerk in Suriname haar 350-jarig bestaan. Een van de schriftlezingen tijdens de dankdienst was uit Jesaja 5:1-7. De centrale vraag in de prediking van ds. D. de Graven naar aanleiding van deze gelegenheid was: “Wat verwachtte de Heer van de wijngaard?” Concreet moeten wij als Surinaamse gemeenschap ons ook de vraag stellen: “Wat verwacht God van Suriname?” Suriname stelt teleur! In de Bijbel staat duidelijk wat de Heer van Israël verwachtte: God verwachtte goed bestuur, maar het was bloedbestuur; Hij verwachtte rechtsbetrachting, maar het was rechtsverkrachting! (Zie Jesaja 5:7)

Is het anders in de Republiek Suriname? God wil niet dat wij verloren gaan. Als wij als volk en regering ons van onze boze wegen afwenden en gerechtigheid de ruimte laten, dan zullen wij verlost worden van al de eerdergenoemde plagen! Het zou vanwege de regering een goede geste zijn om een dag van nationale rouw voor de vermiste vissers in acht te nemen als teken van medeleven.

De christelijke gemeenschap wenst de nabestaanden Gods bijstand toe in verband met de vermissing van hun geliefden!

God zij met ons Suriname! Ds. E.C. Ritfeld, Ep. Fr.